De situatie waarin migranten in Tunesië vastzitten: ze kunnen niet naar Italië oversteken of naar huis terugkeren.
12 foto's
Rook stijgt al op uit de restanten van het geïmproviseerde kamp. Op sommige plaatsen likken de vlammen nog steeds aan de resten van een precair leven: een lepel, een plastic zeil dat als tent diende, beddengoed voor de wieg, een pakje condooms... Op 24 april verwoestte de Tunesische Nationale Garde twee migrantenkampen in Jbeniana en El Amra (in het oosten van het land). Die dag werd de media uitgenodigd om verslag te doen van de operatie, maar andere ontmantelingen vonden ver van de camera's plaats. Enkele duizenden mensen, oorspronkelijk afkomstig uit Sub-Sahara Afrika, raakten ontheemd.Severine SajousBahri Ghali is eigenaar van een van de twee olijfgaarden waaruit migranten op 24 april werden verdreven. "Ik leef van mijn land, en de situatie is nu al twee jaar onhoudbaar. Groepen Afrikaanse migranten hebben zich op mijn velden gevestigd. Ze hebben mijn olijfbomen ontworteld, mijn oogsten vernield en de irrigatiesystemen kapotgemaakt. Ze hebben zelfs de leidingen meegenomen om onderkomens te bouwen. Ik kan niets meer planten of oogsten. Sommige delen van mijn land zijn omgebouwd tot voetbalvelden. Bomen worden gekapt en de apparatuur verdwijnt. Soms word ik gedwongen geld te geven aan bepaalde groepen migranten, alleen maar om te voorkomen dat ze alles vernielen. Ik geef ongeveer 100 dinar (29 euro) om de twee of drie weken. Maar als ik de ene groep betaal, komt er een andere. Er is geen blijvende oplossing. Het is niet normaal dat ik moet betalen om toegang te krijgen tot mijn eigen land!", klaagt de boer.Severine Sajous De enige uitweg voor deze migranten is het vrijwillige terugkeerprogramma van de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM). In 2024 maakten 7.250 mensen in Tunesië hiervan gebruik. Eind april 2025 waren in totaal 2.553 mensen teruggekeerd naar hun land van herkomst, aldus de Tunesische autoriteiten. "Migranten uit Sub-Sahara Afrika moeten soms zes tot acht maanden wachten om terug te keren naar hun land nadat ze zich bij de IOM hebben geregistreerd. Het tempo ligt erg laag. De Tunesische regering spant zich enorm in om samen met hun landen van herkomst vrijwillige terugkeerprocedures bij de IOM te organiseren", erkent kolonel-majoor Houssemeddine Jebabli. srcset="https://imagenes.elpais.com/resizer/v2/WJFHBDAH35HSDBNO4VOZY4JIHQ.jpg?auth=9812c6dabcef7d43006a3cff18db97b036dd172339c10c8ddcb3f6f465fad668&width=414 414w, https://imagenes.elpais.com/resizer/v2/WJFHBDAH35HSDBNO4VOZY4JIHQ.jpg?auth=9812c6dabcef7d43006a3cff18db97b036dd172339c10c8ddcb3f6f465fad668&width=828 640w, https://imagenes.elpais.com/resizer/v2/WJFHBDAH35HSDBNO4VOZY4JIHQ.jpg?auth=9812c6dabcef7d43006a3cff18db97b036dd172339c10c8ddcb3f6f465fad668&width=980 1000w, https://imagenes.elpais.com/resizer/v2/WJFHBDAH35HSDBNO4VOZY4JIHQ.jpg?auth=9812c6dabcef7d43006a3cff18db97b036dd172339c10c8ddcb3f6f465fad668&width=1960 1960w" breedte="414" maten="(min-breedte:1199px) 1155px,(min-breedte:1001px) calc(100vw - 44px),(min-breedte:768px) 767px, 100vw" bron="https://imagenes.elpais.com/resizer/v2/WJFHBDAH35HSDBNO4VOZY4JIHQ.jpg?auth=9812c6dabcef7d43006a3cff18db97b036dd172339c10c8ddcb3f6f465fad668&width=414">De ontmantelingsoperaties in april vorig jaar hebben volgens de Tunesische autoriteiten meer dan 12.000 migranten uit verschillende locaties in het gouvernement Sfax verdreven. Zij beweren te handelen op gerechtelijk bevel naar aanleiding van klachten van landeigenaren. Tunesië benadrukt dat het geen transitland of nederzetting wil worden. Het biedt echter geen onmiddellijke oplossing voor de migranten, waarvan het aantal volgens schattingen van de Tunesische regering tussen de 20.000 en 30.000 ligt. Hun enige optie is om een paar meter te reizen met wat ze maar kunnen dragen. De Middellandse Zeeroute naar Italië is bijna afgesloten. Volgens UNHCR, het vluchtelingenagentschap van de VN, kwamen tussen 1 januari en 29 mei slechts 1.129 migranten het land binnen. In dezelfde periode in 2023 waren er meer dan 18.000. In hetzelfde jaar ondertekenden Tunesië en de Europese Unie een overeenkomst ter bestrijding van illegale immigratie, waarbij Brussel € 255 miljoen toezegde aan het Noord-Afrikaanse land.
