Madonna, eeuwige peettante van de vrouwelijke pop

Popmuziek was nog nooit zo vrouwelijk: 2024 was het jaar van de "vrouwelijke suprematie" in het genre, met onder anderen Charli XCX en Sabrina Carpenter aan kop. En 2025 heeft al heel wat onthullingen opgeleverd, zoals die van Addison Rae.

Achter de pakkende en toch intieme nummers schuilt een gedeelde inspiratiebron: de koningin van de pop en eeuwige peetmoeder van opkomend talent, Madonna.

"Als er één dominante toon is in de popmuziek dit jaar, dan is het de melancholische electronica van Madonna uit de jaren 2000", schrijft Adam White, cultuurredacteur van de Britse website The Independent .

Na een carrière van veertig jaar en 14 albums wil Madonna laten zien dat ze niet alleen een relikwie uit het verleden is.

Op 25 juli keert ze terug met Veronica Electronica, een nieuw project bestaande uit remixen van nummers van haar zevende album, Ray of Light.

Het album kwam uit in 1998 en verkocht wereldwijd 16 miljoen exemplaren. Het leverde hem vier Grammy's op.

Ook al is het niet zijn meest beluisterde album, het is wel “zijn meest consensuele”, aldus The Guardian : “Door triphop, elektronica en Britpop te mixen, heeft ze vooral aan een sceptisch publiek bewezen dat ze tot de groten van de pop behoort.”

Veronica Electronica werd voor het eerst aangekondigd in 1998, maar is uiteindelijk geschrapt. Het album bevat zeven geremasterde singles, remixen van dj's uit de jaren 90 en een nieuwe demo.

Deze release, die enkele maanden geleden werd aangekondigd, werd met spanning tegemoet gezien, verzekert The Times . Ook al heeft de artiest nooit echt een leegte achtergelaten, herinnert de Britse krant zich.

Madonna bracht onlangs het album Madame X (2019) uit – dat haar fans over het algemeen teleurstelde – en een enorm verzamelalbum.

Ze heeft twee wereldtournees gedaan en is momenteel bezig met de opnames van een Netflix-serie over haar leven.

Maar Britse muziekcritici, die stonden te popelen om het te horen, zijn verdeeld.

Will Hodgkinson, een popdeskundige voor The Times, is enthousiast en gelooft dat “de koningin van de pop op haar emotionele hoogtepunt is [en] een aantal echte pareltjes te bieden heeft.”

Omgekeerd formuleert Neil McCormick in de kolommen van de Daily Telegraph een vernietigende kritiek op deze moeizame ‘muzikale bewerking’ : ‘Hier is ze weer, bijna dertig jaar later, terwijl ze haar eigen verleden tot fetisje verheft.’

William Orbit, de Britse producer achter Ray of Light , toonde zich ook teleurgesteld. Hij zei dat hij "iets meer verwachtte dan vintage covers en remixen."

Maar voor The Independent is de kwaliteit van dit nieuwe project uiteindelijk van weinig belang.

Of het nu innovatief is of niet, Veronica Electronica herinnert ons eraan wie de eerste was die zich op dit [pop]terrein waagde. Of in ieder geval, wie

het grootste succes.”

Adam White, hoofd van de cultuurafdeling van de Britse website The Independent

Twee van de meest geprezen popplaten van het jaar, Eusexua van FKA Twigs en Addison Rae's Addison , hebben een Ray of Light-gevoel, vervolgt Adam White. "Ze combineren pophooks met een donkerdere, meer introspectieve sfeer."

In 1998 baande Madonna de weg voor deze ambivalente stijl: ze nam de rol op zich van zangeres over verdriet, depressie en de moeilijkheden van het vroege moederschap – en deed dat terwijl ze danste.

Van Caroline Polachek, de favoriete popzangeres van critici, tot Jade van Little Mix, die aan een zeer succesvolle solocarrière begint, ze hebben allemaal Madonna als hun "sound matrix", aldus criticus The Independent .

Geconfronteerd met deze ‘inspiraties’ die grenzen aan plagiaat, heeft het popicoon haar eigen antwoord, grapt de Independent .

Er zit nog steeds een vleugje passief-agressieve ambivalentie in Madonna's nogal hilarische manier om te zeggen: 'Ik weet het, ik vind het leuk, en ik steun het feit dat je me zo schaamteloos plundert.' Pure Madonna.