Walgelijkheden en kleuren: orgaanvlees, het meest onpopulaire van de populaire gerechten

Hoe kunnen we uitleggen dat we onszelf zouden doodmaken voor een gerecht, maar dat anderen ons afstoten? We hebben ons die vraag vaak gesteld, terwijl we de ene vriend een rundercarpaccio zagen verslinden of die ander een koude pastis zag nippen. Elke keer wilden we er ook bij zijn. Maar niets helpt: die zachte plakjes met hun ironische smaak maken ons misselijk, om nog maar te zwijgen van die anijssmaak die ons gehemelte aanvalt. Maar niets staat vast: ooit kreeg de gedachte aan een oester onze maag al in de war, terwijl we er vandaag de dag gemakkelijk een dozijn van eten. Jeugdtrauma's, slechte reputaties, culturele obsessies... Deze zomer, elke zaterdag, delen eters hun voedselaversies, en chefs reageren met ideeën om die te overwinnen. Het feest begint met een van de meest controversiële gerechten: orgaanvlees.

Pens, tong, hersenen, lever, nieren, snuit, kop... Word je misselijk van deze lijst? Ook. Bied haar ingewanden aan en ze rent weg. "Ik weet nog dat mijn moeder varkensnieren voor mijn vader kookte. Ik ging het huis uit omdat het zo stonk... Ik ruik het nog steeds!", zegt de 66-jarige gepensioneerde. Als Béatrice geen vleesliefhebber is, is dat de schuld van die taferelen die ze als kind op Bretonse boerderijen zag. "Ik herinner me het geluid van het geslachte varken, ik walgde ervan." Ham, oké. Maar lever of hart? Onmogelijk. "Ik snap niet eens waarom iemand dat in zijn mond stopt," vertrouwt de