De enige uitweg voor deze migranten is het vrijwillige terugkeerprogramma van de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM). In 2024 maakten 7250 mensen in Tunesië hiervan gebruik. Eind april 2025 waren in totaal 2553 mensen teruggekeerd naar hun land van herkomst, aldus de Tunesische autoriteiten. "Migranten uit Sub-Sahara Afrika moeten soms zes tot acht maanden wachten om terug te keren naar hun land nadat ze zich bij de IOM hebben geregistreerd. Het tempo ligt erg laag. De Tunesische regering spant zich aanzienlijk in om samen met de landen van herkomst vrijwillige terugkeerprocedures met de IOM te organiseren", erkent kolonel-majoor Houssemeddine Jebabli.Severine SajousIn de nog bestaande migrantenkampen, zoals dit kamp op kilometer 25 voor Sfax, grenst de organisatie aan zelfredzaamheid. Het kamp beschikt over een voetbalveld, drie moskeeën, een winkel, een café waar telefoons kunnen worden opgeladen met een generator, en twee gemeenschapsrestaurants. Al deze infrastructuur is gebouwd met plastic zeilen en gerecyclede irrigatiebuizen. Bewoners wassen zich met water uit een put in het naburige kamp.Severine SajousMoslimmigranten bidden in een kamp.Severine Sajous Ze probeerde vier keer de zee over te steken. De eerste keer kapseisde haar boot en kwamen drie van haar vrienden om het leven. De tweede keer werd ze bij Lampedusa onderschept en vervolgens de woestijn in geslingerd. Ze werd bijna seksueel misbruikt, maar haar huidige partner verdedigde haar. Bij de derde poging stalen vissers de motor. Bij de vierde, op 9 april, maakte haar boot water: "Ik moest mijn baby omhoog houden zodat ze niet zou verdrinken."
Hij meldde zich aan voor het vrijwillige terugkeerprogramma, maar de IOM vertelde hem dat er geen plek was. "We hebben hier te veel geleden", zegt hij. "Hij wil gewoon terug naar Guinee en werken." srcset="https://imagenes.elpais.com/resizer/v2/EVYSLTO37RDILPHXOW4UEFERZ4.jpg?auth=02411c0c9025553b0c90e5a940ef4b18d075d9ddaf732730d4dd3680e2103ca8&width=414 414w, https://imagenes.elpais.com/resizer/v2/EVYSLTO37RDILPHXOW4UEFERZ4.jpg?auth=02411c0c9025553b0c90e5a940ef4b18d075d9ddaf732730d4dd3680e2103ca8&width=828 640w, https://imagenes.elpais.com/resizer/v2/EVYSLTO37RDILPHXOW4UEFERZ4.jpg?auth=02411c0c9025553b0c90e5a940ef4b18d075d9ddaf732730d4dd3680e2103ca8&width=980 1000w, https://imagenes.elpais.com/resizer/v2/EVYSLTO37RDILPHXOW4UEFERZ4.jpg?auth=02411c0c9025553b0c90e5a940ef4b18d075d9ddaf732730d4dd3680e2103ca8&width=1960 1960w" width="414" maten="(min-breedte:1199px) 1155px,(min-breedte:1001px) calc(100vw - 44px),(min-breedte:768px) 767px, 100vw" src="https://imagenes.elpais.com/resizer/v2/EVYSLTO37RDILPHXOW4UEFERZ4.jpg?auth=02411c0c9025553b0c90e5a940ef4b18d075d9ddaf732730d4dd3680e2103ca8&width=414">De 27-jarige Aminata kwam alleen aan uit Guinee nadat ze haar ouders had verloren. Ze wilde haar broers en zussen helpen. Ze woonde in het kamp bij kilometer 26 in Zuid-Tunesië totdat de politie het in brand stak. Sindsdien woont ze bij kilometer 25 met haar zoon Ismaël, die in deze geïmproviseerde tent is geboren.
