Eli, de kleinzoon van de predikant, wil voetballen

Eli kijkt niet naar je gezicht . Zelfs niet naar je handen of je schoenen. Zijn blik heeft een eigenaar. Dezelfde die miljoenen 14-jarigen zoals hij begeleidt. De voetbal.

Eli is Elías Valdez . Hij trotseert de hitte van de junimiddag in Madrid in het Antonio Sanfiz-stadion, de thuisbasis van Aravaca Club de Fútbol. De doelman maakt deel uit van een groep jonge Amerikanen die zullen deelnemen aan verschillende jeugdvoetbaltoernooien in zowel de regio Madrid als Catalonië.

Terwijl de Verenigde Staten het epicentrum van het internationale voetbal vormen met het WK voor clubs , probeert het jeugdteam zijn geluk in Europa. Die dag is er een vriendschappelijke wedstrijd tegen de Aravaca-ploeg. Eli speelt de tweede helft van de wedstrijd. Zijn grootvader kijkt vanaf de bank toe.

Gekleed in het teamuniform reisde hij met de groep mee om bij zijn kleinzoon te zijn. Hij lijkt op een van de gebruikelijke Spaanse afbeeldingen van de grootvader die zijn zoon aanmoedigt tijdens het voetballen. In Chicago, Illinois, wordt Rosendo Valdez beschouwd als een van de meest gezaghebbende stemmen binnen de gemeenschap. Hij is de predikant van de Evangelische Baptistenkerk Nueva Jerusalén . Hij vraagt ​​zich Shando te noemen, heeft een zeker Argentijns accent, ondanks dat hij de zoon is van Mexicaanse immigranten, en is herkenbaar aan het onmiskenbare voetballogo op zijn poloshirt.

"Hij was een man die boos was op de wereld"

Shando 's verhaal over geloof is er niet een van liefde op het eerste gezicht. "Natuurlijk kende ik God, ik was opgevoed in een christelijke omgeving, maar ik was zelfs boos op hem. Als hij bestond, waarom liet hij dan het kwaad toe?" Hij was 18 en zat midden in een wervelwind van zelfvernietiging. De ziekte van zijn moeder, een immigrant uit Monterrey (Mexico), slecht gezelschap, zijn leeftijd... Een perfecte voedingsbodem om de ambities van die jongen uit Chicago die dol was op basketbal te verpletteren.

— Oh ja, net als mensen die vals spelen, toch?

— Ja, de term "prediker" klinkt ons in Spanje vreemd in de oren, als een charlatan. Iets heel bizars en extravagants.

Hij vond zijn toevlucht in de gemeenschap, en meer specifiek bij een dominee genaamd Tim, die als mentor fungeerde. "Ze hebben me gered en ik heb mezelf hervonden. Mijn gemeente betaalde zelfs mijn studie. Dankzij mijn roots heb ik me toegelegd op het helpen van de Latino-gemeenschap in de stad. Ik heb veel gewerkt met drugsverslaafden, mensen met sociale problemen... Ik wilde alles teruggeven wat zij me gaven."

Zijn werk voor de kerk bracht hem naar Argentinië, met name naar Buenos Aires: "Ik word vaak verward met mijn accent. Ik sprak geen vloeiend Spaans voordat ik in Latijns-Amerika woonde." Daar ontmoette hij Lilliana, die uiteindelijk zijn vrouw en moeder van drie kinderen zou worden. Na drie jaar keerde hij terug naar Chicago. Zijn ambitie was om bij te dragen aan de gemeenschap, en daar is hij , op 59-jarige leeftijd, nog steeds lid van dezelfde kerk waar hij zijn geloof begon.

Trump en immigratie

Shando is niet verbaasd als hem verteld wordt over de impact die Donald Trumps tweede termijn in Spanje heeft. Het is dagelijks in het nieuws, zowel in eigen land als wereldwijd. De dominee spreekt langzaam en weegt zijn woorden af ​​wanneer hij de 45e en 47e president van de Verenigde Staten bespreekt. Het anti-immigratiebeleid was een fundamenteel onderdeel van zijn campagne en agenda. "Vijfenveertig procent van de Latino's stemde op Trump", herinnert de dominee zich. "Het is waar dat zijn steun vooral onder mannen is geweest [53% van de Latijns-Amerikaanse mannen stemde op de zakenman, zijn beste resultaat binnen die groep in drie eerdere verkiezingen], en hoewel het aan economische problemen werd toegeschreven, was immigratie iets waar hij zich grote zorgen over maakte ."

