Jackpot van 1,128 miljard: de 500 rijkste Fransen hebben hun fortuin in 3 decennia met 14 zien vermenigvuldigen

Waar halen we die 40 miljard euro vandaan, vraagt François Bayrou zich af. Van alle mogelijke wegen kunnen we de premier voorstellen om de laatste editie van Challenges door te bladeren. Het tijdschrift publiceerde op donderdag 10 juli zijn traditionele ranglijst van de 500 grootste vermogens in Frankrijk . Vanaf de eerste pagina's lezen we dat sinds de verkiezing van Emmanuel Macron in 2017 het aantal miljonairs in Frankrijk is gestegen van 2 miljoen naar 2,9 miljoen, waarmee het land "wereldkampioen miljonairs" is geworden, kopt het tijdschrift. Het is jammer dat het weekblad dit cijfer niet koppelt aan het nog recordaantal armen, dat in 2023 de 10 miljoen in Frankrijk nadert, een toename van 650.000 in één jaar tijd...
Een paar pagina's verder komen we eindelijk bij de rangschikking, en het zeer goede idee van deze jaargang 2025 is om de gegevens systematisch te vergelijken met die van 1996. Het resultaat is verhelderend, het is eenvoudig, het lijkt wel een rapport van Oxfam , de ngo die beweert "burgerkracht te mobiliseren tegen armoede" . In 1996 waren er 16 miljardairs, nu zijn het er 145. Van 80 naar 1.128 miljard euro is het totale vermogen van de "500" enorm gestegen, vermenigvuldigd met 14 , aldus de weekcijfers.
En als we alleen de top 10 bekijken, is hun vermogen in die periode met 24 vermenigvuldigd . Iets minder dan 30 jaar geleden vertegenwoordigde het vermogen van de ultrarijken 6% van het bbp. In 2024 was dat 42%. In 1996 was de rijkste familie van Frankrijk de familie Mulliez (het Auchan-imperium) met een vermogen van 5,5 miljard euro , terwijl Bernard Arnault in 2023 piekte op 203 miljard , een jaar waarin de schulden daalden. De familie Hermès stond op de eerste plaats, met een vermogen van 163,4 miljard euro. Cécile Duflot, directeur van Oxfam Frankrijk, temperde de ommekeer in het lot van de LVMH-groep en haar directeur: "Als we 99% van zijn vermogen zouden afnemen, zou Bernard Arnault nog steeds miljardair zijn."
Challenge maakt duidelijk dat het vermogen van de leden van zijn ranglijst "professioneel" is. Het is afkomstig van houdstermaatschappijen, die zelf aandelen in bedrijven houden. Challenge wijst erop dat de Arnaults via verschillende familiebedrijven (met name Agache) 48% van LVMH bezitten , wat het grootste deel van hun vermogen vormt.
Volgens de Commissie voor de Hervorming van de Kapitaalbelasting vertegenwoordigen deze zogenaamde "professionele" activa minstens 66% van het vermogen van de 380 rijkste huishoudens . Deze activa worden echter niet belast – en waren ook niet onderworpen aan de ISF (vermogensbelasting) – omdat ze geen "inkomen" vormen zoals gedefinieerd door de belastingdienst. Zo keerde de familie Arnault zichzelf vorig jaar € 3,1 miljard aan dividenden uit, waarover geen belasting wordt geheven omdat deze in houdstermaatschappijen worden gehouden en Europa elke belastingheffing tussen moeder- en dochtermaatschappijen heeft verboden (wat niet het geval is in de Verenigde Staten).
"Dit stelt bijvoorbeeld miljardairs in staat hun levensstijl te financieren met bankleningen, dus nog steeds zonder inkomen, alleen met de garanties die hun financiële activa bieden. Het is een van de vele technieken die holdings gebruiken om belasting te ontduiken", legde Layla Yakoub uit, hoofd belastingrechtvaardigheid en belangenbehartiging bij Oxfam. Dit was precies de kern van de Zucman-belasting , die vorige maand door de Senaat werd verworpen: de belastinggrondslag omvat professionele activa.
Het belasten van professionele activa lijkt des te urgenter nu uit een onderzoeksrapport van de Senaat is gebleken dat de staatssteun in al zijn vormen aan bedrijven in 2023 211 miljard euro heeft gekost. " We zijn van een verzorgingsstaat, aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, met sociale zekerheid, pensioenen... naar een verzorgingsstaat voor grote bedrijven gegaan", legt Maxime Combes uit.
" Voor elk probleem dat ze tegenkomen, eisen ze hulp: de verkiezing van Trump, een oorlog in Oekraïne, een klimaatgevaar, de noodzaak om te decarboniseren... Ze nemen het geld aan en verzetten zich tegen elke vorm van conditionaliteit en controle, en in ruil daarvoor zijn ze ervan overtuigd dat ze de gemeenschap niets verschuldigd zijn", klaagt de econoom, medeauteur van het boek Un Pognon de Dingue, mais pour qui? (Een waanzinnig geld, maar voor wie? ).
L'Humanité