Sarabia's ambtstermijn bij het ministerie van Buitenlandse Zaken: vijf maanden van diplomatieke triomfen, vriendelijk vuur en ontkenningen

Laura Sarabia's aanstelling bij het ministerie van Buitenlandse Zaken leek veel langer dan ze in werkelijkheid was. Het waren vijf intensieve maanden van bestuur , die voortijdig begonnen vanwege de deportatiecrisis onder Donald Trump en die gekenmerkt zullen worden door verschillende diplomatieke triomfen in diverse multilaterale fora, maar ook door verschillende ontkenningen en botsingen, voortkomend uit de plek waar ze een van de machtigste vrouwen in de uitvoerende macht was geworden: de Casa de Nariño.

"Mijn diepste dank aan de president. Het is drie jaar hard werken geweest aan zijn zijde. Uiteraard een aanzienlijke emotionele last, maar ik vertrek met een gerust geweten, en bovenal in de wetenschap dat ik heb geprobeerd al mijn taken met de grootste integriteit en discipline uit te voeren. Bovenal draag ik mijn bestuur over aan het land en wens ik de nieuwe minister van Buitenlandse Zaken, Rosa Villavicencio, veel succes", zei Sarabia maandag na afloop van een laatste ontmoeting met Gustavo Petro.

De rechterhand van het voormalige staatshoofd heeft besloten de regering te verlaten vanwege zijn onenigheid met de genomen beslissingen over de uitgifte van paspoorten . Hoewel Sarabia van mening is dat Portugal en de Nationale Drukkerij het moeilijk hebben met de implementatie van het nieuwe model in september en een nieuwe verlenging met Thomas Greg noodzakelijk acht om een ​​grote crisis te voorkomen, weigeren de president en zijn stafchef, Alfredo Saade, toe te geven.

"Door middel van een buitenlands beleid dat zich richt op mensenrechten, vrede, regionale integratie, cultuur, inclusie en klimaatactie, heeft het ministerie van Buitenlandse Zaken concrete en transformerende resultaten geboekt", benadrukte het ministerie van Buitenlandse Zaken de regering van Sarabia in een verklaring die aanvoelde als een soort afscheid.

Sarabia's grootste successen tijdens zijn periode bij het ministerie van Buitenlandse Zaken kwamen tot stand in multilaterale fora . In deze periode wist hij de goedkeuring te verkrijgen van twee resoluties bij de Verenigde Naties: één bij de Commissie voor Verdovende Middelen in Wenen, Oostenrijk, waarin werd voorgesteld een groep experts op te richten om het huidige wereldwijde drugsbeleid te onderzoeken; en de andere bij de Commissie voor Misdaadpreventie en Strafrecht over de bestrijding van de smokkel van handelsgoederen.

Dankzij diverse inspanningen werd eveneens een historische benoeming bereikt bij de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS): ambassadeur Laura Gil werd verkozen tot de eerste vrouwelijke adjunct-secretaris-generaal. Colombia werd tevens verkozen tot niet-permanent lid van de VN-Veiligheidsraad (2026-2027) en tot de Raad van de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO).

Het ministerie van Buitenlandse Zaken benadrukte ook zijn internationale leiderschap door het tijdelijke voorzitterschap van de CELAC op zich te nemen, wat in mei een top met China omvatte. Ook de derde ministeriële top tussen Colombia en de Caricom vond in het land plaats.

Op bilateraal vlak werd de normalisering van de betrekkingen met Peru voltooid met de benoeming van ambassadeurs in beide landen. Meer dan 2500 door de Verenigde Staten gedeporteerde Colombianen keerden terug naar het land met vluchten van de Colombiaanse Lucht- en Ruimtevaartmacht (FAC).

" Ze begon met de deportatiecrisis, maar de de-escalatie kan niet aan haar worden toegeschreven, maar eerder aan de inspanningen en relaties met belangrijke Amerikaanse figuren van Murillo, de Colombiaanse ambassadeur en anderen ", zegt analist Angélica Rodríguez.

Voor internationalist Camilo González probeerde Sarabia weliswaar een gunstig klimaat te scheppen voor bilaterale betrekkingen met Washington, bijvoorbeeld door contact te leggen met het bedrijfsleven, maar hij slaagde er niet in de spanningen te beteugelen.

