Ari Aster, regisseur van 'Eddington': 'We zijn het besef kwijtgeraakt van een wereld die groter is dan ons kleine zelf'

Het kwaad, Ari Asters hoofdthema, is in de eerste plaats een familieaangelegenheid. Vóór de toepasselijk genaamde "Heredity" , een briljante variant op "The Exorcist" die hem in 2018 naar de top bracht, was zijn afstudeerfilm, "The Strange Thing About the Johnsons" , een horrorkomedie die zijn ongemakkelijkheid met incest verbindt, legde de basis voor een obsessie. Niet alleen raken de antiheldenpersonages, geplaagd door pech – van Dani, de gemartelde student in "Midsommar" (een formidabele horrorfilm achter gesloten deuren, bewonderd door Martin Scorsese), tot de titelrol in het neurotische " Beau Is Afraid " – hun traumatische jeugd nooit van zich af, maar ze worden er uiteindelijk onherroepelijk door verslonden. Zelfs in hun vlees door een demonisch atavisme. In zijn nieuwste film "Eddington" is Joe Cross ( Joaquin Phoenix ), gezegend met een depressieve vrouw en een samenzweerderige schoonmoeder, geen uitzondering: de gekwelde sheriff van een klein stadje in New Mexico op de rand van zelfvernietiging, verteerd door de woedende waanzin van sociale netwerken en de psychose van Covid.

In Cannes, waar we Ari Aster ontmoetten, is de verleiding groot om de kroegpsycholoog te spelen met deze spraakzame en vriendelijke dertiger uit New York, die duidelijk verrukt is van ons enthousiasme voor zijn film (hij weet dat "Eddington" de pers heeft verdeeld), maar tegelijkertijd uiterst ontwijkend is als het gaat om zijn eigen Gordiaanse knoop. Ja, hij geeft toe, zijn voorliefde voor de perverse mechanismen van de clan en de wetten van het lot heeft ook zijn wortels...

Artikel gereserveerd voor abonnees.

Inloggen

Zomeraanbieding: €1/maand gedurende 6 maanden

Ontdek al onze aanbiedingen