Fonseca vertelt samen met Rubén Blades over zijn lied over migranten: "Van buitenaf voelt alles nog veel erger."

Fonseca deelde het podium met grote sterren uit de tropische muziek : Juan Luis Guerra, Gilberto Santa Rosa, Willie Colón, Grupo Niche, Chucho Valdés, Rawayana... en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Tropicalia, zijn meest recente album, dat ook zijn huidige concerttournee naar hem vernoemde, was het perfecte excuus om met figuren uit het genre te chillen. De meest recente samenwerking van de in Bogota geboren singer-songwriter is echter "te belangrijk voor mijn carrière en mijn leven".

"De dag dat we het nummer uitbrachten, opende ik rond vier uur 's ochtends mijn ogen en kon ik niet meer slapen. Ik voelde een soort angst, een soort opwinding... natuurlijk is dit de dag dat er een nummer met Rubén Blades uitkomt, toch?" herinnerde Fonseca zich in een gesprek met EL TIEMPO over de release van 'Nunca me fui', een van de previews van haar aankomende album.

Rubén Blades heeft veel krediet: zijn naam is fundamenteel voor de geschiedenis van Latijns-Amerikaanse tropische muziek en salsa, maar hij is ook een symbool voor Latijns-Amerikanen die buiten hun regio wonen. Daarom was het zo belangrijk voor Fonseca om dit nummer met hem te delen: "Het was ongelooflijk dat hij, naast het feit dat hij de uitnodiging accepteerde, mij ook hielp de boodschap van het nummer te versterken (...) wat kan ik me nog meer wensen in het leven?"

Juan Fernando Fonseca woont sinds 2012 in Miami en putte uit zijn persoonlijke ervaringen om in "Nunca me fui" de emotionele beroering vast te leggen van migranten die hun land verlaten op zoek naar een beter leven, maar wiens diepste gevoelens juist die zijn die hen verbinden met hun thuisland. Tijdens zijn "Tropicalia"-tournee nam Fonseca even de tijd om te praten over zijn nieuwe nummer en het album waaraan hij werkt.

De migrant kan om X of Y redenen zijn vertrokken, in goede of slechte omstandigheden. Uiteindelijk laat degene die vertrekt veel achter en is hij of zij erg verdrietig. En ik denk dat die verbondenheid van hart en die verbondenheid met je wortels, die dankbaarheid jegens je land, jegens je familie en uitgebreide familie, die de vrienden zijn die je daar vindt, en jegens die andere plek, zelfs als het moeilijk is, deuren opent en kansen creëert. Er gebeuren zoveel dingen in de wereld van een migrant, daarom wilden we erover praten, omdat ik denk dat het een hele wereld is. Ik heb erover nagedacht, en op de een of andere manier humaniseert het die migrant ook, want in deze verwarrende wereld van migratie worden ze vaak, alsof ze met dezelfde xenofobie, gezien als een indringer. En die indringer brengt ongetwijfeld een moeilijke geschiedenis met zich mee, of een geschiedenis vol herinneringen, vol pijn. En "I Never Left", hoewel het geen politieke boodschap is en dat ook niet pretendeert te zijn, is het een boodschap van dankbaarheid, verbondenheid en liefde. En dat maestro Rubén Blades me vergezelt bij het uitbreiden en versterken van die boodschap, tja, dat is het mooiste wat er is.

Dat was echt leuk. Ik zeg leuk, want toen ik het nummer al heel goed in elkaar had gezet en had uitgewerkt, en ik de mogelijkheid overwoog dat Rubén Blades erbij zou kunnen zijn – wat een eer zou zijn – om die boodschap te versterken, zei ik: we moeten een manier vinden om hem echt te bereiken, zonder al die tussenpersonen. Ik wilde iemand die hem kende, bij hem laten zitten en zeggen: 'Luister naar dit nummer.' En vanwege de wendingen in het leven, begon iemand die we gemeenschappelijk kenden onlangs te werken aan het boeken van zijn concerten, en ik kwam hem tegen toen Silvestre Dangond me uitnodigde om hier in Miami met hem te zingen. We praatten backstage en hij vertelde me dat hij bij Rubén was. Het was geweldig, want ik kwam met het nummer, laten we zeggen, onder mijn arm. Dus vroeg ik hem om het nummer te laten zien – niet om het naar hem op te sturen, maar om het aan hem te laten zien. En hij deed de ronde. Het was heel mooi en bijzonder omdat Rubén het hoorde. Vaak kan het even duren voordat er op zo'n samenwerkingsvoorstel wordt gereageerd. Acht dagen later zat ik in een opnamestudio "Nunca me fui" te zingen. Rubéns tekst voor het lied, de tekst, het thema en ikzelf – ze waren echt bijzonder; het was een geweldige ervaring.

