Het probleem met de ACB en waarom Madrid en Valencia in het geheim een ​​luxefinale spelen.

Het onderwerp is eerlijk gezegd best bespreekbaar. Deze lange subkop bevat een groot aantal aspecten die de moeite waard zijn om te bespreken. Ten eerste, en het belangrijkste op dit moment, spelen Valencia Basket en Real Madrid vanaf vrijdag de ACB-finale . Als beste teams van de competitie hebben ze, ook tijdens de play-offs, de nodige veerkracht getoond om hun kwalificatiewedstrijden te winnen zonder al te veel te lijden, wat zeker geen geringe prestatie is.

De ACB is de beste nationale competitie ter wereld, na de NBA, en ik zou kunnen stellen dat de NCAA, de complexe Amerikaanse college league, ook qua kwaliteit niet kan tippen aan de ACB , ondanks de huidige context van overvloedige financiële middelen. De interesse van fans moet echter aanzienlijke barrières overwinnen : hoewel lokale parochies hun stadions meestal vullen met een loyale en enthousiaste aanhang , is het niet bepaald eenvoudig om de competities (ACB, LEB) bij te benen als je flink moet investeren in betaaltelevisie.

Het was in de jaren negentig dat Canal+ de rechten verwierf op de populaire Spaanse basketbalcompetitie , de ACB. Ze hadden er genoeg geld voor, dus de theorie was dat, aangezien de televisieproductie van de wedstrijden duidelijk verbeterd kon worden en ze wisten hoe ze dat moesten realiseren, de deal een zekerheidje was. Maar dat was niet zo. Spanje was niet gewend om te betalen om tv te kijken. Velen leerden de gecodeerde lijnen van voetbalwedstrijden en bepaalde films die 's nachts werden uitgezonden, te interpreteren.

Voetbal veegde alles weg

Fans gedijen op kijkcijfers , en die daalden van de ene op de andere dag. Basketbal, een waardige rivaal van het almachtige voetbal, verdween van de radar van de fans . De Koning der Sporten spande de kroon, en de andere sporten werden anekdotisch, op de incidentele verschijningen van onze helden na: Indurain, Gasol, Nadal.

Het probleem kent al een zeer ingewikkelde, bijna onmogelijke oplossing . Twee Spaanse teams, waarvan de meest historische, maken deel uit van clubs die voetbal als symbool hebben. Real Madrid en FC Barcelona financieren hun basketbalteams royaal, omdat het tegenwoordig ondenkbaar zou zijn dat het anders zou zijn. En hun eisen zijn extreem . Maar beide clubs streven er niet naar om het economische rendement van basketbal te maximaliseren : ze maken het ondergeschikt aan voetbal, dat economische stabiliteit biedt.

Andere teams worden goed ondersteund door gulle sponsors (Juan Roig), overheidsinstellingen (Baskenland, Canarische Eilanden) of financiële instellingen (Unicaja, Andorra) en particuliere bedrijven (die altijd nodig zijn). Spanje is erin geslaagd een competitie te creëren die moeilijk te bekijken is zonder veel geld te betalen . De LEB, met name het eerste niveau, LEB Oro, toont een interessant kwaliteitsniveau.

Maar het blijft beperkt tot een groep enthousiaste burgers , terwijl anderen, die dat wel zouden willen, geen mogelijkheid hebben om zelfs maar informatie te krijgen. Feit is dat de ACB en haar 18 teams een dozijn clubs hebben, die allemaal behoorlijk interessant zijn. Zelfs als het ongelukkige promotiecriterium is weggelaten, laat het ons unieke teams zoals Burgos (tweevoudig kampioen van de Champions League basketbal), Palencia en Coruña zien. Andere goede clubs, zoals Breogán, Girona, Lleida en Bilbao, hebben waardig gestreden.

