Belangrijke hervormingen in het Verenigd Koninkrijk die bewijzen dat Nigel Farage vastbesloten is het eenpartijenstelsel te vernietigen

MENING

Reform UK beseft duidelijk de risico's om een stortplaats te worden voor voormalige en zittende Conservatieve parlementsleden. Deze week vertelden partijbronnen aan de Mail on Sunday dat ze elke poging van voormalig premier Liz Truss of voormalig minister van Binnenlandse Zaken Suella Braverman om over te lopen naar Reform zouden afwijzen . De reden? Omdat beiden zo impopulair blijven dat ze "het imago van Reform zouden schaden".

Dit volgt overigens kort op de overstap van voormalig Tory-partijvoorzitter Sir Jake Berry en voormalig Welsh Secretary Sir David Jones. Hoewel het overlopen van voormalige Tory-parlementsleden in zekere zin een propagandastunt is voor de partij van Nigel Farage , zou het ook koren op de molen kunnen zijn voor een Labour-regering die Reform wil afschilderen als niets meer dan een herboren Conservatieve Partij .

Deze typering is natuurlijk absurd. De hervorming heeft een positie gecreëerd die economisch liberalisme en sociaal conservatisme combineert met overheidsinterventie in het nationaal belang.

Toch blijft de modder hangen, en Farage weet dat, vooral omdat Reform voormalige Labour-stemmers probeert te strikken, zoals zij die Reform over de finishlijn hebben geholpen bij de recente tussentijdse verkiezingen in Runcorn.

In bredere zin is het verkoopargument van Reform dat het een alternatief biedt voor de twee-wangen-van-dezelfde-kont-unipartij. Het is moeilijk om jezelf te verkopen als de glimmende nieuwkomer in de Britse politiek als je gelederen vol zitten met oude rotten uit de slechte oude tijd van Tory-misbestuur.

Dit komt doordat Reform blijft stijgen in de peilingen. Find Out Now heeft Reform negen punten voorsprong in de laatste peiling (een stijging van acht punten), terwijl Techne Reform nu zeven punten voorsprong heeft (een stijging van vijf punten).

Een paar strategische overlopen - met name van zittende parlementsleden - zouden ongetwijfeld de hervorming een impuls geven en de aanwezigheid van de partij in het parlement vergroten. Wellicht zouden anderen hierdoor ook overstappen.

Maar afgezien van het gevaar van schuld door associatie, wil Farage geen nieuwe situatie met Douglas Carswell, of iets anders dat Reform in de toekomst in verlegenheid zou kunnen brengen.

Een ander risico is dat massale overlopen de Conservatieve leider Kemi Badenoch te veel verzwakken. Als hij wordt afgezet, zou een nieuwe leider (mogelijk!) het tij voor de Conservatieven kunnen keren. Dat is wel het laatste wat de hervorming nodig heeft.

Hervorming moet dus voorzichtig te werk gaan als het om overlopen gaat. Farages partij wil geen reddingsboot zijn voor ratten die een zinkend schip verlaten, zelfs niet als er propaganda-coupes te plegen zijn.

Waarschijnlijk zullen Sir Jake en Sir David niet de laatsten zijn die overstappen, en misschien zou Reform Truss en Braverman, grote namen, wel verwelkomen. Maar er ligt een risico in het verschiet voor een partij die zichzelf als rebels profileert door de verdwaalden en afvalligen van een tanende Conservatieve Partij te verwelkomen.