Nu zal Sarabia met een bittere smaak in haar mond achterblijven vanwege de verschillende keren dat president Petro zijn vertrouwen in haar heeft verloochend. In de laatste fase van zijn regering vertrouwde hij haar namelijk niet meer zo erg als voorheen.

De verkiezingen in Ecuador toonden de discrepantie tussen beide partijen aan. Hoewel Sarabia Daniel Noboa als winnaar erkende, negeerde de president 18 uur later zijn minister van Buitenlandse Zaken, zaaide twijfel over de uitslag en eiste de publicatie van de verkiezingsuitslagen.

Maar een van de sterkste ontkenningen kwam voort uit de bijeenroeping van de Adviescommissie voor Buitenlandse Betrekkingen om de mogelijke toetreding van Colombia tot de Zijderoute te bespreken. Nadat de oproeping bekend werd, annuleerde de president deze publiekelijk: " Daar hebben ze de Adviescommissie bijeengeroepen. Nee, ik ben het hoofd van de Colombiaanse Buitenlandse Betrekkingen, zoals de grondwet voorschrijft. We gaan rechtstreeks met Xi Jinping spreken, niet op onze knieën, en we zullen actuele kwesties bespreken ," verduidelijkte hij.

"Daar hebben ze de Adviescommissie bijeengeroepen. Nee, ik ben het hoofd van de Colombiaanse Buitenlandse Betrekkingen, zegt de grondwet.

De druppel was de paspoortkwestie. Nadat hij had aangekondigd dat er een derde noodtoestand zou worden ingediend bij Thomas Greg, delegeerde president Petro de taak aan de controversiële dominee Saade (wat in wezen een verantwoordelijkheid is van het ministerie van Buitenlandse Zaken). Deze maakte een einde aan de noodtoestand en bekritiseerde Sarabia omdat ze naar verluidt niet "de nodige maatregelen" had genomen om het nieuwe model te implementeren. Dit alles terwijl de aftredende minister in het buitenland was voor een internationale agenda.

"Ondanks de conflictueuze relatie tussen de regering en Thomas Gaviria, is de bondskanselier er, in een zeer gematigde en evenwichtige evenwichtsoefening, in geslaagd de samenwerking met Thomas Greg voort te zetten en zo het risico te vermijden dat veel Colombianen hun paspoort verliezen", merkte Camilo González op.

Ook Sarabia had vanaf de eerste dagen van zijn ambtstermijn als hoofd van de diplomatie te maken met zogenaamd "vriendelijk vuur". Verschillende kabinetsleden, onder wie vicepresident Francia Márquez, maakten van de eerste televisiekabinetsvergadering gebruik om kritiek te uiten op Sarabia's leidende rol en de manier waarop hij de president zogenaamd heeft geïsoleerd van zijn meest loyale volgelingen.

"Ik ben het niet eens met Laura Sarabia's houding tegenover ons in deze regering, tegenover mij, die haar heeft moeten vertellen dat ze mij moest respecteren, aangezien ik de vicepresident ben", verklaarde de vicepresident tijdens de bijeenkomst. Gustavo Bolívar, Susana Muhamad en Alexander López sloten zich aan bij Márquez in hun kritiek op haar.

Wat Sarabia echter het meest de das omdeed, was zijn Koude Oorlog met Armando Benedetti . Op 15 april, te midden van een drukke agenda in Japan, kondigde Sarabia aan dat hij het Openbaar Ministerie audio-opnamen had overhandigd "die niet openbaar zijn gemaakt" van een controversieel gesprek met minister Armando Benedetti, zijn voormalige mentor en nu antagonist.

"Sinds ze geen secretaresse meer is, kan het me niet meer schelen wat ze doet of zegt", reageerde Benedetti destijds.

Hoewel ze de afgelopen weken dichter bij elkaar leken te staan, begonnen de mensen in Sarabia's binnenste kring al te wijzen op de uitputting van de minister. Op de een of andere manier voelden ze dat er een poging werd gedaan om haar leiderschap bij Buitenlandse Zaken te ondermijnen, of in ieder geval moeilijk te verdragen.

Juan Pablo Penagos Ramírez