De minister definieert zichzelf als een "constitutionele Republikein". Zijn werk als politiek adviseur wordt beschreven in "Savia bienvenida ", een decaloog die Shando presenteert aan andere Latijns-Amerikaanse religieuze leiders die, verspreid over het uitgestrekte Noord-Amerikaanse gebied, "veel twijfels" uiten over de situatie in het land. Gedurende de eerste 100 dagen van de nieuwe regering werden 139.000 immigranten uitgezet en vonden er 145.000 aanhoudingen plaats . Deze praktijken omvatten willekeurige invallen met discretionaire arrestaties.

"Het is een veelzijdige kwestie. We kunnen het niet benaderen vanuit een situationeel perspectief, vanuit de kennis van iemand die is aangehouden, of vanuit een emotioneel perspectief. We zien ook veel politieke belangen", legt Shando uit, die pleit voor grensregulering. Zijn stem wordt gehoord. Onder andere door Toman Homan , de "grenstsaar", Trumps sterke man op het gebied van immigratie en een fervent verdediger van strenge immigratiewetgeving.

Deze harde politieke maatregelen hebben pijnlijke situaties veroorzaakt in alle sectoren, waaronder de sport. Ook schoolcompetities worden getroffen. Er zijn steeds meer gevallen van spelers die het zich niet kunnen veroorloven om naar bepaalde staten te reizen uit angst voor een inval die zou kunnen leiden tot deportatie van de begeleidende ouder . "We willen dat iedereen kansen krijgt, en dat is wat de Bijbelse leer ons leert, en we willen ook dat de natie beschermd wordt", benadrukt de predikant.

Shando en Elias verruilden een aangename 22°C voor de brandende Madrileense zomerzon, die om zes uur 's avonds de 39°C bereikte. De twee maken deel uit van de Soccer Dreams-expeditie, een voetbalschool in Illinois, gecoördineerd door de Spanjaard Santiago Rubio Gilabert , die al 24 jaar in de Verenigde Staten woont. Rubio doet al een tijdje dit soort zomertours, gecombineerd met zijn baan als gymleraar in Highland Park – helaas bekend vanwege de massaschietpartij van juli 2022.

Na een leven lang toegewijd te zijn geweest aan jeugdvoetbal, geeft hij toe dat hij zich enigszins zorgen maakt over de situatie in de Verenigde Staten, zowel wat betreft immigratie als onderwijs. Hij leidt een groep van meer dan vijf kinderen, verdeeld over twee groepen: O19 en O16. "Er is hier van alles te vinden, rijkere mensen en bescheidener mensen. Het enige waar ik op let, is dat het goede mensen zijn; ik wil geen problemen, vooral niet buitenshuis," zegt hij. Ver verwijderd van de stereotypen van voetbal, zitten er slechts vier Latino's in de groep.

Rubio erkent dat er twee soorten profielen zijn voor deze reizen: sportreizen en ervaringsgerichte reizen , met een meer recreatief en ontspannend doel. Bij de eerste fungeert zijn school als scout in de VS, en de meest ervaren voetballers stappen uiteindelijk over naar deze reizen. "Het kost ongeveer $ 4.000 voor deze twee weken, inclusief twee toernooien, accommodaties, enzovoort", bevestigt de directeur.

Voor de overgrote meerderheid van de jeugdteams is het opzetten van een netwerk in de Verenigde Staten onmogelijk. Santiago, in Spanje, werkt samen met Armando de la Morena , een van de grootste namen in het jeugdvoetbal van Madrid. Hij heeft 17 jaar ervaring in de jeugdopleiding van Atlético de Madrid; spelers als Koke, Rodrigo Hernández en Álvaro Morata begonnen met hem. In 2008 richtte hij de Dribling Madrid Academy op, die als contactpersoon fungeert voor Soccer Dreams wanneer ze naar de hoofdstad reizen, zoals in dit geval voor de MadCup. "Niemand weet meer over jeugdvoetbal dan hij," verzekert Rubio.

