Hondenmuseum in Frankrijk: een hondvriendelijke ruimte ter ere van de geschiedenis en kunst van honden

Het Hondenmuseum , een hondvriendelijke ruimte waar honden zoals Spartacus hun baasjes kunnen vergezellen tijdens een bezoek, is het eerste in zijn soort in Frankrijk en het op één na grootste ter wereld, na het museum in New York .

Spartacus, een grote zwart-witte Newfoundlander, laat zich niet intimideren door de aandacht van bezoekers en poseert voor foto's . Hij kwam met zijn baasje naar het museum in Aubervilliers (aan de noordrand van Parijs), waar honden welkom zijn en actief deelnemen aan het publiek, wat de ruimte uniek maakt.

" We hebben zelfs twee kleine hondenparken aan de voet van het gebouw, zodat bezoekende honden even kunnen rondrennen voordat ze naar binnen gaan", legt Dorothée Fabre, hoofd van het museum en de mediatheek, uit.

Het is gevestigd bij het hoofdkantoor van de 'Centrale Canine', een instelling die sinds 1881 de Franse hondengemeenschap coördineert . Op een oppervlakte van meer dan 500 vierkante meter zijn collecties te vinden, variërend van sculpturen, prenten en wandtapijten tot objecten zo klein als een knoop. Ze weerspiegelen het belang van de hond als gezelschapsdier en culturele figuur door de tijd heen.

Het eerste werk dat bij de ingang te zien is, is het registratieformulier van het Franse Boek der Oorsprongen, dat dateert uit 1885 en waarin de eerste hond, Marco , officieel in Frankrijk werd geregistreerd.

Ernaast bevindt zich een paneel met een reproductie van een merkwaardige verzameling uit 1912: verzamelkaarten van verschillende hondenrassen die in Engelse tabakspakjes zaten , met een afbeelding op de voorkant en een technische fiche op de achterkant met details over het ras, het karakter en de oorsprong van het dier. Moderne reclame- en precolumbiaanse beeldjes.

De collectie weerspiegelt de plaats die de hond in de geschiedenis heeft ingenomen en nog steeds inneemt : van moderne reclameobjecten tot precolumbiaanse beeldjes, waaronder een kleine reiskennel uit de tijd van keizer Napoleon III.

Hoogtepunten zijn de balpentekeningen van kunstenares Julie Salmon, die de collectie een unieke schoonheid geven.

Veel van de stukken zijn afkomstig uit donaties van militair dierenarts Michel Contart , die meer dan 2.000 boeken over de hondenwereld naliet, van de 18e eeuw tot 2008.

Musicologe Marcelle Benoît leverde op haar beurt talrijke bijdragen over chihuahua's en Chinese gekuifde naakthonden , rassen die zij jarenlang verzamelde.

"Toen zeiden we: 'Dit is ongelooflijk. We kunnen wat we al op markten en veilingen hebben verzameld, toevoegen aan deze twee magnifieke collecties'", legt Dorothée Fabre uit.

Het idee voor het museum ontstond meer dan vijftien jaar geleden, tijdens de voorbereidingen voor de opening van een gespecialiseerde mediatheek. Deze opende in 2011 haar deuren. De laatste stap werd gezet door een verandering in het management van Centrale Canine en de duidelijke wens om het museum ook voor het grote publiek toegankelijk te maken.

"We wilden dat dit voormalige 'Centrale Canine'-huis een echt hondenhok zou worden", zegt Fabre over het vijf verdiepingen tellende gebouw waar ze zijn gevestigd.

Vanaf september starten de thematische bezoeken en workshops voor scholen , na het succes van een open dag met kinderen uit Aubervilliers. Tijdens deze dag werden onder andere voorlezen met honden en kunst- en bewustwordingsworkshops georganiseerd.

"Veel kinderen komen met angst voor honden aan, maar na een paar uur borstelen en wandelen ze ze", aldus Fabre. Hij benadrukt ook de therapeutische rol van honden : "We hebben een verpleegster in Bretagne die haar tienerpatiënten begeleidde met een Dalmatiër, beloond. Soms is het makkelijker om met een hond te praten dan met een volwassene."

Het museum herbergt werken van talloze kunstenaars , waaronder verschillende Spaanse kunstenaars, zoals de in Sevilla geboren Chiqui Díaz, die in 2021 de Prijs voor Schone Kunsten van de 'Centrale Canine' won voor zijn bronzen beeld van een bewegende windhond, of schilderijen van de natuurschilder Miguel Ángel Moraleda met afbeeldingen van rassen die in verschillende regio's van Frankrijk voorkomen. Internationale bezoekers

Hoewel Aubervilliers "niet zo bekend is als het centrum van Parijs", geeft Fabre toe, heeft het museum aanzienlijke internationale belangstelling gewekt.

Al na enkele dagen na de opening ging de tentoonstelling viraal op sociale media en trok bezoekers uit Azië, de Verenigde Staten, Nederland, Italië, het Verenigd Koninkrijk en ook uit Frankrijk.

"Veel mensen komen via mond-tot-mondreclame", zegt de manager. Hij verwacht maandelijks zo'n 400 tot 500 bezoekers te ontvangen als de ruimte volledig operationeel is en voorzien is van audiogidsen, interne bewegwijzering en een winkel.

"We willen dat bezoekers met een gevoel van dankbaarheid voor honden vertrekken," bekent Fabre. "Ze zijn in onze huizen, in onze verhalen, in onze films, in de literatuur... Wat we hier doen, is de plaats erkennen die ze in het leven van mensen hebben ingenomen en nog steeds innemen."