<em>South Park</em> is op de een of andere manier nog perverser geworden in zijn kritiek op de regering van Trump


In de maand sinds het nieuwe seizoen van South Park werd uitgezonden , is de beruchte animatieserie op de een of andere manier nog perverser geworden, en dat bedoel ik als een compliment. (Beschouw dit als een terechte waarschuwing: stop nu met lezen als je preuts bent of een sneeuwvlokje.) In de aflevering van woensdagavond, "Sickofancy", zetten makers Matt Stone en Trey Parker hun totale satirische aanval op de Trump-regering voort, en opnieuw neemt de serie geen gevangenen. Op een gegeven moment suggereert South Park 's versie van president Donald Trump om een ( zeer echte ) trofee, die hem door Apple-CEO Tim Cook is geschonken, in de anus van Trumps vriendje, Satan, te stoppen. Aan het einde van de aflevering zien we zelfs een langdurig personage gedwongen worden tot een nieuwe rol als de "cum vod" van de president. Hé, als ik aan dit beeld moest worden onderworpen, jij ook.
Na slechts drie afleveringen van het 27e seizoen van de serie is het duidelijker dan ooit dat geen enkele andere televisieserie de MAGA-beweging zo aanpakt als South Park . De kinderachtige en schandalige weergave van Trump en zijn aanhangers heeft wereldwijd de krantenkoppen gehaald en geleid tot een hernieuwde bloei in culturele relevantie voor de langlopende serie, maar met goede reden: geen enkel ander televisiewerk zinkt zo laag of zakt zo diep weg in de modder waar dit Witte Huis welig tiert. Dit is de perfecte grove serie voor deze McDonald's-bestellende , UFC-gevecht-presenterende , Kid Rock-associerende regering en onze " Grab 'em by the pussy " veroordeelde misdadiger van een president. Natuurlijk, elke aflevering van dit seizoen bevatte talloze grappen over Trump met een micropenis, maar de boodschap achter de vulgariteit is eigenlijk heel simpel: als je meer walgt van het kijken naar deze komedie dan van het lezen van het nieuws, dan ben je misschien gewoon minder menselijk dan de grof geanimeerde inwoners van South Park.
De aflevering van woensdag begint met een vervolg op de vorige aflevering en de parodie op de mondkapjesdragende ICE-agenten die tientallen immigranten in de VS arresteren. Net als velen in de agrarische sector is het nu Randy Marsh die de gevolgen ondervindt van een federale inval op de marihuanaplantage waar hij een paar seizoenen geleden met zijn gezin naartoe vertrok. "Dat zijn mijn Mexicanen!" roept Randy terwijl de Latijns-Amerikaanse werknemers van zijn bedrijf in Tegridy Farms in busjes worden verzameld.
Randy voelt zich verloren en wendt zich tot twee belangrijke figuren in zijn leven. De eerste is Towelie, het wietrokende (en opzettelijk domme) handdoekpersonage dat Stone en Parker al in seizoen 5 introduceerden om alle bizarre dingen waar ze mee weg konden komen, te bespotten. Als fervent marihuanaliefhebber is Towelie de afgelopen seizoenen een soort sidekick van Randy geworden tijdens de verhaallijn van Tegridy Farms, en nu is het aan dit dappere duo om de business te redden. Om dit te doen, schakelt Randy een andere stem in die een centrale rol in zijn leven is gaan spelen: ChatGPT. De AI-taaleenheid papegaait Randy maar al te graag vriendelijke en onderdanige woorden na terwijl ze manieren suggereert om "een aantal nieuwe bedrijfsmodellen te brainstormen". Het resulterende bedrijf is pure, perfecte AI-taal. Tegridy Farms heet nu Techridy, een "AI-gestuurd marihuanaplatform voor wereldwijde oplossingen" dat belooft een platform te worden voor innovatie, "de veerkracht van de toeleveringsketen te hervormen" en "nieuwe paden te ontwerpen voor de wereldwijde infrastructuur", naast andere onzin. "En we kunnen het allemaal doen met slechts één Mexicaan!" pocht Randy. (Samen doorzoeken Randy en Towelie een detentiecentrum van de Immigratie- en Douanedienst om genoemde medewerker te rekruteren.)
