Al Kelley, die zelf soms dakloos was, hielp anderen op de straten van Londen

Robert Clem zal nooit het moment vergeten dat hij Al Kelley voor het eerst ontmoette bij de Ark Aid Mission, een daklozenopvang in het centrum van Londen.

Het was de winter van 2023 en Clem probeerde zich te ontdoen van een heftige opioïdenverslaving. Hij was aan bed gekluisterd en leed aan ontwenningsverschijnselen.

"Die man heeft me gered," zei Clem over Kelley. "Ik ging in bed liggen en om de paar minuten... gaf hij me sinaasappels en sap. Ik kon niets voor mezelf kopen. Naarmate ik beter werd, liep hij met me rond en liet me plekken zien waar ik kon eten."

Clem, die zei dat hij tegenwoordig een drugsvrij leven leidt, was een van de ongeveer 50 mensen die dinsdag bijeenkwamen op de begraafplaats St. Peter's in Noord-Londen om afscheid te nemen van Al Kelley en hem te bedanken.

Kelley overleed plotseling op 24 mei. Hij werd met spoed naar het ziekenhuis gebracht met symptomen van het streptokokken-toxische shocksyndroom, maar herstelde niet. Hij was 64 jaar oud.

Als levenslange Londenaar werd hij herinnerd als een geliefd lid van de Londense straatgemeenschap. Velen zeiden dat ze Kelley zullen herinneren als een man die zelf dakloos was en de tijd nam om anderen in een vergelijkbare situatie te helpen.

Ten tijde van zijn overlijden woonde Kelley in een opvangcentrum in het centrum. Hij was ook een vaste vrijwilliger bij 519 Pursuit, een non-profitorganisatie die maaltijden bezorgt en outreach-ondersteuning biedt aan mensen die buiten slapen.

"Zonder mensen zoals hij in mijn leven, zou ik nog steeds op straat rondlopen", aldus Clem.

'Hij was een vaste waarde'

Gary Springman deed vrijwilligerswerk samen met Kelley bij 519 Pursuit en zei dat hij het zal missen dat Kelley aan zijn zijde maaltijden bezorgde aan mensen die in bosrijke gebieden, achtererven en steegjes in Londen wonen.

"Hij was een begrip," zei Springman. "Met hem rondlopen was als een geschiedenisles. Hij was echt een geweldige kerel.

Hij deelde lunches uit en soms zat hij zelf ook zonder eten als hij iemand zag die het volgens hem harder nodig had. Zo iemand was hij. Hij had veel empathie voor de mensen op straat.

Gemotiveerd om anderen te helpen

Marc Henderson leerde Al Kelley kennen toen hij voor de daklozenopvang van London Cares werkte.

"Hij was echt het type man dat je zijn hele shirt zou geven, zelfs als het het enige was dat hij had", aldus Henderson.

Kelley ging van dakloosheid naar het helpen van anderen in dezelfde situatie. Henderson, die een persoonlijke geschiedenis heeft met verslaving en herstel, zei dat er een reden is waarom zovelen een vergelijkbaar pad hebben bewandeld.

"We hebben de verantwoordelijkheid om terug te geven wat ons zo vrijgevig is gegeven," zei hij. "Wanneer we onze nuchterheid vinden, willen we een manier vinden om anderen in soortgelijke omstandigheden te helpen. Het komt vaker voor dan je denkt."

Tegen het einde van de dienst werd de nabestaanden gevraagd om spullen in een doos te doen voor Kelley.

Henderson aarzelde geen moment, haalde een pakje sigaretten uit zijn borstzakje en stopte er een voor Kelley in.

"Al had de neiging om me om sigaretten te vragen," zei Henderson. "Een van mijn collega's kwam naar me toe en vroeg of ik een sigaret had, en natuurlijk deed ik dat graag. Omdat ik een deel van zijn leven was, geef ik hem er graag een door als hij rust heeft."