Yvonne Strahovski was nog niet klaar om afscheid te nemen van Serena in <i>The Handmaid's Tale</i>

Hieronder volgen grote spoilers .

Toen ik vorige week sprak met Yvonne Strahovski, de Australische actrice die de supervrouw en nu assistente van het verzet speelt in The Handmaid's Tale, Serena Joy Waterford, had ze de laatste aflevering nog niet gezien. "Had je een enorme huilbui?" vroeg ze over de aflevering. "Want ik stel me gewoon voor dat het een huilbui is." Haar instinct had gelijk: de laatste afleveringen van de serie zijn soms emotioneel, schokkend en hoopvol. Maar Serena's einde, met name, ligt ergens in het midden.

Nadat ze June (Elisabeth Moss) en Mayday de informatie had gegeven die ze nodig hadden om een ​​handvol machtige commandanten, waaronder haar man, te doden en Boston te heroveren, bevindt Serena zich in een niemandsland. "Weet je, ik kan nooit meer terug. Te veel mensen willen me dood," vertelt ze June over Gilead. "Canada geeft me geen paspoort, en de EU ook niet, dus het lijkt erop dat ik gewoon niemand ben." June herinnert Serena eraan dat ze nog steeds de moeder van haar zoon is. "Wees dat gewoon," zegt June voordat Serena in de bus stapt naar een vluchtelingenkamp, ​​haar toekomst onzeker. Het allerbelangrijkste is dat June haar een laatste geschenk geeft: haar vergeving. "Het is zo'n grote wending voor hen beiden, dat er een last van hun schouders is gevallen," zegt Strahovski.

Hier vertelt de actrice hoe het was om Serena's laatste scènes te filmen, plus de verrassende manier waarop haar verhaallijn bijna afgelopen.

Ik ben zo enthousiast om met jullie over de finale te praten.

O mijn god, ik kan niet geloven dat je het al gezien hebt. Ik heb nog niets van dit seizoen gezien, behalve de eerste aflevering.

Echt? Ga je de finale live bekijken?

Wauw. Ja. Weet je wat? Je hebt het net echt voor me gemaakt. Ik moet waarschijnlijk eerst het hele seizoen kijken. En ik weet niet hoe ik dat ga doen, maar ik moet het doen.

Hoe voel je je nu de show ten einde loopt?

Ik ben moeder van drie kinderen, dus ik ben fulltime moeder sinds we klaar waren met de opnames, en ik vind het geweldig. Dus deels heb ik gewoon geen tijd gehad [om te kijken]. Maar ook, dieper nog, heb ik het gevoel dat als ik het seizoen kijk, het echt voorbij is, en ik had persoonlijk moeite om Serena los te laten. Het kwam als een enorme klap toen we eindelijk dichter bij de opnames van de laatste afleveringen kwamen. Ik dacht gewoon: "O mijn god, ik ben zo verdrietig." En ik begreep het niet helemaal, maar het is een onverwacht rouwproces geweest om afscheid te nemen van Serena. Dus ik denk dat ik het nog even uitstel, omdat ik misschien nog niet klaar ben om helemaal gedag te zeggen.

Serena is altijd een van de meest boeiende en lastige personages geweest. Had je hoop en dromen over hoe je haar verhaallijn wilde laten eindigen?

Nou, in het begin was er veel discussie over de vraag of Serena dit seizoen überhaupt zou overleven. En toen dat serieus besproken werd, toen ze zoiets hadden van: "Misschien maken we haar aan het einde wel af", dacht ik: als dat de manier was waarop ze zou gaan, dan moest het wel in een tragische glorieuze uitbarsting zijn, om haar de voldoening te geven dat ze op zoveel manieren kreeg wat ze verdiende. En toen hebben ze het veranderd, waar ik heel blij mee ben. De manier waarop ze het hebben gedaan, vind ik heel attent. Het was zeker geen glorieuze uitbarsting, maar het was wel heel, heel betekenisvol.

