De ‘Gravediggers’ zijn nog steeds actief in verpleeghuizen: het voorbeeld van de Villa d’Avril

Zomer 2024. Saint-Avold, in de Moezel. In het verzorgingstehuis Villa d'Avril met 76 bedden (Colisée-groep, vierde ^grootste speler in de sector) staat ^mevrouw L., verpleegassistente en recente kandidaat bij de beroepsverkiezingen, op het punt ontslagen te worden.

Zijn schuld? Ze heeft herhaaldelijk de werkomstandigheden van haar en haar collega's aangeklaagd. Zij en haar collega's (voornamelijk vrouwen) kampen met een chronisch personeelstekort, waardoor de gezondheid en waardigheid van de bewoners in het geding zijn. Sinds juli is ^mevrouw L. zeer openhartig: "Vanmorgen kwam ik terug op mijn post (...) en ik merkte dat er 's nachts geen enkele bewoner was verschoond. (Ze) zijn dus van top tot teen bevuild, bevroren. Deze nalatigheid dwingt me tot dubbel werk (...). Het is voor mij moeilijk om onder zulke omstandigheden te blijven werken."

In plaats van zich zorgen te maken over deze alarmerende situatie, nodigde de werkgever haar, slechts acht dagen na haar sollicitatie, uit voor een gesprek met het oog op ontslag. " Ik ben het ermee eens dat de enige oplossing (...) is om de besmettelijke kern te verwijderen ", schreef de directeur van het verpleeghuis aan haar regiomanager. ^Mevrouw L., die op 3 september is ontslagen, kan daarom niet deelnemen aan de verkiezingen, die gepland staan ​​voor 24 september. Wetende dat ze is ontslagen zonder haar beschermde status te respecteren (niet alleen voor personeelsvertegenwoordigers, maar ook voor verkiezingskandidaten), stemt de organisatie ermee in de werkneemster weer in haar functie te herstellen, maar drie dagen na de verkiezingen, op 27 september...

Tegen alle verwachtingen in gebeurde op 2 oktober opnieuw hetzelfde: ^mevrouw L. werd opgeroepen voor een nieuw voorgesprek. Bij besluit van 18 december verzette de arbeidsinspectie zich hiertegen, omdat zij van oordeel was dat geen van de aan de werknemer ten laste gelegde feiten bewezen was. Oef!

Maar het verpleeghuis weigerde vervolgens haar te re-integreren, onder het (ineffectieve) voorwendsel dat er beroep was aangetekend tegen de inspectiebeslissing. In januari bracht zij de zaak voor de arbeidsrechtbank. De werkgever veranderde vervolgens van koers: hij herstelde het dienstverband van de werkneemster en plaatste haar onmiddellijk over naar een andere vestiging in Giraumont, vlak bij Metz, op meer dan 80 kilometer afstand van haar woonplaats, ondanks het feit dat er geen mobiliteitsclausule in haar contract stond.

Stoppen, of verder? ^Mevrouw L. was sinds 7 februari met ziekteverlof en werd op 4 maart, vlak na het verstrijken van de beschermingsperiode, opnieuw onderworpen aan een ontslagprocedure, ditmaal wegens “ herhaaldelijke afwezigheden die de bedrijfsvoering verstoorden ”...

Uiteindelijk zullen de rechters van de arbeidsrechtbank een einde maken aan dit enorme schouwspel en dit drievoudige ontslag ¹ nietig verklaren, omdat zij van oordeel zijn dat het gedrag van de werkgever een " kennelijk onrechtmatige verstoring " vormt, die de herplaatsing van ^mevrouw L. in de Villa d'Avril rechtvaardigt.