Yasmine Tellal, landarbeider die strijdt tegen uitbuiting

Zodra Yasmine Tellal door de deur stapte, glipten er drie katten tussen haar benen en de kruk waarmee ze liep. “Ze veranderen mijn leven: na alles wat ik heb meegemaakt, begrijpen ze me en geven ze me veel tederheid. »

Deze kleine, slanke vrouw met blond bobkapsel kwam op 14-jarige leeftijd vanuit Marokko naar Spanje. Ze werkte eerst in de confectiebranche in Barcelona en later op de Canarische Eilanden, waar ze de leiding had over een winkel. De zaken gingen goed totdat de economische crisis in 2008 het land hard trof.

In 2011 vertelde een vriend hem over Laboral Terra, een uitzendbureau in Murcia dat vrouwen werft voor werk op het land in Zuid-Frankrijk . Het bedrijf beroept zich op een Europese richtlijn uit 1996 betreffende gedetacheerde werknemers, die werknemers uit de Gemeenschap of werknemers met een verblijfsvergunning in een EU-land toestaat om in een andere lidstaat te gaan werken.

Via WhatsApp wordt Yasmine vervoer, accommodatie en eten beloofd en dat ze een hoger salaris krijgt dan in Spanje. De knoop is doorgehakt: ze besluiten samen met een vriend naar Frankrijk te gaan "voor een jaar, niet langer, gewoon om wat meer geld te verdienen."

Toen ze op de avond van 31 december 2011 op het busstation van Avignon aankwamen, raakten ze al snel gedesillusioneerd: in tegenstelling tot wat hun was verteld, was er niemand om hen op te vangen en moesten ze meer dan een week wachten voordat de managers van Laboral Terra enig teken van leven gaven.

Niets verloopt zoals gepland: ze gaan aan de slag op Franse boerderijen zonder arbeidscontract, het salaris ligt onder het minimumloon en niet alle uren worden meegeteld... Zo beginnen zeven jaar van beproevingen op de velden rond Avignon. De werkomstandigheden zijn er verschrikkelijk en seksuele intimidatie en chantage komen er systematisch voor. Het afwijzen van voorstellen wordt steeds ingewikkelder en riskanter.

Op een dag bracht Ahmed, een van de managers van Laboral Terra, me terug. Hij stopte plotseling langs de kant van de weg en begon me hard te kussen, raakte mijn borsten aan en legde mijn hand op zijn penis. Ik schreeuwde dat hij moest stoppen en me naar huis moest brengen. Hij zei: "Als je met me naar bed gaat als ik je dat vraag, geef ik je 300 euro per maand." Ik weigerde botweg en uiteindelijk bracht hij me naar huis. Ik was in shock.

Als reactie op haar weigering werd ze geschorst en nam het fysieke geweld toe tot de druppel die de emmer deed overlopen: op een dag sloeg een van de werknemers haar hoofd op de toiletten van het bedrijf hard tegen de muur, waardoor ze het bewustzijn verloor. "Ze werd door de autoriteiten gestuurd om druk op me uit te oefenen. Op dat moment zei ik tegen mezelf dat dit zo niet langer kon, en met vier anderen, twee vrouwen en twee mannen, klopten we aan bij de CGT, waarvan we het nummer op internet hadden gevonden."

Alle vijf dienden in 2017 klachten in, eerst bij de arbeidsrechtbank van Arles en vervolgens bij de strafrechter van Avignon, met name over het aspect seksuele intimidatie. Sinds het begin van de procedure is zij de enige die met onbedekt gezicht heeft getuigd, ondanks de vele fysieke en psychische gewelddadigheden, doodsbedreigingen en de druk die zij heeft ondervonden na haar aangiften.

De vijf eisers kwamen in contact met Codetras, het Collectief voor de Verdediging van Buitenlandse Landarbeiders in Bouches-du-Rhône, dat hen steunde in hun rechtszaken. Laboral Terra heeft vanaf het begin van de procedure faillissement aangevraagd om vervolging te voorkomen.

Hun strafzaak in hoger beroep vindt aanstaande donderdag 22 mei plaats bij de rechtbank in Avignon. Yasmine Tellal wil de rechter er bij deze gelegenheid aan herinneren dat geen van de aanklagers is gehoord, en al helemaal niet over de kwesties van seksuele intimidatie. Na zeven jaar van eindeloze en uitputtende juridische procedures verkeert Yasmine Tellal in een zeer kwetsbare gezondheid.

Maar ondanks haar fysieke conditie heeft ze nog steeds dezelfde vastberadenheid in haar ogen. Met haar kat Xena – “als de krijger” – op haar schoot, wil ze haar proces voltooien. Hoe dan ook, ik heb mijn gezondheid en mijn leven al verloren: nu wil ik mijn laatste krachten gebruiken om deze strijd te winnen.