95 jaar geleden sprak de bal tot de wereld: toen het WK voor het eerst werd uitgezonden
%3Aformat(jpg)%3Aquality(99)%3Awatermark(f.elconfidencial.com%2Ffile%2Fbae%2Feea%2Ffde%2Fbaeeeafde1b3229287b0c008f7602058.png%2C0%2C275%2C1)%2Ff.elconfidencial.com%2Foriginal%2F287%2F3f2%2F889%2F2873f28898333911f70cfed14dc14c4d.jpg&w=1920&q=100)
Vandaag, precies 95 jaar geleden, begon voetbal de wereld te bereiken . Op 30 juli 1930 speelden Uruguay en Argentinië de eerste WK-finale in het Estadio Centenario in Montevideo, en voor het eerst konden mensen elke wedstrijd op afstand volgen dankzij de radio.
Het was CX 6 SODRE , de Uruguayaanse publieke omroep, die verantwoordelijk was voor deze mijlpaal die de manier waarop we live naar sport kijken, zou veranderen.
In de geïmproviseerde hokjes van het Centenario zaten Ignacio Domínguez Riera en Emilio Elena , twee stemmen die de weg zouden banen voor alle sportcommentatoren die na hen zouden komen. Het was een experiment, want tot dan toe was voetbal alleen via de gedrukte media en mondelinge verslagen belicht.
Een heel ander soort commentaar dan vandaag, met een rastersysteem om de luisteraars te begeleiden : elke genummerde zone van het stadion correspondeerde met een gebied op het diagram dat de fans thuis hadden. Toen de commentator " vak 3-B " noemde, wisten de luisteraars precies waar de bal lag.
" Het was bijna alsof we een potje schaak speelden ", zou Domínguez Riera zich jaren later herinneren. De precaire maar effectieve formule zorgde ervoor dat het publiek elke pass en elk doelpunt beleefde alsof ze daadwerkelijk in het stadion waren.
Tweevoudig Olympisch kampioen Uruguay en zijn grote regionale rivaal Argentinië arriveerden met hoog opgelopen spanningen na twee Olympische finales (1928, inclusief de replay ). De Argentijnen eisten in de eerste helft met hun eigen bal te spelen en de Uruguayanen met die van hen in de tweede, een symbolisch dispuut dat de rivaliteit van die tijd weerspiegelde.
30 juli 1930 #MEMORY Uruguay versloeg Argentinië met 4-2 in de WK-finale in het Centenario Stadion en behaalde daarmee zijn derde wereldtitel. De basisopstelling: Ballestrero; Nasazzi; Mascheroni; Andrade; Fernandez; Gestido; Dorado; Scarone; Castro; Cea; Iriarte. (1/2) pic.twitter.com/qq88CI0e5Q
— Uruguayaanse voetbalgeschiedenis (@AHIFU2019) 30 juli 2025
Argentinië ging met 2-1 de rust in. Maar met een balwisseling en een enthousiast thuispubliek wisten ze terug te komen: Uruguay won met 4-2 dankzij doelpunten van Dorado , Cea, Iriarte en de legendarische Héctor Castro, die de titel veilig stelde.
Van die finale zijn slechts enkele zwart-witfoto's bewaard gebleven. Maar de radio zorgde ervoor dat het voor altijd werd vastgelegd . Dankzij die stemmen was voetbal niet langer iets voor de stadionbezoekers, maar een massaal fenomeen dat overal voelbaar was .
Vijfennegentig jaar later worden doelpunten en finales nog steeds verteld in hetzelfde format dat destijds werd uitgevonden, met één stem, één microfoon en miljoenen mensen die zich een voorstelling maken van wat er gebeurt. De finale Uruguay-Argentinië kroonde niet alleen de eerste wereldkampioen, maar vond ook de basis voor voetbalverhalen zoals we die nu kennen .
El Confidencial