In Straatsburg wijzen CGT-metaalarbeiders pensioen op 64-jarige leeftijd en de-industrialisatie af

Straatsburg (Bas-Rhin)

"Vandaag vieren we samen een schitterende overwinning!" riep Sophie Binet, secretaris-generaal van de CGT, uit , terwijl ze sprak tot de honderden gele en rode hesjes die haar omringden, met wapperende vlaggen, vlak voordat ze zich bij lokale vakbondsleden aansloten om te beginnen met de demonstratie tegen de pensioenhervorming .

Het luide applaus en de gezangen die losbarstten, lieten zien dat iedereen al wist wat een overwinning dit was. Diezelfde ochtend namen de afgevaardigden met 198 stemmen voor en 35 stemmen tegen een resolutie aan die pleitte voor de afschaffing van de leeftijdsgrens van 64 jaar en de overgang naar 43 jaar contributie in 2027, meer dan twee jaar nadat de regering haar wet met 49,3 stemmen door de Assemblee had gedrukt.

Twee jaar geleden blokkeerde de regering ook met succes een wetsvoorstel om de pensioenhervorming in te trekken. Het volksinitiatiefreferendum, aangevraagd door vakbonden en politieke groeperingen, is nooit doorgegaan. Vandaar de steeds terugkerende vragen onder de demonstranten in Straatsburg, die zich afvroegen wat de uitkomst van de overwinning van vandaag zou zijn. Zal de regering gehoor geven aan deze stemming? Is ze daartoe verplicht? Is het niet een symbolische stemming die geen gevolgen zal hebben?

"Parlementsleden zijn geen kamerplanten, zij maken de wet. En dus zijn we hier in Straatsburg bijeengekomen en demonstreren we door heel Frankrijk om één heel simpel ding te eisen: dat de regering deze stemming en democratie respecteert, anders roepen we de parlementsleden op om alle consequenties te trekken", antwoordde Sophie Binet, eraan toevoegend dat "er geen regering zal zijn die het op de lange termijn volhoudt zonder dit pensioen af ​​te schaffen."

Het andere onderwerp dat op ieders lippen ligt, is de zwarte reeks van sluitingen van industriële vestigingen en ontslagplannen die Frankrijk al jaren teistert en die alleen maar lijken toe te nemen. De CGT (Algemeen Verbond van Arbeid) heeft gerekend dat er de afgelopen anderhalf jaar tussen de 150.000 en 240.000 banen verloren zijn gegaan . De CGT merkte op dat juist het hart van de Franse industrie hard getroffen werd, met name de metaalindustrie, de basis van alle verwerkende industrieën, ook al verkeert de sector niet in economische moeilijkheden.

ArcelorMittal, vertegenwoordigd in Straatsburg, bevestigt dit, terwijl er een sociaal plan loopt dat 630 banen treft. "Voor ons is het sociaal plan zinloos. Alles is in orde voor de economische gezondheid van de groep. Mittal is degene die zijn winst in Luxemburg wegsluist, maar wij in Frankrijk verdienen winst en we hebben de middelen om dat te bewijzen. We gaan daarom aan dit punt werken en we zullen het voor de rechter brengen", verzekert Reynald Quaegebeur, de centrale CGT-afgevaardigde van ArcelorMittal Frankrijk.

Volgens de CGT ligt de oorzaak in de financialisering van de industrie, die er alleen op gericht is aandeelhouders tevreden te stellen. "Deze keuzes worden niet gemaakt in het belang van de werknemers, noch in het belang van de industriële sector", merkt Stéphane Flégeau op, adjunct-secretaris-generaal van de metaalverwerkende federatie CGT, die deze jarenlange continuïteit van een strategie bevestigt die steeds weer voor chaos zorgt. "Het is een ramp voor het Franse grondgebied, maar ook voor Europa. Als we niet langer de capaciteit hebben om staal te produceren in Frankrijk en in Europa, zullen we de sectoren die er een fundamentele behoefte aan hebben, niet kunnen bevoorraden. Daarom is de strijd om Arcelor essentieel", voegt hij eraan toe.

Welke strategie moet er onder deze omstandigheden worden ingezet om deze banenverliezen en de sluiting van industriële vestigingen te keren ? De fundamentele vraag werd besproken tijdens het congres van de metaalfederatie CGT, georganiseerd in de Elzasser hoofdstad, met name die van de nationalisatie van strategische industriële bedrijven. "We zullen zoveel mogelijk parlementaire fracties moeten mobiliseren om de wetsvoorstellen aan het parlement voor te leggen, in de hoop dat onze analyses en voorstellen vooruitgang zullen boeken en tot concrete resultaten zullen leiden", suggereert de centrale afgevaardigde van ArcelorMittal.

"We moeten erin slagen de machtsverhoudingen in de staalkwestie, die we hier in Frankrijk met onze kameraden bij Arcelor proberen te creëren, uit te breiden naar heel Europa", meent Stéphane Flégeau, die ook de rol benadrukt die de regio's moeten spelen, met name die welke slachtoffer zijn van de de-industrialisatie. Als bewijs noemt hij de mobilisatie van alle afgevaardigden van Bretagne, maar ook van de bevolking, en zelfs van de Medef, die de Fonderie de Bretagne in Caudan (Morbihan) hielp redden .