Het verleden en de toekomst van Real Madrid botsen in Californië: Mastantuono en Sergio Ramos

Toen Florentino Pérez in augustus 2005 Sergio Ramos contracteerde, was Franco Mastantuono op zijn best een project voor zijn ouders. En toen de in Camas geboren speler op een avond in Lissabon in mei 2014 het belangrijkste doelpunt in de recente geschiedenis van Real Madrid scoorde, was de Argentijn een zesjarig jongetje dat zich de briljante voetbalcarrière die hij ruim tien jaar later zou hebben, niet had kunnen voorstellen.

Op 39-jarige leeftijd beleeft Ramos zijn laatste dagen als voetballer, in het shirt van de Mexicaanse club Club de Fútbol Monterrey , in topvorm. Na een succesvolle carrière van meer dan twintig jaar staat de Andalusiër voor dit WK voor clubs, wetende dat het zijn laatste internationale spektakel is in de wereld van de koning der sporten, en hij maakt er het beste van: in zijn competitieopener kopte hij – uiteraard – tegen Internazionale, de favoriet om als koploper door te gaan vanuit de groep, en op speeldag 2 speelde hij een cruciale rol bij het binnenhalen van de nul voor zijn team. Hij is de oudste speler die ooit een doelpunt maakte op het WK voor clubs – dit en eerdere formats meegerekend – op 39-jarige leeftijd en 79 dagen oud.

In plaats daarvan presenteert Mastantuono zich deze weken, nog voordat hij meerderjarig is, aan de wereld als een van de pareltjes die voorbestemd zijn om de voetbalwereld de komende vijf jaar te domineren, en in zijn laatste avontuur bij River Plate voordat hij het vliegtuig naar Europa instapt en probeert alle verwachtingen die op zijn spel zijn gevestigd te bevestigen. Op 17-jarige leeftijd maakte hij, ondanks het feit dat hij niet scoorde of assists gaf, een goede indruk bij het debuut van zijn team tegen het zwakke Japanse Urawa Red en, slechts vijf jaar later, werd hij uitgeroepen tot MVP van de wedstrijd tegen Monterrey .

Op de Amerikaanse middag van 22 juni, een dag waarop het publiek meer aandacht had moeten besteden aan wat er in het Midden-Oosten gebeurde dan aan de Rose Bowl in Pasadena, stonden Ramos en Mastantuono voor de eerste en ongetwijfeld laatste keer in hun leven tegenover elkaar. Het Real Madrid van vroeger tegen het Real Madrid van de toekomst, een van de vaandeldragers van het beste Real Madrid-team ooit, degene die de recente geschiedenis van de club veranderde met zijn doelpunt in de 93e minuut – zijn rugnummer in Mexico – en degene die een van de favorieten van Chamartín zal zijn voor de rest van dit decennium en het volgende.

Intensiteit vanaf het openingsfluitsignaal

De "miljonairs" waren vanaf het begin de betere ploeg . De reeds geprezen Real Madrid-speler – hoewel hij pas in augustus, wanneer hij volwassen is, bij de ploeg van Xabi Alonso komt – was vanaf het begin duidelijk zichtbaar en produceerde goede en beslissende acties op de helft van de tegenstander. Maximiliano Meza, een van de doelpuntenmakers op de openingsdag, zorgde voor gevaar met zijn bewegingen en combinaties, maar zonder in de eerste vijfenveertig minuten al tot buitensporig gevaarlijke acties te komen.

Rayados liet zien dat ze een team zijn met een enorme defensieve kracht, met Sergio Ramos, een hiërarchische figuur, die wist dat als ze punten zouden scoren, zijn team een ​​goede uitgangspositie zou hebben om door te gaan naar de achtste finales, waar ze op de laatste speeldag Urawa Red Diamonds treffen, dat al uitgeschakeld is in de competitie. De Mexicaanse ploeg creëerde echter nauwelijks gevaar op de helft van de tegenstander, afgezien van een afstandsschot van de Spanjaard Sergio Canales . Verschillende bekende gezichten voor fans van de Spaanse competitie waren aanwezig op het veld van Pasadena. Bij River stonden de voormalige Sevilla-verdedigers Montiel en "Huevo" Acuña in de basis, evenals voormalig Valencia-middenvelder Enzo Pérez. Bij Monterrey stond naast Canales nog een andere voormalige Sevilla-speler in de basis: "Tecatito" Corona.

Aan opwinding geen gebrek, maar doelpunten vielen er wel in de eerste drie kwartier. Mastantuono en Ramos lieten hun werk liggen voor de tweede helft.

Franco Mastantuono kreeg in de 66e minuut de kans om zijn WK-debuut voor clubs te maken. Na een knappe collectieve actie van Marcelo Gallardo 's team loste de inmiddels Argentijns international een schot met links van net buiten het strafschopgebied, dat door doelman Esteban Andrada in corner werd gepareerd. Het was een uitgelezen kans, bekroond met een schitterende redding van de Mexicaanse doelman, die eerder al een uitstekende prestatie had geleverd in het WK-debuut van zijn team tegen de huidige nummer twee in de Champions League. De wedstrijd begon rond de 60e minuut open te breken, nadat de ploeg uit Buenos Aires een stap vooruit leek te zetten.

Dezelfde ploeg kreeg tien minuten later een grotere kans toen de Colombiaan Miguel Borja , die slechts vijf minuten eerder het veld op was gekomen, een één-op-één-duel met Andrada miste, die zich begon te profileren als een belangrijke speler in de wedstrijd. Monterrey minimaliseerde de risico's nog verder, wetende dat een doelpunt van de tegenstander hen zwaar geblesseerd zou maken aan het begin van de laatste speeldag.

De wedstrijd was in de 83e minuut gespeeld voor Mastantuono toen Pity Martínez als zijn vervanger in het veld kwam. De wissel volgde direct nadat Ramos Montiels gevaarlijke loopactie over de vleugel in een corner had gestopt, met wie hij een verhitte woordenwisseling aanging. En daar was geen tijd meer voor. Het duel tussen Real Madrids verleden en toekomstig talent eindigde in een gelijkspel, maar beide teams leverden een opmerkelijke prestatie: hoewel de Argentijn werd verkozen tot man van de wedstrijd, speelde de ervaren Spaanse centrale verdediger een cruciale rol in het beschermen van het doel van zijn tegenstander tegen de aanvallen.