Jorge Bava en Alejandro Restrepo, twee mannen die strijden om de eerste ster van de BetPlay League: profielen

Het seizoen 2025-I van de BetPlay League loopt ten einde. Jorge Bava, die pas drie maanden manager van Santa Fe is, en Alejandro Restrepo, die al tien maanden manager is van Medellín, zijn de scenarioschrijvers van de laatste cliffhanger over de lokale voetbalster.

Dinsdag in Bogotá en volgende week zondag in het Atanasio Girardot-stadion nemen de Uruguayaan en de Antiokhiaan het met hun teams tegen elkaar op in de zoektocht naar de eerste ster van het jaar. Voor Bava zou het zijn eerste titel in Colombia zijn; voor Restrepo zijn derde. Zo verliep het spel van de twee coaches die de finale van het kampioenschap haalden.

Eindsignaal in El Campín. De spelers van Santa Fe rennen naar hun fans, springen en zingen met hen mee. Er heerst een enorme vreugde. Coach Jorge Bava loopt er dichtbij, maar niet té dichtbij, langzaam met zijn handen op zijn rug. Hij ziet er kalm en sereen uit, als iemand die vreugde in zich draagt ​​of al nadenkt over hoe hij de finale tegen Medellín zal spelen. Pacho López, de interim-coach die het grootste deel van het werk als interim-manager deed, loopt voorbij. Ze kijken elkaar veelbetekenend aan en omhelzen elkaar. Bava glimlacht en herwint zijn gebruikelijke ernst. Het is bevestigd dat hij een beheerste coach is. Als ze de finale winnen, verliest Bava misschien de controle en zien we hem brullen.

(Lees ook: Het goede nieuws is Zuid-Amerika... - Last Tango, mening-)

Bava is een Uruguayaan, een zeer kalme Uruguayaan. Hij is niet vechtend gezien, hij maakt geen ruzie, hij maakt geen ruzie met de scheidsrechter, tenminste niet heftig, en hij slaat niet wild om zich heen in de technische vakken. Hij schreeuwt normaal. Soms lijkt het alsof hij er niet is, maar dat is hij wel. Hij kijkt alles. Hij analyseert alles. De wedstrijd is afgelopen en hij gaat video's kijken, meer voetbal. Als hij verliest, neemt hij zijn verantwoordelijkheid, accepteert kritiek zonder in discussie te gaan. Zijn ernst, omlijst door zijn grijze baard en een blik die hij soms achter een donkere bril verbergt, kan niet worden verward met arrogantie. Bava is niet het type dat vanuit een wolk op je neerkijkt, hoewel hij met zijn 1,93 meter lengte misschien zo zou kunnen lijken.

Hij is 43 jaar oud, geboren in Montevideo en voormalig voetbalkeeper, dus hij wist hoe hij de aanvallen die Santa Fe sinds zijn komst teisterden, moest stoppen. Als keeper raakte hij al enthousiast over het coachen, omdat hij zag hoe teams zich van achteren opstellen.

In 2016 was hij doelman bij Atlético Bucaramanga. Destijds had hij geen idee dat hij terug zou komen en als manager zou strijden voor een finaleplaats. Toen Pablo Peirano Santa Fe verliet, kwamen er stapels cv's binnen bij de Cardinals. De directie beoordeelde ze allemaal tot ze voor die van Bava kozen. Wat stond er op zijn cv? Waarschijnlijk wat we al weten: voormalig doelman, jonge coach, korte carrière, weinig ervaring (misschien heeft hij dat niet gezegd).

Maar als president Eduardo Méndez ter zake wilde komen en wilde zien wat Bava had gewonnen, dan stond het er ongetwijfeld, onderstreept of in hoofdletters: vijf titels met Liverpool uit Uruguay in zijn eerste uitdaging als manager nadat hij zijn handschoenen aan de wilgen had gehangen: in 2022 won hij de Apertura, en in 2023 won hij de Uruguayaanse Supercup, het Intermediate Tournament, het Clausura Tournament, en was hij de jaarlijkse kampioen. Ah, hij had dus inderdaad gewonnen: een kleine opschepperij en een voldoende.

Toen hij halverwege het toernooi in Santa Fe aankwam, zei Bava dat Peirano, zijn landgenoot en voorganger, hem had aangemoedigd om te accepteren, en zo begon de romance. Bava wekte weinig geloofwaardigheid bij de fans. Wie is Bava? En om het nog erger te maken: het team kwam niet van de grond. Het leek erop dat het zich niet zou kwalificeren, en toen gebeurde het toch. Het team haalde de vierkamp en Bava begon de meest veeleisende en sceptische spelers te overtuigen. Want dit team uit Santa Fe, dat niet beschikt over een luxueuze selectie zoals andere teams, was verwoestend uit: het versloeg Nacional, Once Caldas en de kwalificatiewedstrijd tegen Millonarios.

Als persoon staat Bava bekend als een respectvol persoon; hij beschrijft zichzelf als spontaan en eerlijk. Hij zegt dat hij een 100% voetbalfan is; als echte Uruguayaan geniet hij van barbecues, goede wijn en een goede pot voetbal. Als keeper bewonderde hij de Deen Peter Schmeichel, en als trainer zegt hij de besten te bewonderen: Guardiola, Ancelotti, Klopp...