Volgens bronnen in de sector zijn deze data, samen met Kerstmis, cruciaal voor de grote jeugdteams in het Spaanse voetbal. "Vóór de voorbereiding op het seizoen is het belangrijk om het team te versterken. Het is logisch om te zoeken naar spelers die hun jeugdopleiding afronden en doorstromen naar de jeugdteams. Dat is een grote stap", stellen ze. Deze zomerreizen vinden plaats vanuit de Verenigde Staten, maar ook vanuit Latijns-Amerikaanse landen of Australië. Er zijn bedrijven die zich bezighouden met het vervoeren van jonge, ambitieuze voetballers, ongeacht hun niveau, door de jeugdteams in Spanje... en daarbij hoge kosten betalen .

Santiago Rubio betreurt deze gevallen: " Velen proberen gewoon geld van hun ouders te krijgen . Dat is jammer, want Amerikaanse voetballers moeten hun geluk in Europa beproeven." De jeugdvoetbalcoördinator wijst op een veelvoorkomende situatie in de VS: wanneer de grens voor universiteitssporten, die door media-aandacht en structuur oneindig veel hoger ligt dan Spaanse sporten, wordt bereikt, geven teams er de voorkeur aan om 23- tot 25-jarige spelers uit Europa te halen, die het op het oude continent niet hebben gered, in plaats van te wedden op lokale producten: "Zelfs in de MLS zie je Amerikaanse spelers die nog nooit in het buitenland hebben gespeeld."

Eli en een verandering in dromen

"De eerste keer dat ik hem zag, speelde hij voor de tegenpartij. Ik herinner me die wedstrijd nog perfect. Het was fantastisch. We creëerden 10 of 12 echte kansen tegen hen; zij hadden er twee of drie. We verloren door hem; hij stopte alles," herinnert Rubio zich over hoe hij Elias Valdez ontmoette. Zoals elke 14-jarige is hij verlegen. Hij spreekt geen Spaans, ondanks zijn afkomst, behalve het gebruikelijke "dankjewel". Hij speelt met zijn handschoenen en een waterfles om zijn zenuwen te kalmeren. Waarom keeper? "Het was de positie van mijn vader. Ik ben in zijn voetsporen getreden."

"Ja, ja, heeft hij je dat niet verteld? Mijn zoon, Shando, heeft ook auditie gedaan voor keeper. Hij was goed, maar uiteindelijk kon hij het niet maken als prof. Sterker nog, hij ontmoette Samantha , Elias' moeder, omdat ze allebei voetbalden ," zegt de dominee. Elias lacht een beetje als hem gevraagd wordt naar het WK voor clubs in zijn thuisland. "Nou, er komen nog wel meer mogelijkheden. Hier zijn is belangrijk." Als iemand vraagt ​​welk team hij supportert, antwoordt hij: "Ik ben een Real Madrid-fan."

"Elias is een geweldige jongen. En hij is sterk, lang en moet nog veel groeien," reflecteert de dominee, terwijl hij zijn grootvaderlijke kant laat zien. De tweede helft van de wedstrijd begint. Eli vindt ruimte in de één-op-één-gevechten en vliegt weg wanneer het schot de bovenhoek raakt. Hij geeft het bevel tot zijn verdediging en schreeuwt tegen de vreemde. Hij heeft werk te doen; Aravaca wordt gevaarlijker.

—Denk je dat Eli in Spanje zou blijven om te blijven voetballen?

— [Denkt na] Kijk, hij gaat er alles aan doen om zijn droom te verwezenlijken. Hij is erg gepassioneerd.

Er was eens een Amerikaanse jongen die graag wilde slagen in honkbal, de NBA of de NFL. American football is nu een van zijn droomdoelen. De tijd zal leren of Eli zijn droom waarmaakt; hij zal altijd kunnen zeggen dat zijn grootvader zijn best heeft gedaan.