Ze probeerde vier keer de zee over te steken. De eerste keer kapseisde haar boot en kwamen drie van haar vrienden om het leven. De tweede keer werd ze bij Lampedusa onderschept en vervolgens de woestijn in geslingerd. Ze werd bijna seksueel misbruikt, maar haar huidige partner verdedigde haar. Bij de derde poging stalen vissers de motor. Bij de vierde, op 9 april, maakte haar boot water: "Ik moest mijn baby omhoog houden zodat ze niet zou verdrinken."
Ze meldde zich aan voor het vrijwillige terugkeerprogramma, maar de IOM vertelde haar dat er geen plek was. "We hebben hier te veel geleden", zegt ze. Ze wil gewoon terug naar Guinee en werken.Severine Sajous Mohamed Ali weigerde het hem te geven. Hij kreeg een machete-slag op zijn hand. De aanvallers sloegen op de vlucht toen de politie arriveerde." srcset="https://imagenes.elpais.com/resizer/v2/STUSVKFXKBASNMLDGZWWMVXHYQ.jpg?auth=6b4cebbe600663cc7e2af66f638d9ef92b072fbadade9a64dfb22ff64dd4fafd&width=414 414w, https://imagenes.elpais.com/resizer/v2/STUSVKFXKBASNMLDGZWWMVXHYQ.jpg?auth=6b4cebbe600663cc7e2af66f638d9ef92b072fbadade9a64dfb22ff64dd4fafd&width=828 640w, https://imagenes.elpais.com/resizer/v2/STUSVKFXKBASNMLDGZWWMVXHYQ.jpg?auth=6b4cebbe600663cc7e2af66f638d9ef92b072fbadade9a64dfb22ff64dd4fafd&width=980 1000w, https://imagenes.elpais.com/resizer/v2/STUSVKFXKBASNMLDGZWWMVXHYQ.jpg?auth=6b4cebbe600663cc7e2af66f638d9ef92b072fbadade9a64dfb22ff64dd4fafd&width=1960 1960w" breedte="414" maten="(min-breedte:1199px) 1155px,(min-breedte:1001px) berekend(100vw - 44px),(min-breedte:768px) 767px, 100vw" bron="https://imagenes.elpais.com/resizer/v2/STUSVKFXKBASNMLDGZWWMVXHYQ.jpg?auth=6b4cebbe600663cc7e2af66f638d9ef92b072fbadade9a64dfb22ff64dd4fafd&breedte=414">Mohamed Ali werd in El Amra aangevallen toen hij probeerde een geldtransfer van zijn moeder op te nemen. Hij was met vier vrienden toen een groep jonge Tunesische mannen hen volgde naar een wisselkantoor. Nadat ze hen dwongen sigaretten en koffie te kopen, eisten ze het geld.
Mohamed Ali weigerde hem de hand te geven. Hij kreeg een machete-slag op zijn hand. De aanvallers sloegen op de vlucht toen de politie arriveerde.Severine SajousMigranten en omwonenden kampen met een aanhoudende situatie zonder duidelijke oplossing. Volgens de wet mogen de eersten niet werken of een huis huren; de laatstgenoemden melden een toename van overvallen en mishandelingen. Toch zijn er in dit gespannen klimaat tekenen van solidariteit.
