Scènes uit Culinary Life: een overzicht van grote en kleine bioscoopmaaltijden

Eten, of het nu gaat om haute cuisine of junkfood, het vaak uitgebeelde ontbijt in Amerika of de vraatzucht die geassocieerd wordt met de "bedelaars" in historische films, kent in de cinema bijna slechts twee registers. In het eerste is eten het centrale motief van een film – en er is geen gebrek aan titels over dit onderwerp, vaak verwijzend naar deze centrale rol, zoals in L'Aile ou la Cuisse (1976) van Claude Zidi. Van Gabriel Axels Babette's Feast (1987) tot Pixar's Ratatouille (2007), om maar een paar films uit de afgelopen 50 jaar te noemen. Deze films, die in wezen tot één genre behoren, komedie, zijn eerder producentenfilms dan auteursfilms.

In het tweede register gaat het alleen om scènes. Als koken niet het onderwerp is, dienen deze scènes om de personages of het verhaal te verankeren in hun culturele, sociale of psychologische realiteit. Hier draagt ​​wat we eten en hoe we het eten bij aan de identificatie van de kijker met de personages, of juist aan het benadrukken van een exotisme. Daarom hebben veel scenarioschrijvers en filmmakers deze kastanjes, de familiemaaltijdscène, het grote feestmaal of het romantische diner, nodig, of denken ze nodig te hebben, om een ​​verhaal te vertellen.

Je hebt nog 91,33% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.