Trump-biopic The Apprentice wint belangrijkste filmprijs bij Canadian Screen Awards
De controversiële Donald Trump-biopic The Apprentice wist zondag de hoofdprijs te winnen voor beste film tijdens de laatste avond van de Canadian Screen Awards.
In die hoogste categorie versloeg de film sterke concurrentie van Universal Language van filmmaker Matthew Rankin, die eind vorig jaar op de shortlist van de Academy Awards voor beste internationale speelfilm stond.
En hoewel The Apprentice met twee nog steeds de grote winnaar van de avond was, Rankins surrealistische komedie – die zich afspeelt in een fictieve versie van Winnipeg waar Farsi en Frans de officiële talen zijn – was ook geen slechte film. De vijf eerdere overwinningen in het weekend en één zondag, voor de regie, zorgden ervoor dat Universal Language nog steeds de meeste prijzen won van alle genomineerde films.
"Ik kom uit Winnipeg, ik ben niet gewend om iets te winnen", grapte Rankin, voordat hij verwees naar het commentaar in zijn film op vervreemding, vreemdelingenhaat en cultuurschok.
"We weten allemaal in welke politieke tijd we leven. Elke dag worden er nieuwe Berlijnse muren om ons heen opgetrokken, die ons tegen elkaar opzetten in zeer wrede tegenstellingen," zei hij.
"Als onze film ergens voor staat, dan is het wel voor het feit dat vriendelijkheid een radicaal gebaar kan zijn."
Het was niet de enige verrassing van de avond: Children Ruin Everything van CTV heeft zijn aantal prijzen opgetrokken tot drie, door Crave's Late Bloomer te bekronen tot beste comedyserie. Dat programma had dit weekend vier prijzen in de wacht gesleept.
En hoewel de film in totaal 20 prijzen in de wacht sleepte – het hoogste aantal van alle genomineerden – wist Law & Order Toronto: Criminal Intent zijn aantal prijzen slechts met één te verhogen, tot een schamele drie dit jaar. De winst was echter een grote overwinning, want de Canadese versie van de omvangrijke Law & Order -franchise won de prijs voor beste dramaserie.
Hoe triomfantelijk ze ook waren, enkele van de grootste winnaars werden buiten de grote avond gehuldigd: de tv-film Wynonna Earp: Vengeance en de documentaireserie The Tragically Hip: No Dress Rehearsal hadden eerder dat weekend allebei zeven onderscheidingen in de wacht gesleept.
Gerichte berichtenMaar de winnaars van zondag brachten tenminste af en toe belangrijke onderwerpen ter sprake. Na het ontvangen van de prijs voor beste lange documentaire verwees Molly Wickham naar het onderwerp van hun film Yintah , die de strijd van de Witsuwit'en-natie voor soevereiniteit volgt tegen de achtergrond van geplande pijpleidingprojecten.
"We worden nog steeds geconfronteerd met koloniale bezetting en we vechten nog steeds om in vrede te leven als Witsuwit'en op ons land," zei Wickham. "De strijd gaat door en we zullen nooit opgeven. Onze soevereiniteit is verbonden met onze collectieve vrijheid."
Canada's Drag Race won de prijs voor beste reality-uitzending, en dat al voor elk jaar behalve één van de vijf jaar dat het programma wordt uitgezonden. en bracht het totaal aantal bekroonde producties op acht, het hoogste aantal van alle bekroonde producties dit jaar.
Dragqueen en Drag Race -presentatrice Brooke Lynn Hytes vertelde in de persruimte wat ze de Amerikaanse president Donald Trump het liefst zou willen vragen.
"Welke foundation gebruik je? Omdat het de verkeerde kleur is," zei ze, voordat ze inging op zijn beleid ten aanzien van transgenders .
"Waarom richt je je op de meest gemarginaliseerde, kleinste groep mensen in het land en stel je hen als voorbeeld, terwijl ze helemaal niets doen om iemand te kwetsen; ze proberen gewoon te bestaan?"
En terwijl Daniel Bekerman, de producer van The Apprentice , het podium betrad, sprak hij ook over Trump, het onderwerp van hun film, die met een rechtszaak dreigde om de film uit de roulatie te halen.
"Onze film laat zien hoe de jonge Donald Trump rijkdom en macht vergaarde door een vervallen gebouw te vinden en er zijn naam op te plakken," zei hij. "Nu wil hij zijn naam op dit land plakken."
