Een nieuwe woedeaanval van de achterban van Labour is onvermijdelijk

Net als veel andere ouders in het land voer ik met mijn jonge dochter regelmatig een gesprek hierover (wees geduldig, dit onderwerp zal uiteindelijk een politieke lading krijgen).

Ik: "Nou, het is nog maar 15 minuten tot je bedtijd. Je kunt dan nog even tv kijken of een puzzel maken, maar niet allebei."

Dochter: "Ummmm, ik wil tv kijken."

Ik: "Prima, maar daarna is het bedtijd. Je mag dan ook geen puzzel maken."

Spoel 15 minuten door.

Ik: "Oké, tv nu uit, bedtijd."

(Pauze)

Dochter: "Ik wil een puzzel maken."

Vervang mij nu door de overheid, de tv- en puzzelopties door het afschaffen van de bezuinigingen op de sociale voorzieningen en het afschaffen van het maximum aantal twee kinderen, en mijn dochter door rebelse achterbanleden.

Politiek laatste nieuws: Voormalig Labour-leider pleit voor vermogensbelasting op bezittingen boven de £10 miljoen

Dat is de spanning die momenteel heerst tussen Downing Street en Labour-parlementsleden. En mijn eerste ultimatum is de boodschap die de regering dit weekend uitdraagt.

Kort gezegd: uw uitkering is omgedraaid en er is geen geld meer om ook het maximum aantal twee kinderen af ​​te schaffen.

Even terzijde - en voordat mijn inbox volstroomt met boze e-mails waarin ik word bekritiseerd omdat ik zo'n grove metafoor gebruik voor beleid dat de levens van de meest kwetsbaren in de samenleving fundamenteel verandert - ja, ik begrijp u, en dat is een deel van mijn punt.

Voor veel Labour-partijen voelt deze aanpak alsof de levens van hun kiezers worden gebruikt in een kinderachtig spelletje paardenhandel.

Wat kunnen we hieraan doen?

Nou ja, de overheid zou de regels kunnen veranderen.

Het aanpassen van de begrotingsregels is – en zal waarschijnlijk blijven – een uiterst onwaarschijnlijke oplossing. Maar toevallig kwam een ​​van Labours spreekwoordelijke grootouders net langs met een ander voorstel.

Volgens Lord Neil Kinnock is een vermogensbelasting het noodzakelijke gevolg van de economische beperkingen die de partij zichzelf heeft opgelegd.

Lord Kinnock, altijd een Labour-verteller, gelooft dat dit de regering in staat zou stellen een overtuigender verhaal te creëren over aan welke kant deze regering staat.

Dat zou waardevol kunnen zijn, aangezien een van de grootste klachten van veel achterbancritici is dat ze nog steeds niet echt begrijpen waar deze premier voor staat - en dus ook waar al die 'moeilijke beslissingen' voor bedoeld zijn.

Het nadeel is of het daadwerkelijk veel geld opbrengt.

De superrijken hebben misschien wel veel bezittingen waar ze een graantje van kunnen meepikken, maar ze hebben ook dure advocaten die klaarstaan ​​om op nieuwe manieren het geld van hun cliënten uit het zicht van de staat te houden.

Of ze kunnen natuurlijk ook gewoon weggaan - zoals velen al doen.

Op korte termijn is de toekomst wat gemakkelijker te voorspellen.

Als Downing Street nu inderdaad zegt dat er geen geld is om het maximum aantal kinderen per zetel af te schaffen (na een paar weken geleden al uitvoerige briefing in de tegenovergestelde richting), dan is een hevige woedeaanval vanuit de achterban onvermijdelijk.

En zoals iedere ouder weet: hoe meer je toegeeft, hoe moeilijker het wordt om je aan de regels te houden.