In de derby van donderdag haalde Bava zijn beste beentje voor en zijn klauwen, en hij liet ze scherpen, en niemand wist wat er gaande was. Hij speelde een perfecte wedstrijd. Hij liet Santa Fe eruit zien als een machine, en dat is het niet, maar het leek er wel op. Want Santa Fe was georganiseerd, toegewijd, ambitieus en een vechter. Hij speelde zoals de inwoners van Santa Fe hun team graag zien: met moed. Wat Bava in de kleedkamer deed, is staatsgeheim, maar hij deed iets, want deze spelers kwamen het veld op om hun tegenstander te verslinden. En toen het fluitsignaal klonk, verloor Bava de controle niet; hij keek van een afstandje toe, kalm, de euforie van zijn roedel. Maar als hij het kampioenschap wint, zullen de fans hem misschien zien brullen zoals het gebrul van de Santa Fe-fans die hun geschiedenisboeken in herinnering zijn gebleven.

Op 43-jarige leeftijd, spelend voor zijn derde team in het Colombiaanse profvoetbal, heeft Alejandro Restrepo een gouden kans om geschiedenis te schrijven en zijn cv verder uit te breiden. Hij won al kampioenschappen met de andere twee clubs die hij coachte, Atlético Nacional en Deportivo Pereira, en nu hoopt hij met Deportivo Independiente Medellín opnieuw de landstitel te winnen.

"We willen de titel en we gaan er keihard voor werken. Deze stad en deze club verdienen de vreugde waar we van dromen", verklaarde Restrepo donderdag, na de 1-1 gelijkspel tegen América, dat zich al had geplaatst.

Restrepo is een academisch man. Hij heeft nooit als profvoetballer gespeeld, hoewel hij het wel probeerde: hij speelde voor jeugdteams in Bello en later voor Club Deportivo Estudiantil. Maar zijn roeping lag op het spel. Na zijn middelbare school behaalde hij een diploma lichamelijke opvoeding aan de Universiteit van Antioquia en specialiseerde hij zich later in coaching bij de Argentijnse Vereniging van Voetbaltrainers (ATFA).

Bij hetzelfde team waar zijn spelerscarrière eindigde, Estudiantil, begon hij in 2004, op slechts 21-jarige leeftijd, zijn trainerscarrière bij Ponyfúbol. Hij begon titels te winnen en sloot zich uiteindelijk aan bij het nationale team van Antioquia, waarmee hij vijf titels in verschillende categorieën won. Dit leidde ertoe dat de Colombiaanse voetbalbond hem beschouwde als onderdeel van de trainersstaf van het nationale team onder 17, dat de laatste zeskamp van het Zuid-Amerikaanse kampioenschap bereikte, onder leiding van Juan Camilo Pérez.

Later werd hij aangetrokken door Atlético Nacional, aanvankelijk om het U-20-team te coachen. Hij fungeerde echter een paar keer als interim-manager en in 2021 kreeg hij de vaste aanstelling als vervanger van Alexandre Guimarães. Daar won hij zijn eerste titel, de Copa Colombia, die hij won in de finale tegen Deportivo Pereira, met een 5-0 overwinning in de eerste wedstrijd en een 1-0 nederlaag in de return.

De start van 2022 was niet best en na negen wedstrijden verliet hij Nacional. Maar ze zagen wel iets in hem, want halverwege dat jaar riep Pereira hem op om Alexis Márquez te vervangen, die het team naar de bekerfinale had geleid. Hij ging veel verder: hij bezorgde de club zijn eerste A-titel, na 78 jaar wachten, en bereikte vervolgens de kwartfinales van de Copa Libertadores, in een tijd waarin Colombiaanse clubs het moeilijk hadden op CONMEBOL-toernooien. Hij beleefde een hoogtepunt van dat seizoen: de overwinning op Boca Juniors in het Hernán Ramírez Villegas-stadion. Hij had hen al verslagen in La Bombonera, waar ze in blessuretijd verloren.

Na een teleurstellende periode bij Alianza Lima keerde Restrepo terug naar het land. Medellín riep hem op als vervanger van Alfredo Arias. De start was niet best: uitschakeling in de Liga en de Copa Sudamericana kwamen hard aan. Maar de prestaties van het team aan het einde van het seizoen waren een groot succes voor de clubleiding.

Dit jaar eindigde Medellín als achtste, maar ze scoorden wel een spectaculaire homerun. "Er is zoveel geluk in het team voor alles wat deze finale vertegenwoordigt. Voor onze families, voor de fans. Voor mij is het bijzonder omdat ik terug ben in mijn land en mijn stad. Na zo'n moeilijk jaar voor de club, met pijnlijke uitschakelingen in de Sudamericana, de Copa del Rey en de Liga, is dit moment heel bijzonder. We hebben uitstekend gespeeld en het ontvangen van deze prijs is een bron van dankbaarheid," zei hij.

Restrepo droomt er nu al van om terug te keren naar het podium, weer een gouden medaille te pakken en een trofee te pakken waar hij zo hard voor heeft gewerkt. Maar hij weet dat de tegenstander, Santa Fe, niet makkelijk is. "We hebben ze veel gezien, bijna al hun wedstrijden. We weten dat ze een heel goed team zijn, met belangrijke spelers, van wie we sommigen goed kennen en zelfs voor ons hebben gespeeld. Het wordt een heel zware finale op twee geweldige locaties zoals Bogota en Medellín, en ik denk dat het Colombiaanse voetbal een mooie reeks zal kennen tussen twee teams die het verdienen om daar te staan. We zullen de tactische details nauwlettend in de gaten houden om de taak aan te kunnen," zei Restrepo, een goed voorbereide jongeman.