Hoofdredactioneel artikel. G7 in Canada: Hoe kunnen we de opvliegende heer Trump kalmeren?

Denken de G7-leiders nog steeds dat ze de planeet kunnen besturen? Verzameld in Canada zullen ze ongetwijfeld doen alsof ze dat blijven geloven. Toch weten ze heel goed: de wereld ligt in puin en hun rol is beperkt tot het redden van wat er nog te redden valt. Niet in staat Vladimir Poetin te stoppen in zijn waanzinnige doel om Oekraïne te annexeren, staan ​​de Zeven machteloos tegenover de raketuitwisselingen tussen Israël en Iran. Kijkend naar een nieuw conflict, lijkt het westerse kamp verlamd door de inzet van deze patstelling. Aan de ene kant is het absoluut essentieel om te voorkomen dat het verfoeilijke regime in Teheran de bom in handen krijgt; aan de andere kant baart Benjamin Netanyahu's brute neiging om de hel op zijn buren te ontketenen zelfs zijn naaste bondgenoten zorgen.

De situatie is des te kritieker omdat de G7 zelf ongekende turbulentie doormaakt. Deze crisis heeft een naam: Donald Trump. De president van de Verenigde Staten is inconsistent op het gebied van wereldwijde belastingen en bovendien gevaarlijk onvoorspelbaar in diplomatieke zaken. "De leider van de vrije wereld" is een dwangmatige onruststoker geworden op vijf continenten. Dus natuurlijk blijven zes van de zeven leiders proberen de wereld wat rust en rede te brengen. En hun pogingen tot verzoening zullen zich moeten richten op de bewoner van het Witte Huis. Ondanks zijn onredelijke en opvliegende kant, hanteert hij nog steeds de enige twee argumenten die de wereld waarschijnlijk bijeen kunnen houden: de monetaire wortel en de militaire stok. Zonder Amerikaanse macht en de welwillende inactiviteit van China (dat niet tot de "jet-settlers" behoort) zullen de anderen, waaronder Frankrijk, zich tevergeefs blijven uitschelden. En hier staat het ooit zo triomfantelijke Westen voor een onmogelijke keuze: een pyromaan als brandweerman vertrouwen of het vuur vanzelf laten uitbranden in de hoop, op wonderbaarlijke wijze, aan de terugslag te ontkomen.