Fulano's boeken

Het literaire seizoen is nogal tijdrovend, niet alleen voor de mensen die in de kring leven – voor deze mensen is het een hele opgave. "Heb je het boek van die-en-die al gelezen?" "Nee, nog niet, ik ben die-en-die aan het lezen." "Ik vond die van die-en-die echt leuk, ik heb me rot gelachen." "Aan de andere kant kon ik die van die-en-die niet afmaken. Ik weet niet waar dit naartoe gaat." Het lijkt wel alsof we allemaal werken voor een mysterieus bedrijf dat ons dwingt niets te missen en overal een mening over te hebben. Sant Jordi passeert en we halen adem. Boeken lijken niet meer zo urgent, en je kunt een paar dagen op je bureau liggen zonder ze te lezen. Als je ze aanpakt, is dat omdat je zin hebt om je te vermaken. In de Carnière-stijl van "estiu tot l'any" heb ik deze boeken geselecteerd. De lijst combineert recent gepubliceerde werken (er is in juni een groeiende markt voor boeken om mee op vakantie te nemen) met andere boeken die ik gedurende het jaar bijzonder heb gewaardeerd.

Het sterrenboek van dit moment is Lisa Cohen van Ada Klein Fortuny ( L'Altra ): een verhaal over liefde, zonder de droefheid die werken die dit onderwerp al jaren teistert. Het vertelt het verhaal van een vrouw die als volwassene een relatie heeft met een man. Ze beleeft die met euforische passie en duikt in haar verleden om haar behandeling van mannen te begrijpen en te verklaren. Het is geen romantische roman, want er zitten ook tragedies en serieuze gebeurtenissen in, maar de levenslust straalt een boeiende sfeer uit.

Aan de andere kant van de medaille beschrijft Roser Cabré-Verdiells Que es morin els fills dels altres ( De hertenmannen ) een wereld van angst en onheil, een obsessieve fixatie die, als een film noir, het licht van Ocata filtert, dat ophoudt een strand te zijn in de tegenstrijdige Maresme-regio – residentieel en voorstedelijk – om Hecate te worden: een rijk van mentale schaduwen. Tussen Ada Klein Fortuny en Roser Cabré-Verdiell hebben we, vers uit de oven, Els temples solemnes ( Periscopi ), met een titel die de uitgever goed past. Het is een familieverhaal over het idee van een eigen thuis en de verwachtingen die relaties en ouderschap scheppen. Glòria de Castro schrijft zeer goed, met humor en gevoeligheid.

Julià de Jòdar werkt aan het vijfde boek in zijn suite over de 20e eeuw. Voor lezers die zijn eerdere boeken nog niet hebben gelezen, is Variacions Gabriel Caballero ( Pont de Petroli ) een goede inleiding. Het bundelt gepubliceerde en ongepubliceerde fragmenten, die onafhankelijk van elkaar functioneren. Het is een boek in de stijl van Jòdars grote fragmentarische boeken – het prachtige Noi, ¿has vist la mare amagada entre les ombres? – met een nauwe verwantschap met de oorspronkelijke roman.

Een nieuwe Casajuana! Carles Casajuana , van beroep diplomaat, wisselt romans af die zich afspelen in verre landen met romans die ons van binnenuit bekijken. Hij bespreekt Carners terugkeer naar Catalonië of de relaties tussen Catalaanse en Castiliaanse schrijvers. In La guerra dins la guerra (Oorlog binnen de Oorlog) ( Proa ) laat hij deze twee personages herleven om de naoorlogse periode te bespreken en te reflecteren op hoe we de geschiedenis vanuit tegenstrijdige perspectieven interpreteren, in het licht van de meivakantie van 1937.

Een Pla van het begin, wie zijn de goede! Maria-Arboç Terrades heeft een boek uitgegeven gebaseerd op het boek Coses vistes uit 1925, presenteert het aan hedendaagse lezers die hem niet kennen en onderzoekt het complexe spel van manipulaties, heruitgaven en recycling van Josep Pla , te beginnen met Het Grijze Notitieboek , waarin veel van deze verhalen en fragmenten zijn opgenomen in een reeks met een eigen ritme en uiteenlopende intenties. Veel van deze fragmenten – over bijzondere personages of over Calella de Palafrugell – zijn gepubliceerd. Coses vistes 1920-1925 ( Destino ) is een boek om bij de details stil te staan ​​en van de schrijfstijl te genieten.

–Wat vond u van de aanbevelingen van criticus Fulano in La Vanguardia ?

– Ik weet het niet, ik vind dat hij te geobsedeerd is door het idee dat literatuur voor je plezier gebruikt moet worden.

–En daar zit wel wat in, nietwaar?