Heeft Rachel Reeves zojuist de pensioenleeftijd verhoogd zonder het ons te vertellen?

De Britse staatspensioenleeftijd is al jaren aan het stijgen . Ooit vastgesteld op 60 voor vrouwen en 65 voor mannen, werd deze in 2018 gelijkgetrokken naar 65 en vervolgens verhoogd naar 66 in 2020. Dat heeft al veel mensen in de problemen gebracht, vooral zogenaamde WASPI-vrouwen, geboren in de jaren 50, die zes jaar langer op hun pensioen moesten wachten.

De pijn houdt daar niet op. Een verdere verhoging naar 67 jaar staat al op de planning, officieel gepland voor 2044 en afgerond in 2046. Uiteindelijk zou de leeftijd wel eens boven de 70 kunnen uitkomen .

Deskundigen waarschuwen al lang dat de huidige planning te laks is. In 2017 adviseerde John Cridland, voormalig directeur van de Confederation of British Industry, in een rapport de verhoging naar voren te halen naar 2037. De evaluatie van barones Neville-Rolfe uit 2023 ging uit van 2041.

Het is een regelrechte puinhoop. Niemand weet echt wat er aan de hand is . Dat dachten we allemaal.

Een nieuw rapport suggereert dat Rachel Reeves de kwestie mogelijk in stilte heeft opgelost. Ze heeft het ons alleen nog niet verteld.

De sleutel is te vinden in het rapport van vorige week over begrotingsrisico's en duurzaamheid van het Office for Budget Responsibility (OBR), een onafhankelijk orgaan met nauwe banden met de overheid.

Het werd door het ministerie van Financiën aan het parlement voorgelegd en geeft aan of de boeken van de overheid in evenwicht blijven.

Wat pensioenen betreft, geeft het rapport een duidelijke waarschuwing. De uitgaven aan staatspensioenen zijn explosief gestegen van ongeveer 2% van het bbp halverwege de 20e eeuw tot 5% nu, wat ons £138 miljard kost.

Begin jaren 2070 konden de kosten oplopen tot 7,7% van het BBP. Dat is na de gezondheidszorg de grootste stijging in uitgaven.

Het OBR beweert dat als het huidige staatspensioenbeleid niet wordt gewijzigd, de Britse staatsschuld ‘onhoudbaar zal worden’.

Er moet iets gebeuren. En dit is het punt.

Elke prognose in het rapport is gebaseerd op één belangrijke aanname: de leeftijd voor de AOW stijgt tussen 2037 en 2039 naar 67 jaar.

Dat is zeven jaar eerder dan de huidige wettelijke termijn. De formeel vastgelegde verhoging van 2044 wordt zelfs niet genoemd.

Een pensioenexpert bracht me hier bezorgd op de hoogte. Hij vreest dat het ministerie van Financiën de eerdere datum stilletjes heeft aangenomen zonder de kiezers hiervan op de hoogte te stellen. Alle bedragen zijn erop gebaseerd. De boodschap? De eerdere verhoging staat niet ter discussie. Hij gaat door.

Het OBR bepaalt geen beleid, maar geeft er wel in belangrijke mate vorm aan. Twee keer per jaar publiceert het een vijfjarenprognose waarin staat wat de minister van Financiën wel en niet kan betalen.

Als de spreadsheets gebaseerd zijn op een eerdere stijging naar 67, dan heeft Rachel Reeves dat misschien gewoon als waarheid aangenomen. Dat betekent dat de planning van het ministerie van Financiën er al rekening mee houdt dat mensen langer moeten werken, zelfs als het parlement dat niet heeft goedgekeurd.

Het begint te voelen alsof de beslissing achter gesloten deuren is genomen, zonder dat iemand het hardop wil zeggen.

Gezien de demografische crisis en de slechte staat van de nationale financiën zou dat geen verrassing zijn.

Het OBR wil het niet expliciet vermelden. En Reeves wil de schuld niet op zich nemen. Maar op een gegeven moment moeten we de waarheid horen.

Volgens mij staat de datum al vast. De ministers willen het ons alleen niet laten weten.