In LEB Oro heeft de promotie van Betis (het toekomstige Hereda Sevilla Baloncesto) en San Pablo Burgos grote, historische clubs zoals Estudiantes, Fuenlabrada, Obradoiro en Guipúzcoa aan de kant gezet. Ook Palencia, Tizona de Burgos en Cartagena bleven op hetzelfde strand achter . Het zijn stuk voor stuk clubs die zouden strijden om de titel in de hoogste divisies van andere Europese competities.

Basketbal is de op één na populairste Spaanse sport : de koploper van de rest, zeg maar. Dit betekent dat jongeren, die kunnen ontsnappen aan de hypnotiserende aantrekkingskracht van het schoppen tegen de bal, of die een basket in de buurt hebben, er helemaal weg van zijn als ze een paar ballen scoren. Dat gevoel van een driepunter scoren, dat je weet dat als hij uit je hand komt... je weet dat hij recht op je afkomt, en dat onvergetelijke geluid produceert.

Er zijn talloze jeugdteams in dit land. En als iemand uitblinkt, komt hij of zij terecht bij een van de grote clubs. Ze hebben allemaal hun eigen jeugdteamstructuur, maar de grote clubs hebben jeugdteams van topniveau. Scouts, coaches, een solide opleidingsaanbod... talloze buitenlandse kinderen belanden met een beurs in Spanje om basketbal te spelen, dankzij deze indrukwekkende instellingen: Madrid, Barcelona, ​​Valencia, Málaga... En als ze dan slagen, kunnen de recente veranderingen in de NCAA (veel geld) of de ongekende interesse van de NBA de ontwikkelingsinspanningen van elke club, of die nu Europees, Aziatisch of Martiaans is, een enorme boost geven.

Dit is geen kleinigheid. Clubs geven veel geld uit aan het creëren van structuren voor jonge spelers ( nauwelijks één op de honderd haalt het), maar worden vervolgens weggekaapt door de onverzadigbare Amerikaanse honger. Dus, om het zachtjes uit te drukken, verlaten Mario Saint-Supery, Dame Sarr, Hugo González, Eli Ndiaye, Sidi Gueye, enzovoort, het Iberische ecosysteem en staan ​​op het punt meer geld te verdienen dan de sterren van hun huidige teams.

Dit risico moet worden geanalyseerd, aanvaard en opgelost door de verschillende niveaus, het management en de verschillende supporters. Daarom zijn de beëindigingsclausules, om het zo maar te zeggen, na de wet-Bosman in het leven geroepen . De innovatieve U-League voor jeugdspelers onder de 22 jaar heeft nu nog wat tijd nodig om zich te ontwikkelen voordat deze effectief is gebleken.

Real Madrid en Valencia Basket, de best mogelijke finale

Nou, aanstaande vrijdag begint de ellende. Ze waren de beste. Valencia Basket kon met gemak schitteren tegen de Canarische teams. Real Madrid won verdiend van dat waanzinnige kwartet met onder meer Málaga, Barcelona en Unicaja. Real Madrid arriveert met een torenhoog moreel , na bijna dertig wedstrijden zonder verlies in het Coliseo de Goya, het Sportpaleis. Het team arriveert zonder Gaby Deck, wat, zoals gebruikelijk, een grotere deelname van Hugo González betekende, wiens prestaties zeer bevredigend waren.

Na wat tegenslagen arriveren de leiders in perfecte vorm: Facu Campazzo, Mario Hezonja en Walter Tavares zijn misschien wel in hun beste vorm van het jaar. Sergio Llull verkeert ook in een staat van onrust, en de rest toont de enorme kracht van Mateo's groep. De Real Madrid -trainer heeft het hele jaar door een briljante prestatie geleverd. Het klopt dat de prestaties van het team niet aan de verwachtingen hebben voldaan .

De connectie tussen Mateo en zijn spelers is echter elke dag duidelijk zichtbaar. Het is een prestatie voor de Madrid-inwoner om de vaak venijnige kritiek in columns en op sociale media te weerstaan. Hij heeft rust, positiviteit en karakter gebracht in een selectie die soms leek te falen . Tot nu toe is de beste verdediging van de competitie veruit aangevuld met toegenomen zelfvertrouwen vanaf de perimeter, wat het hele jaar door een pijnlijke zwakte was.

