Pac-Man wordt 45: de erfenis van het klassieke arcadespel met doolhoven en spoken

Op 22 mei is het 45 jaar geleden dat 'Pac-Man' uitkwam, de Japanse videogame van Toru Iwatani uit 1980. Met zijn toegankelijke en gebruiksvriendelijke gameplay herdefinieerde de game de regels van digitaal entertainment.

Zijn voorstel , gericht op het verzamelen van punten in een doolhof en het vermijden van spoken met opvallend gedrag, trok de aandacht van een divers publiek en legde de basis voor de verdere ontwikkeling van de industrie.

Op 22 mei is het 45 jaar geleden dat 'Pac-Man' uitkwam, de Japanse videogame van Toru Iwatani uit 1980. Met zijn toegankelijke en gebruiksvriendelijke gameplay herdefinieerde de game de regels van digitaal entertainment.

In tegenstelling tot andere hedendaagse games die zich richten op gevechtsactie of directe competitie, heeft Pac-Man gekozen voor een niet-gewelddadige en visueel aantrekkelijke ervaring, waardoor het toegankelijk is voor spelers van alle leeftijden.

Volgens Carlos Ramonda, decaan van de faculteit Toegepaste Wetenschappen aan de Siglo 21 Universiteit , was de titel een pionier op het gebied van 'gebruikersgericht ontwerp', waarbij de game-ervaring een fundamentele as vormde.

De impact van dit perspectief is nog steeds voelbaar. Hernán López, voorzitter van de Argentijnse Video Game Developers Association (ADVA) en CEO van de onafhankelijke studio Epic Llama, benadrukt dat 'Pac-Man' een "universelere benadering van gamen" bood en innovatief was in het gebruik van kunstmatige intelligentie door unieke patronen toe te wijzen aan elke geest , iets dat nog steeds gebruikelijk is in huidige vijandontwerpen.

Ook al lijkt 'Pac-Man' op het eerste gezicht een stukje uit het verleden, zijn nalatenschap leeft voort. Voor López is “de evolutionaire afstand tussen 'Pac-Man' en huidige games te vergelijken met die tussen een velociraptor en een kip”, verwijzend naar de rol van Pac-Man als mechanische voorouder van veel moderne games.

Hij noemt games als 'Vampire Survivors', met vergelijkbare verzameldynamiek en cyclische voortgang, en voegt eraan toe dat de invloed van de doolhofachtige structuur, de aanwezigheid van vijanden met specifiek gedrag en het belang van power-ups nog steeds aanwezig is.

Ramonda beschouwt titels als 'Among Us', 'Tunic', 'Loop Hero' en 'Crossy Road' als conceptuele erfgenamen van Pac-Man. Deze voorstellen omarmen ruimtelijke spanning, het verkennen van de omgeving en voortdurend risico als belangrijke ontwerpelementen. Daarmee benadrukken ze dat de effectiviteit van een spel niet per se afhangt van de visuele weergave, maar vooral van de interne logica.

De eenvoud van 'Pac-Man', een eigenschap die het een van de eerste games maakte die speciaal voor casual gamers was ontworpen, anticipeerde op huidige fenomenen zoals hypercasual gaming en de opkomst van mobiele games. "De toegankelijkheid en de directe bevrediging die we tegenwoordig zoeken in apps en sociale media, zaten ook in het DNA van Pac-Man", zegt Ramonda.

López is het daarmee eens: "Het is zo ontworpen dat iedereen het kan begrijpen zonder ingewikkelde instructies. Die ontwerplogica geldt nog steeds voor veel moderne games."

In de oorspronkelijke versie heette het spel 'Puck-Man', verwijzend naar de ijshockeypuck. Toen het spel internationaal werd, werd de naam echter veranderd om beledigende interpretaties te voorkomen. Maar los van de titel blijft de essentie van 'Pac-Man' ontwikkelaars inspireren, vooral in contexten met beperkte middelen.

"Pac-Man laat zien dat een helder, goed uitgevoerd idee elke technologische beperking kan overstijgen", aldus López. In een markt die schommelt tussen fotorealisme en narratieve innovatie, blijft de arcadeklassieker een voorbeeld van balans tussen speelbaarheid, design en toegankelijkheid.

The Nation (Argentinië) / GDA.

*Deze content is herschreven met behulp van kunstmatige intelligentie, op basis van informatie van La Nación (GDA) en beoordeeld door de journalist en een redacteur.