Ik ben ermee bezig, ongeveer 60 of 70 procent klaar. Ik ben tot nu toe erg tevreden over het proces, maar ik mis nog net de finishing touch, zeg maar, van het album. In dit stadium ga ik terug om het te beoordelen en aan te passen en te veranderen, dus ik kan niet zeggen dat ik het conceptueel af heb, maar het gaat heel goed. Het punt is dat ik een jaar lang veel heb gespeeld met de Tropicalia Tour op veel verschillende locaties, dus tussen de plekken waar ik heb kunnen spelen, ga ik terug naar de studio. De waarheid is dat ik me muzikaal in een heel comfortabele positie bevind, met mijn geluid, zoals ze zeggen, lekker in mijn vel, heel helder in de melodieën en teksten, en ik bevind me in een heel mooi moment van inspiratie. Vandaag ga ik zitten om te schrijven, en het stroomt heel natuurlijk.

Ja, heel mooi. En zoals ik je net vertelde, Rubéns tekst en de tekst van het lied waren bijna alsof ik een eredoctoraat van een muziekuniversiteit had gekregen, want hij stuurde me een berichtje met de tekst: 'Ik feliciteer je met de boodschap, de melodie, de harmonie, de arrangementen.' Het was zo'n lijst, en voor iemand als Rubén Blades is die lijst veel waard.

Ik heb altijd graag geëxperimenteerd met verschillende genres, en daarom ben ik aangetrokken tot pop en symfonische klanken. Ik heb me met verschillende dingen beziggehouden die mijn intuïtie me influisterde, maar sinds Tropicalia voel ik me heel tropisch, in mijn eigen stijl, en ik kan zeker zeggen dat dit album ook die kant op gaat. Naast de samenwerkingen met Rubén en Rawayana zijn er nog een paar andere artiesten waarvan ik denk dat ze heel onverwacht zullen zijn. Ik denk niet dat iemand ze zich had kunnen voorstellen, maar verder kan ik er niet veel over zeggen. Maar alles klinkt in een zeer tropische context, diep geworteld in mijn muziek, in mijn thuisland.

Nou, daar komt het liedje vandaan, vanuit een persoonlijk gevoel. Ik ben al dertien jaar weg uit Colombia, en ik vertrok oorspronkelijk drie maanden en bleef toen. Maar natuurlijk, ook al ga ik constant terug naar Colombia, het feit dat ik er niet elke dag ben met familie, met vrienden, dat ik die belangrijke dingen mis, dat ik mijn land van buitenaf zie... zoals je zegt, voelt alles van buitenaf nog sterker. En ook het zien van de stad waar ik woon, waar ik naartoe kwam om mijn dromen na te jagen. Dat alles, gecombineerd met mijn persoonlijke ervaring, bracht me ertoe die boodschap van genegenheid en dankbaarheid voor het land achter te laten, en hopelijk is het een lied dat hoop en motivatie geeft. Je zou kunnen zeggen dat de weg moeilijk is geweest, maar ik ben hier omdat ik mijn dromen aan het waarmaken ben en ik wil mijn familie daar of die ik hier heb, een beter gevoel geven. Er zijn zoveel verhalen. Maar ja, het liedje is absoluut een persoonlijk verhaal, waarin ik ook een boodschap aan anderen wilde overbrengen, maar het komt voort uit iets heel intiems.

Honderd procent. In mijn geval kwam de beslissing om naar Miami te komen voort uit het feit dat ik op dat moment in mijn studie, in 2012, het gevoel had dat het voor mij makkelijker was om de deuren van dit land en Mexico te openen. En vanuit Colombia zou ik dagelijks op zoek gaan naar mogelijkheden, met anderen componeren en producers zoeken. Op dat moment pakte ik mijn dochter Paz, die toen één jaar oud was, en met Juliana, mijn vrouw, kwamen we hierheen en begonnen we ons leven vanaf nul op te bouwen. Zoals je zegt, tot nu toe is het proces ongelooflijk geweest en met zeer mooie resultaten, maar ik heb natuurlijk ook het proces meegemaakt van een migrant die buiten zijn land woont.

Het gaat erom de ruimte te vinden. Eerlijk gezegd geniet ik er echt van om op tournee te zijn en tegelijkertijd naar de nieuwe nummers in wording te luisteren; en ik geef mijn mening, bijvoorbeeld: moeten we dit of de mixen veranderen... dat haalt me ​​ook uit de tourroutine. Bovendien is dat deel van songwriting altijd al een persoonlijke uitdaging geweest, iets creëren. Ik vind het geweldig.

Nou, ik denk dat we in het eerste kwartaal van volgend jaar een volledig album uitbrengen, min of meer. Maar naast dit nummer dat we met Rubén hebben uitgebracht, wil ik dit jaar nog twee nummers uitbrengen.