Khelil, een boer die geen werk kon vinden voor zijn tuinbonenoogst, besloot drie jonge Sub-Sahara-Afrikanen in te huren voor 30 dinar per dag (8,75 euro), het lokale tarief. Hij prijst hun motivatie en de kwaliteit van hun werk. "Als ze hierdoor kunnen eten en overleven, zal er minder gestolen worden. Honger verklaart alles," zegt hij, en hij weigert zijn volledige identiteit prijs te geven uit angst voor juridische vergelding.Severine SajousOp de Jbniana-markt leven migranten en lokale bewoners samen. Sub-Sahara-Afrikanen verkopen exotische producten die Tunesiërs ontdekken.Severine SajousAndere activiteiten vinden plaats rond de kampen. Kippenverkopers reizen door de regio, terwijl jonge mannen op motoren voedsel en medicijnen bezorgen aan mensen die te bang zijn om te vertrekken. Nabil (niet zijn echte naam) zegt dat hij zijn elektriciteitsaansluiting voor 250 dinar (72 euro) verhuurde aan een andere man. "Het begon om vijf uur. Zes uur later was alles klaar. Toen arriveerde de politie. Ze namen alles in beslag." Na zijn arrestatie werd Nabil veroordeeld tot tien maanden gevangenisstraf. Hij beschrijft de barre omstandigheden en de gespannen sfeer. "Er zaten tussen de 150 en 160 mensen per cel. Van dat aantal waren er minstens vijftig Afrikaanse migranten. Twee tot drie Tunesiërs sliepen op elke matras. Zwarte mensen sliepen op de vloer." Zijn gevangeniservaring zorgde ervoor dat hij terugviel in alcoholisme. Nu zegt hij dat hij zich voorbereidt om clandestien Europa te bereiken.Severine Sajous "Vrouwen zijn hier alleen. Ik was bang, dus hebben we tralies neergezet. Ze hebben ons 1500 dinar (437 euro) gekost, en we hebben ze nog steeds niet afbetaald." Souad zegt dat ze migranten begrijpt, omdat Tunesiërs ook migreren. "Er is hier niets," klaagt ze. Ze verloor haar zoon Badr in 2011 toen ze de zee overstak naar Europa en vreest nu dat haar jongste zoon het ook zal proberen. "Migranten zoeken hetzelfde als mijn zoon: een waardig leven. Ik heb ze ook te eten en te drinken gegeven, ook al leef ik in armoede. Wij zijn een volk dat weet hoe we mensen moeten verwelkomen. Dat is onze moslimgeest." https://imagenes.elpais.com/resizer/v2/4CSGQF7DVREC7E65F2XKUTOUEA.jpg?auth=5aca07224ab138f120a90933a2c58dafc3dff01927b131932f5e3b0704a7ad63&width=828 640w, https://imagenes.elpais.com/resizer/v2/4CSGQF7DVREC7E65F2XKUTOUEA.jpg?auth=5aca07224ab138f120a90933a2c58dafc3dff01927b131932f5e3b0704a7ad63&width=980 1000w, https://imagenes.elpais.com/resizer/v2/4CSGQF7DVREC7E65F2XKUTOUEA.jpg?auth=5aca07224ab138f120a90933a2c58dafc3dff01927b131932f5e3b0704a7ad63&width=1960 1960w" width="414" sizes="(min-width:1199px) 1155px,(min-width:1001px) calc(100vw - 44px),(min-width:768px) 767px, 100vw" src="https://imagenes.elpais.com/resizer/v2/4CSGQF7DVREC7E65F2XKUTOUEA.jpg?auth=5aca07224ab138f120a90933a2c58dafc3dff01927b131932f5e3b0704a7ad63&width=414">Voor veel Tunesiërs is de massale toestroom van migranten een onveilig gevoel. Souad, een inwoner van El Amra, heeft tralies voor de ramen van zijn huis geïnstalleerd.
"Vrouwen zijn hier alleen. Ik was bang, dus hebben we tralies neergezet. Ze hebben ons 1500 dinar (437 euro) gekost, en we hebben ze nog steeds niet afbetaald." Souad zegt dat ze migranten begrijpt, omdat Tunesiërs ook migreren. "Er is hier niets," klaagt ze. Ze verloor haar zoon Badr in 2011 toen hij probeerde de zee over te steken naar Europa en vreest nu dat haar jongste zoon het ook zal proberen. "Migranten zoeken hetzelfde als mijn zoon: een waardig leven. Ik heb ze ook te eten en te drinken gegeven, ook al leef ik in armoede. Wij zijn een volk dat weet hoe je mensen moet verwelkomen. Dat is onze moslimgeest."Severine SajousIn Ouled Mabrouk, een plek van doorgang en vertrek, verwelkomen de lege huizen in stilte degenen die hopen voor zonsopgang uit te varen, hoewel dergelijke pogingen steeds zeldzamer worden. Onder de bewoners en passanten leeft een fragiele maar taaie hoop dat de zee zich misschien ooit weer zal openen.Severine Sajous