Er is maar één addertje onder het gras: Randy en Towelie moeten een voorbeeld nemen aan Elon Musk en beginnen met het microdoseren van het kalmeringsmiddel voor paarden, ketamine, om hun focus en creativiteit te vergroten. "Deze techneuten spuiten maar één keer per dag een klein beetje in hun neus," verzekert Randy Towelie. "Het is maar een microdosis ketamine om hun hersenen te laten samenwerken met AI." Natuurlijk verandert de microdosering al snel in macrodosering , want Randy en Towelie kunnen het niet laten om de drug om de paar seconden via een inhalator te snuiven, waardoor Randy herhaaldelijk in de verdovingen terechtkomt die bekend staan als K-holes .
In een poging de classificatie van marihuana op federaal niveau te veranderen, stuurt Randy Towelie naar Washington om bij Trump te lobbyen – maar hij is in druk gezelschap. Buiten een Oval Office, versierd met (wederom zeer echte ) nieuwe gouden versieringen, staan dagelijks tientallen mensen in de rij om de president te overladen met Trumpiaanse lof en hem geschenken te overhandigen. "Meneer de president, u hebt zoveel geweldige ideeën. Uw leiderschap overtreft werkelijk alles wat we ooit in dit land hebben gehad, en u hebt absoluut geen kleine penis", zegt een functionaris uit Florida, voordat hij hem een verzilverd model van een spaceshuttle cadeau doet. Ook in de rij staan Cook, een functionaris uit Qatar die een gouden model van Trumps nieuwe vliegtuig vasthoudt, en Meta-CEO Mark Zuckerberg met een met juwelen bezette VR-headset. "Weer een geweldige dag om cadeaus te krijgen!" roept Trump uit tegen Satan, terwijl hij zich uitkleedt om de kleine penis te tonen waarvan alle sycofanten hem hadden verzekerd dat hij die niet had.
Net als in het echte leven is het DC van South Park nu een bedreigende plek. Omdat de Comedy Central-show een aflevering met verbluffende snelheid kan animeren, zien we verschillende shots van Towelie die Union Station, het Hooggerechtshof en het Capitool bezoekt, waar tientallen militairen op straat te zien zijn. Buiten het Witte Huis vindt zelfs een militaire parade plaats . En in een bijzonder dystopische (maar misschien niet al te vergezochte?) visie op de toekomst heeft Trump iconische standbeelden van Thomas Jefferson en Abraham Lincoln laten aanpassen zodat ze zijn eigen gezicht (en – zucht , ja – penis) laten zien. Towelies nachtmerrie is echter pas echt compleet nadat Randy, die de president wil ontvoeren, hem als een speciaal geschenk aan Trump aanbiedt. "Als je weer seks met jezelf moet hebben," gilt de minionversie van JD Vance tegen zijn baas, "neem ik je spermalap mee!"
Uiteindelijk worden de K-holes Randy te veel en moet hij aan zijn vrouw Sharon toegeven dat ze diep in de schulden zitten en de boerderij moeten verkopen. Maar ze is niet alleen opgelucht (zij en de kinderen wilden er sowieso al niet zijn); ze heeft Randy ook dit resultaat ontlokt door de zangerige, kruiperige manier waarop ChatGPT met gebruikers communiceert te bestuderen, na te bootsen en hem ertoe aan te zetten zijn boerenlaarzen voor eens en altijd aan de wilgen te hangen.
Na de wijdverbreide institutionele capitulatie voor Trump te hebben gehekeld en vervolgens een van zijn meest afschuwelijke kenmerkende beleidsmaatregelen te hebben aangepakt, doet de serie in deze aflevering iets nog gedurfder: ze gaat in op de kuscultuur rond de president – een cultuur die ons herhaaldelijk vertelt onze liegende ogen of vervelende gewetens niet te vertrouwen. Zo vaak, de afgelopen maanden van chaos en wreedheid, voelde ik me als Randy die op zijn boerderijbalkon ronddraaide. Gebeurt dit echt? Ik kan het niet laten om het me af te vragen. Soms voelt het echt alsof jij de enige bent die dit meemaakt, of alsof je gek wordt – en dat is precies waarom deze aflevering zo hard aankomt. Hij doorboort de bubbel van de AI-hypemachine die schijnbaar elk bedrijf op aarde heeft omhuld, en hij laat ook de Trump-bubbel gemakkelijk knappen, met een realitycheck die alleen Stone en Parker konden leveren. Randy is misschien niet goed bij zijn hoofd, maar South Park kijken is het meest nuchtere dat ik me in maanden heb gevoeld.