Yvonne Strahovski als Serena in The Handmaid's Tale

Het is dit heel stille moment. Er is die tegenstelling waarin ze, gedurende de hele serie, schijnbaar alles heeft behalve het enige wat ze wil: moeder worden. En dan, aan het einde, lijkt ze niets te hebben behalve dat ze moeder is.

Ze verliest op alle andere vlakken, maar over het algemeen wint ze, want het enige wat elke moeder boven al dat gedoe zou verkiezen, is haar kind krijgen, en ze heeft haar kind gekregen. Het is niet wat June over Hannah kan zeggen, en dat is hartverscheurend voor June.

Het is echt interessant. Dit is eigenlijk de ultieme les, weet je? Ze krijgt wat ze wil, maar al het andere dat ze heeft gebruikt, gebruikt en gemanipuleerd om haar doel te bereiken, heeft ze niet meer. Ze heeft geen macht, ze heeft geen controle, ze heeft geen land om in te wonen. Het is echt interessant dat ze kan leren om gratie en dankbaarheid te tonen en nederig te zijn, en de impact van sommige van haar keuzes te gaan begrijpen.

Hoe was het voor jou om die laatste scène te filmen waarin ze met haar baby praat?

Het was echt emotioneel. Ik bedoel, ik was de hele tijd echt emotioneel, terwijl ik alles afrondde. Het was belangrijk voor me dat we met Serena, ondanks haar omstandigheden, toch met dat element van hoop zouden eindigen, want ik denk dat ze in die hoop dankbaarheid vindt. Dat is een belangrijke stap voor haar op deze reis.

Een van de grootste thema's van het seizoen is vergeving, en dan met name Serena die June om vergeving vraagt. In de finale krijgt ze die eindelijk. Waarom denk je dat ze dat moest horen om verder te kunnen?

Oh man. Ik bedoel, June was haar grootste slachtoffer. June [personifieerde] alles wat er mis was met Gilead en haar geloof, en ze zou het haar nooit laten vergeten en zou er altijd voor boeten.

Serena moet zichzelf onder ogen zien, en ik denk niet dat ze dat echt al gedaan heeft. En jezelf onder ogen zien, gezien wat ze in haar leven heeft gedaan, is echt heel veel. Ze heeft veel schaamte om mee om te gaan. Misschien is het met Junes vergeving eindelijk makkelijker om met die schaamte om te gaan. Ik denk dat het Serena ook de bevestiging geeft dat ze van binnen een goed mens is, ook al denk ik niet dat June dat bedoelt met die vergeving. Zo vertaalt Serena dat gewoon in haar hoofd, want dat is wat ze moet horen: "Ik ben een goed mens en ik heb goede bedoelingen, ook al denken anderen daar niet zo over."

Maar ook, als er een hypothetisch seizoen 7 zou zijn, zou het misschien zo zijn dat haar acceptatie en vergeving ervoor zorgen dat Serena niet zelf de zware last hoeft te dragen van het voelen van de schaamte, weet je wel?

Het is ingewikkeld, omdat we niet helemaal weten hoe June zich voelt. We weten alleen dat ze besluit haar dit cadeau te geven door te zeggen dat ze haar vergeeft.

Een van mijn favoriete momenten is die scène waarin [June] zegt: "Ik kan je niet vergeven", en dan is er nog die andere kant. Ik denk dat het voor hen beiden een kwelling is dat June Serena niet kan vergeven. June wil van haar af en niet meer aan haar denken, en dat kan ze gewoon niet. Dus wordt ze continu gekweld. Het is zo'n grote wending voor hen beiden, dat er een last van hun schouders valt.

Denk je dat Serena uiteindelijk verlost is, of ooit verlost zou kunnen worden?

Het is voor mij nooit een duidelijk 'ja' of 'nee'-antwoord, wat Serena ook betreft. Als er een kort antwoord was, zou het eerder 'nee' dan 'ja' zijn.

