Mijn mooie dorp. Amance, een stukje geschiedenis van Lotharingen van bovenaf gezien.

Op twintig minuten van Place Stanislas in Nancy ligt Amance, tussen Petit Mont en Grand Mont. Hier biedt het kleine dorpje een ongeëvenaard 360°-uitzicht over de omgeving, mits u de heuvel met wilde perenbomen betreedt, niet ver van de kasteelruïnes.

Beneden, in de schaduw van de majestueuze 160 jaar oude Libanese ceder, een van de tien bijzondere bomen van het departement, is het kerkplein een populaire stopplaats voor wandelaars en fietsers. Of u nu de GR 5 oversteekt of 170 meter hoogteverschil beklimt, er is geen excuus om in Amance te stoppen.

Bovendien verzekeren de oudste sporen uit het verleden dat de plaats al in de Gallo-Romeinse tijd bewoond was, en dat de graaf van Lunéville er veel later, in de 10e eeuw, een vesting zou hebben gebouwd, een periode waarin het gebied als bruidsschat diende toen zijn dochter trouwde met Diederik ^I , hertog van Opper-Lotharingen (972-1027). Tot slot herinnert de geschiedenis zich ook dat de Duitse opmars van de Eerste Wereldoorlog hier werd gestopt ter verdediging van Nancy, tijdens de Slag bij Grand Couronné.

Geen stadsgas. Warmtepompen en zonnepanelen zijn verboden. Met zijn monumentale kerk, glas-in-loodramen van Grüber en zijn straten zonder trottoirs, bevindt Amance zich feitelijk in een beschermd erfgoedgebied.

Het bijzondere ontwerp rond de bijna verdwenen ruïnes van het kasteel en het middeleeuwse behoud ervan wekken bij de inwoners echter veel minder frustratie op over de thermische renovatie dan over de trots om op deze heuvel te wonen, omgeven door kleine straatjes.

Het is amper middag onder de Amance-zon, en als een zeldzaam uitje loopt Pierre, een relaxte veertiger, met zijn hond over de geplaveide straten. Hij was een Amancenaar, en hij is weer een Amancenaar geworden: "Deze omgeving en de sfeer geven me het gevoel dat ik hier op vakantie ben. Ik krijg er nooit genoeg van. Ik heb ongeveer tien jaar in de regio Saintois gewoond voordat ik terugkwam. Ik had het geluk een huis te vinden niet ver van het huis van mijn ouders."

Precies zestig meter, voor een terugkeer naar huis die in het dorp vrij gebruikelijk is. Sterker nog, de afgelopen vijf jaar heeft de stad een demografisch herstel van 8% (361 inwoners in totaal) gekend.

De burgemeester, Olivier Salvé , die diezelfde ochtend werd ontmoet, prees ook de rijkdom van de plek: "We willen absoluut geen slaapdorp worden, we hebben geen beleid voor landontwikkeling, maar als een oudere overlijdt, is het een familie die zich vestigt of terugkeert. Er heerst een echte dorpsgeest, met veel participatieve acties. Momenteel proberen we oude voetpaden te herstellen die de ouderen kennen."

Het draait allemaal om samenleven, om intergenerationele acties: "Deze projecten zijn oproepen voor vrijwilligers, ondersteund door een essentiële vriendschapsborrel. Het is bijna een missie van de gemeenteraad geworden", glimlacht Sandra Hausser, voormalig inwoner van de metropoolregio Nancy, die tweede plaatsvervanger is geworden in het gemeenteteam.

Een AMAP (Association pour l'Agriculture Communautaire), die van Pichou, een brouwer en mosterdproducent , dragen bij aan de identiteit van de plek, die wordt versterkt door de vijf verenigingen van het dorp. Een van hen, Les Amis du Lavoir, heeft bijgedragen aan het behoud van het erfgoed. De vereniging speelde een belangrijke rol bij de renovatie van de structuur van de wasplaats . Met zijn kleine natuurlijke amfitheater van droge stenen is deze plek tegenwoordig populair voor picknicks.

Op 13 en 14 september krijgt een nieuw project gestalte met het eerste kalksteensculpturenfestival . Dit is een gelegenheid om nationaal en internationaal gerenommeerde beeldhouwers te bewonderen die vijf werken tot leven brengen. Het thema van het erfgoed van het dorp is een ruime keuze.