Hoofden van de Kunst: Vertumnus, de laatste strijd

Hoe zouden ze de huidige wereld ervaren als ze uit hun oorspronkelijke omgeving zouden worden gehaald? Libération heeft personages uit iconische schilderijen naar 2025 geteleporteerd.

Als hij de metro uitstapt, herkent Vertumne niet veel. Bijna alles is veranderd in het stadhuis van Montreuil. Na zestien jaar staat hij midden op de Place Jean-Jaurès tegen zichzelf te praten. "Ik denk dat dit een vergissing is"; "Ik kan maar beter omkeren"; "Ik heb mezelf beloofd dat ik nooit meer terug zou komen." Vertumne is in de buurt voor Micheline. Haar wanhopige vriend, die altijd in de hoogste toren van het landgoed Grands Pêchers heeft gewoond, heeft haar met een vulpen een brief geschreven. "Help, kameraad, ze willen de laatste kersenboom van het landgoed omhakken. We hebben je nodig."

Vertumnus is onsterfelijk. Het werd in 1590 geschilderd door Giuseppe Arcimboldo. Een portret van zijn vriend en beschermer, keizer Rudolf II, als Vertumnus, de god van de natuur en de seizoenen in de Romeinse mythologie. Het componeren van menselijke gezichten met fruit, planten of dieren: Arcimboldo's specialiteit. Met een surrealistische inslag, zijn tijd ver vooruit. Een revolutionair schilderij. Het neemt hem mee door de tijd. Vertumnus, die door Europa reisde, bracht zijn leven door met het verdedigen van anderen en lekker eten, maar de vermoeide activist, geruïneerd door walging en politiek, liet de strijd achter zich. Dankzij een kennis vond hij een schuilplaats in een dorp in de Cevennen.