Ze heeft een paar geweldige momenten gehad. Ze heeft duidelijk een aantal beslissingen genomen die heldhaftig leken, zoals June de informatie geven over waar de commandanten zich zouden bevinden, zodat ze het vliegtuig konden opblazen. Maar uiteindelijk denk ik dat dit slechts kleine stapjes zijn om tekenen van verlossende kwaliteiten te tonen. De echte test zou dan de duurzaamheid en de consistentie zijn.

Was de scène met ‘Ik vergeef je’ de laatste scène die je met Elisabeth Moss opnam?

Nee, de laatste scène die we opnamen was de scène uit aflevering 9 in de kapel, waarin ze mij vraagt ​​om informatie over de commandanten te geven.

De relatie tussen June en Serena is essentieel voor de hele serie. Hoe was het om de laatste scène met Elisabeth te filmen en die relatie te beëindigen?

Ik ben sowieso al een vreselijk emotioneel persoon, dus ik heb de hele dag zitten snikken. Ik kon het gewoon niet verwerken. De wetenschap dat dit enorme ding ten einde loopt, is gewoon waanzinnig. Professioneel gezien heeft dit enorm veel voor me betekend, de overstap naar een rol in een serie die wereldwijd is opgemerkt en lovend is ontvangen door critici en zoveel voor mensen heeft betekend. Maar ook persoonlijk heeft dit bijna tien jaar van ons leven besloeg. Serena is er altijd bij geweest toen ik verloofd raakte, trouwde en drie kinderen kreeg. Het is zo'n enorm hoofdstuk in ons leven.

Het is dus een vreemde ervaring om afscheid te nemen. Ik ben gewoon zo dankbaar dat ik deze kans heb gekregen om zo'n rol te spelen en hierin te worden vertrouwd, en dat ik Serena mee kan nemen en met haar kan vliegen, en dat zij met mij kan vliegen – en dat de schrijvers me nooit hebben opgegeven om me uit te dagen en me te vertrouwen met het moeilijkste, vreemdste en gekste materiaal ooit. De lat ligt nu heel hoog als het gaat om: "Nou, wat is het volgende? Wat gaat me creatief net zo'n voldoening geven als deze rol?" Het is een lastige taak om te volbrengen.

Een andere scène die ik geweldig vond uit de finale, is wanneer Serena tegen June zegt dat het haar spijt van Nick. Ik heb het gevoel dat het laat zien hoe Serena June op een heel specifieke manier kent, zoals niet veel anderen.

Ik ben het met je eens. Zij is waarschijnlijk de enige die zoiets zou zeggen. Het is absoluut een bijzonder moment. Ik wilde ook dat het oprecht was. Maar door de aard van hun relatie zou het ook gezien kunnen worden als een beetje een por en een steek – en daarom is het zo opwindend om dit personage te spelen, omdat er zoveel lagen zitten aan alles wat uit haar mond komt.

Sam Jaeger als Mark Tuello en Strahovski als Serena

Ik zou zeggen, als we nog een seizoen zouden krijgen, dan denk ik dat fans nog steeds erg geïnteresseerd zijn in wat er gebeurt tussen Serena en Mark Tuello.

O jee, ik weet het. Hoewel ik het hele seizoen niet heb gezien, heb ik hier en daar fragmenten van scènes gezien, en ik zag die ene waarin hij het huis van Commandant Lawrence binnenwandelt, en ze elkaar voor het eerst in god weet hoe lang zien. Ze gaven hem zo'n heldhaftige wandeling de kamer in, en ik zag een paar opmerkingen zoals: "Papa Tuello is langsgekomen," of zoiets. Ik vind het zo, zo grappig.

We grapten dat zijn zinnetje tegen mij, toen hij zei: "Ik zal je vinden", precies uit The Last of the Mohicans kwam, toen Daniel Day-Lewis zei: "Ik zal je vinden!" We hebben ons rot gelachen.

Dit interview is bewerkt en ingekort voor de duidelijkheid.