Sport. Column van Valentin Deudon: Parijs 2024 in poëzie

Het is een fantastisch, gemengd en bizar team, speciaal voor deze gelegenheid samengesteld. Een selectie enthousiastelingen die bereid zijn een groot sportevenement op een andere manier te bekijken. Met poëzie, hún poëzie.

Bijna een jaar geleden werden 29 Franstalige dichters door de vereniging Écrire le sport bijeengebracht om te schrijven over de Olympische en Paralympische Spelen van Parijs 2024. Het begon met de wens van historicus en dichter Julie Gaucher om hulde te brengen aan het werk van Géo Charles, VIIIe olympiade, een bundel waarin de Franse schrijver een gedicht schreef voor elke Olympische finale die hij tijdens de Spelen van 1924 in de Franse hoofdstad bijwoonde.

Honderd jaar later wordt een identieke vorm opgelegd, ditmaal collectief, waarbij de betrokkenen worden uitgenodigd om hun ruwe geschriften online te publiceren, in vrije oplage, zodra een beproeving hen inspireert, hen van streek maakt, hen dwarszit of andere gevoelens oproept.

Het resultaat was een overvloed aan gevoelige en kwetsbare, intieme en intense, kritische en bewonderende, poëtische en politieke teksten. Waarin de pennen vaak bleven hangen bij lichamen, gebaren, valpartijen, worstelingen, stiltes en afwezigheden.

Dit project is inmiddels uitgegroeid tot een boek, getiteld "Attacking the Sky", uitgegeven door L'Appeau'Strophe. Een selectie van vijfendertig gedichten, beginnend met een geschenk, het voorwoord van een gigant, Jean-Pierre Siméon, die poëzie beschrijft als "een vrijheid van taal die een breder, meer betrokken en ongetwijfeld scherper begrip van sport oplevert."

Terwijl we de pagina's omslaan, komen we nog een paar andere bewonderenswaardige stijlen tegen. Milène Tournier in haar kleine blauwe balk, haar eerste couplet – "Ik zag de vlinders zweven" – resoneert nog steeds met elk nieuw begin. Frédérique Germanaud, onverwacht vastgelegd door Léon Marchand, "zeer mannelijk en zachtaardig". De dood van judo volgens Paul Fournel, haar "kimono's zonder judoka's" die lijken op Calvino's niet-bestaande ridder. Twee Doornikse heldinnen zijn ook aanwezig – Colette Nys-Mazure en Françoise Lison-Leroy – de laatste draagt ​​een krachtig gedicht voor over een afstandelijke moeder die zich zorgen maakt om haar kampioenszoon.

Nour Cadour, Rémi Checchetto, Marie Claes, Sébastien Thibault, Jacky Essirard, Olivier Hervé en nog een paar anderen completeren de lijst van sportdichters die ook een bijdrage hebben geleverd aan het in gedichten omschrijven van de Olympische Spelen van Parijs 2024.