De dag dat de PSOE haar maagdelijkheid verloor en iets meer

Dit is echt dé crisis. Veel meer dan het incident met Ábalos. Veel meer dan het incident met Leire. Veel meer dan de beschuldigingen van de politieke oppositie. Veel meer dan de vermoedens die in veel gevallen het ware product zijn van hoaxfabrieken. Wat er gisteren gebeurde, was het verlies van de maagdelijkheid van de Socialistische Partij in niets minder dan de kwestie die de motie van wantrouwen rechtvaardigde die haar aan de macht bracht: corruptie, die een hoogtepunt bereikte, de rechterhand van Pedro Sánchez in de partij in de val lokte en de onderhandelaar met Puigdemont en mede-opsteller van de amnestiewet, naast andere diensten aan de zaak-Sánchez, nutteloos maakt voor de toekomst. Het is geen verrassing dat de premier gisterenmiddag tijdens de persconferentie zo'n pijnlijke uitdrukking probeerde te tonen dat het leek alsof de tranen hem in de ogen sprongen. Het was een verschijning die nog berouwvoller was dan de dag waarop hij de vijf dagen van bezinning aankondigde om te beslissen of hij premier zou blijven. Door het verdriet te besmetten, besmette hij zelfs de goede economische gegevens, die hij niet eens durfde te vermelden.

Feit is dat het OCU-rapport specifieke gegevens, specifieke data en specifieke geldbedragen bevat. Zijn verdediging voor de rechtbank die hem zal berechten, zal zeer moeilijk zijn. En de schade voor de Socialistische Partij en zijn regering is onmetelijk. Zoals ik al zei, zijn onschuld is voorbij. Het feit dat alles in dat rapport aan het licht is gekomen tijdens het onderzoek naar de zaak Koldo-Ábalos, geeft ook aan dat er verbanden zijn die niemand, zelfs Pedro Sánchez niet, naar eigen zeggen, vermoedde, ondanks het feit dat de naam van Santos Cerdán al een tijdje in de kranten stond en ik niet geloof dat het door de Heilige Geest was ingegeven. De beschuldiging van de heer Núñez Feijoo dat we getuige zijn van economisch gedrag dat het bestaan ​​suggereert van een netwerk dat advocaten en rechters geen "maffia" zullen noemen, maar waarschijnlijk wel een "criminele organisatie", begint steeds meer te kloppen.

Sánchez wordt gediskwalificeerd voor het beschuldigen van Rajoy en Díaz Ayuso.

De publieke opinie is zeer ernstig getroffen door de klap voor Sánchez. Het is vrij geloofwaardig dat hij gisterenochtend van het schandaal op de hoogte was, maar dat detail dwingt ons terug te denken aan Felipe González' verklaring dat hij via de pers op de hoogte was van Filesa (illegale financiering van de PSOE). Die zwakke zelfverdediging was het moment waarop de toenmalige president zijn geloofwaardigheid begon te verliezen. Deze columnist heeft het nog niet aan Sánchez ontkend, maar hij zal mogelijk "in vigilando" de verantwoordelijkheid moeten nemen, zoals hij en zijn partij van de PP-leiders in de regering eisten. Zoals een journalist tijdens de persconferentie vroeg, is het enigszins vreemd – heel vreemd voor anderen – dat Cerdán zijn directe baas al die jaren voor de gek houdt zonder dat die baas, hoe scherpzinnig hij ook is, ook maar de geringste aanwijzing van gedrag, een woord, een gebaar, een economisch of zakelijk belang heeft opgemerkt dat hem niet achterdochtig maakte. Het moet zo zijn dat de pseudo-media sluwer en intuïtiever zijn dan regeringen met hun hele machtsapparaat en spionage, die ze blijkbaar alleen op hun tegenstanders toepassen.

Gisteren was een van de meest trieste dagen voor de Spaanse Socialistische Arbeiderspartij, de meest pijnlijke voor de Sanchista-partij, haar opvolger, en de meest bittere voor haar leider, ideoloog en strateeg, de heer Sánchez. Als we zijn daden van gisteren mogen geloven, is het mogelijk dat hij voor het eerst besefte dat zijn veerkracht menselijk is, en dus tijdelijk, en dat in de politiek niets definitief is. In 24 uur kun je van euforie naar een gevoel van nederlaag gaan. In een paar minuten kan de militant of stemmende toeschouwer van de meest enthousiaste steun naar de meest pijnlijke twijfel gaan, eindigend in onthechting en teleurstelling. Deze episode is ongetwijfeld de grote les voor iemand die zo vaak zei dat niemand hem een ​​lesje kon leren in ethiek of de strijd tegen corruptie.

Lees ook

Desondanks, en tenzij er meer bekend is over de reddingsoperatie voor Air Europa of de semi-zakelijke activiteiten van Begoña Gómez, of enige andere juridisch relevante kwestie die aan het licht komt, omdat we er dagelijks mee te maken hebben, zal Pedro Sánchez Alberto Núñez Feijóo niet bellen en hem zeggen: "Oké, Alberto, ik geef het op en ik schrijf verkiezingen uit." Het woord "overgave" staat niet in zijn woordenboek. Het woord dat er gisteren inkwam, is corruptie. Sánchez is gediskwalificeerd om Rajoy en Díaz Ayuso te beschuldigen. Hoewel, nu ik erover nadenk, als ik dit zeg, moet het wel zo zijn... want ik ken hem niet zo goed.