De verdediging verstikt dus de circulatie van de tegenstander. En soms stuit die 2-3-zone, die ze zelfs tegen schietende teams succesvol proberen te spelen, op de voorspelbare aanval van de Valencianen. De aanval van Madrid biedt verschillende interessante opties: de eerste bestaat uit rebounden en uitlopen. Als ze met drie lange spelers spelen, domineren ze meestal de veroveringen, met enige moeite bij het verlaten. Wanneer Musa in de mix zit, brengt hij de veiligheid in de achterhoede in gevaar, maar de verticaliteit van de Bosniër levert Madrid veel punten op.

De tweede optie is low-post spel met Tavares . Nu het team zijn effectiviteit van buitenaf heeft verbeterd, opent de verdediging van de tegenstander voordelige situaties voor de Kaapverdische reus, die ongeëvenaard is in die hete zones van het veld. De derde optie ligt in de kracht van het schot van buitenaf, of direct blokkeren en snelle drives naar de basket of openingen naar de hoeken. Voor deze taak verbetert het scorend vermogen van de Madrileense backcourt snel, en kunnen de drie guards van het team van buitenaf en door penetratie uitvoeren.

Het succes van Madrid zal erin bestaan ​​Valencia tot ongeveer 80 punten te beperken, wat moeilijk is, maar een vrijwel zekere overwinning. Om dat te bereiken, moeten ze de rebounds goed domineren en het tempo van de wedstrijd wat verlagen (het een leidt tot het ander). Wanneer Valencia volledig in Valencia-modus gaat, zullen ze op hun benen staan. Met een angstaanjagend gemiddelde van 97 punten per wedstrijd, razendsnelle balbezittingen, krachtig rebounden en een collectieve inspanning is de ACB bijna te klein voor hen geworden.

Sterker nog, het is een vaststaand feit: volgend jaar maken ze de sprong terug naar de hoogste continentale competitie , de Euroleague. Dit seizoen is de Eurocup te klein voor hen geworden, met een 16-2 score in de reguliere competitie, en alleen een zware halve finale tegen het sterke en innovatieve Hapoel Tel Aviv (de nouveau riche) voorkwam deelname, ondanks hun topfavorietschap.

De selectie van Martínez heeft een solide basis. Ondanks de blessure van Ethan Happ , wiens carrière in Valencia een kwelling was, handhaven de Taronjas een competitief niveau van eersteklas kwaliteit, met 12 of 13 punten in de mix. En de jongere spelers reageren briljant op de meer ervaren spelers. Een speciale vermelding verdient de Dominicaan Jean Montero, afkomstig uit Andorra, voorheen afkomstig van Gran Canaria, waar het wat moeilijk was. Maar het Caribische talent toont leiderschapskwaliteiten en heeft ook zijn contract verlengd.

Terwijl international Jaime Pradilla goede vorderingen maakt, zorgen andere spelers zoals Josep Puerto en López-Arostegui voor een buitengewone kracht in de groep. Buitenlandse spelers zoals Sestina, Ojeleye, Badio en Chris Jones bereiken de finale in hun beste vorm van het jaar. En de kern is precies een van de sterke punten van Valencia Basket . Zonder al te prominente figuren is iedereen een hoofdrolspeler. En het klopt dat ze misschien niet hetzelfde niveau bereiken als Unicaja's collectieve talent, wat in zekere zin overeenkomt met een vergelijkbaar teamontwerp, maar de cijfers liegen er niet om.

Het succes van Valencia zal afhangen van het doorbreken van de verdediging van Real Madrid met snelheid en nauwkeurigheid, hun specialiteiten. Scoren zal waarschijnlijk eerder leiden tot overwinningen . Om dit te bereiken , zullen ze nauwkeurigheid moeten tonen bij schoten van buitenaf , want in de verf lijken ze, hoewel ze goed zijn, inferieur aan Real Madrid.