"De machtigste persoon ter wereld probeerde ons te verpletteren, en dat lukte niet. Het lukte niet."
Maar al met al waren de twaalf prijzen en grappen die werden uitgereikt redelijk veilig – een rustige vaart voor een show die de afgelopen jaren niet ver van afkeuring of drama heeft gestaan.
Na een vooraf opgenomen en voorgeprogrammeerde verandering van formaat in 2023, die leidde tot klachten van niemand minder dan Eugene Levy , keerden de CSA's in 2024 terug naar een live-formaat. Deze keer was de focus echter vooral gericht op de sombere en potentieel duistere toekomst van de Canadese film en televisie .
Er was dit jaar een nieuwe golf van klachten, gecentreerd rond het plan van de awardshow om uitsluitend online uit te zenden en de traditionele tv-uitzending te vermijden. Maar na een last-minute terugdraaiing van die beslissing verliepen de zaken vrijwel hetzelfde als in voorgaande, onopvallende jaren.
Die geconstrueerde gladheid resulteerde in een bijna expliciete uitsluiting van elke verwijzing naar de vele donkere wolken die boven de Canadese filmindustrie hingen.
Van de voorgestelde Hollywoodtarieven tot de aanhoudende conflicten tussen de CRTC en streamingplatforms die vechten tegen Canadese contentverplichtingen , of de sombere prestaties van Canadese Engelstalige films in vergelijking met hun Amerikaanse tegenhangers in de bioscopen : weinig van de existentiële problemen van de industrie kwamen aan bod in een uitzending die meer gericht was op het pronken met de billen.
In plaats daarvan werden er voorzichtige toespelingen gemaakt op het artistieke belang van Canada, zoals de toekenning van de Radius-prijs aan Manny Jacinto voor zijn internationale impact en werd er een eerbetoon gebracht aan Donald Sutherland door zijn zoon, acteur Kiefer Sutherland. Ook werden er flauwe grappen gemaakt die zo kenmerkend zijn voor dit soort ceremonies.
De toon werd gezet door presentatrice Lisa Gilroy in haar openingssketch. Daarin vergeleek ze zichzelf gekscherend met "comedylegende" Martin Short, in tegenstelling tot haar eigen status als "Instagram-accounthouder Lisay Gilroy", die leek op "een Canadese Nikki Glaser, maar dan minder succesvol."
Maar de tussenliggende stukken waren net genoeg om de nacht gaande te houden, of om er zelfs over naar huis te schrijven.
En het was niet verrassend dat de sterrenkracht van Canada's grootste avond was afgenomen. De twee A-lijstwinnaars – Sebastian Stan voor The Apprentice en Cate Blanchett, die de prijs voor beste drama-optreden won voor Rumours – hielden niet eens een video- of schriftelijke dankwoordtoespraak, laat staan dat ze aanwezig waren.
Toen hij de laatste prijs van de avond uitreikte, wist Hytes er zelfs nog een grapje over te maken, waardoor er eindelijk wat eerlijkheid in de wedstrijd kwam.
"De ogen van de wereld zijn op dit podium gericht," zei ze met een twijfelende lach. "En met de wereld bedoel ik echt Canada."
Eerlijk gezegd leken de aanwezige sterren oprecht geraakt door de eer. Toen Supinder Wraich van Allegiance haar trofee voor beste hoofdrolspeelster in een dramaserie in ontvangst nam, trilde haar stem terwijl ze het recente overlijden van haar vader ter sprake bracht.
En toen Andrew Phung van Run the Burbs de prijs voor beste hoofdrolspeler in een comedyserie won, kon hij zijn tranen nauwelijks bedwingen tijdens zijn dankwoord. Hoewel het zijn zesde CSA-acteur in zijn carrière was, worstelde hij met de emoties die de prijs losmaakte terwijl hij bedankjes uitdeelde.
"Vandaag vieren we ons 20-jarig jubileum", zei hij terwijl zijn stem brak en de camera gericht was op zijn vrouw, Tamara Sharpe.
"Toen ik het gevoel had dat ik niets kon, liet jij me geloven dat ik alles kon. Dank je wel, uit de grond van mijn hart, heel erg bedankt."
cbc.ca
