Ik was aanwezig bij de toespraak van Keir Starmer waarin hij Farage aanviel – de premier neemt een enorm risico

ANALYSE

Dit is een mijlpaal in de Britse politiek. Sir Keir Starmer zei dat de moeilijke keuze waar het land voor staat, die tussen Labour en Nigel Farage is.

Het duurt even om tot me door te dringen. Een Labour-premier denkt dat zijn grootste tegenstander niet de leider van de Conservatieve Partij is, maar deze doorgewinterde Brexiteer. Voor de premier is Reform UK de partij om te verslaan – en zijn strategie is om Farage te brandmerken als de wederopstanding van Liz Truss.

Meneer Farage zal dolblij zijn met de aandacht. Zelfs vóór de parlementsverkiezingen beloofde hij al dat Reform de echte tegenhanger van Labour zou zijn.

De Labour-leider riep journalisten bijeen in een enorme fabriekshal in een ooit veilig Labour-kiesdistrict om de rivaliserende leider te bekritiseren als een bedreiging voor de welvaart van werkende gezinnen. Hij wil dat het land denkt dat de hervormingsleider de onrust zal ontketenen die de minibegroting van mevrouw Truss teweegbracht.

"Wat Nigel Farage doet, is Liz Truss 2.0", zei hij.

Sir Keir betoogde dat de Conservatieven een partij zijn die in een crisis van verval verkeert: "Kijk, ik denk dat de Conservatieve Partij geen toekomst meer heeft. Hun project wankelt, ze zijn in verval, ze glijden af ​​naar de afgrond en het is heel belangrijk dat we dat zeggen en erkennen.

Maar politiek draait ook om keuzes – en op dit moment gaat het tussen de keuze voor een Labour-regering die vindt dat stabiele financiën essentieel zijn voor een beter leven voor werkende mensen, of Nigel Farage en Reform, die deze week nog zeiden dat ze miljarden en miljarden en miljarden – tientallen miljarden ponden – zouden uitgeven op een ongefundeerde manier, wat precies dezelfde herhaling is van wat Liz Truss deed.

Hij hield zijn toespraak bij Glass Futures, een onderzoeks- en ontwikkelingscentrum in St. Helens dat zich toelegt op de ontwikkeling van koolstofarm glas. Dit gebeurde slechts enkele dagen nadat Reform beloofde de bezuinigingen van Labour op de winterbrandstofbetalingen terug te draaien om de kinderbijslaglimiet af te schaffen.

Sir Keir beschuldigde Reform ervan “vergif in onze politiek” te brengen en te proberen “giftige” verdeeldheid te creëren.

Toen hem werd gevraagd of hij in paniek raakte vanwege de voorsprong van Reform in de peilingen, haalde Sir Keir uit naar de leider van Reform en benadrukte hij dat hij zelf uit de arbeidersklasse komt.

“Ik wil werkende mensen beschermen tegen Nigel Farage, omdat ik ze wil beschermen tegen wat hij zou doen, wat precies hetzelfde is als wat Liz Truss deed, namelijk wat een directe impact op hun leven zou hebben... Ik heb geen preken van Nigel Farage nodig over wat het betekent om [werkende] mensen te zijn.

“Ik weet wat het betekent om 10 uur per dag te werken in een fabriek, vijf dagen per week – en ik weet dat omdat mijn vader dat elke werkdag van zijn leven deed, en dat is waarmee ik ben opgegroeid.

"Ik heb dus geen lessen van Nigel Farage nodig over de kwesties die er het meest toe doen voor de werkende mensen in dit land."

Een van de belangrijkste dingen aan het bezoek van de premier aan St Helens South en Whiston is dat het überhaupt gebeurde. Dit zou de definitie moeten zijn van een veilige Labour-zetel – moet Sir Keir hier campagne voeren?

Het lokale Labour-parlementslid Marie Rimmer won de verkiezingen met een meerderheid van 11.945 stemmen bij de algemene verkiezingen, maar dit was een daling ten opzichte van de 19.122 stemmen in 2019 en 24.343 stemmen in 2017. Vorig jaar stond Reform op de tweede plaats en het is dit soort Labour-kiesdistricten waar Farage wil zegevieren.

Tot de lokale verkiezingen van deze maand konden Labour-apparatsjiks, die de opkomst van Reform niet onder ogen wilden zien, de partij afdoen als een protestpartij die geluk had gehad door in de zomer vijf zetels in het parlement te winnen. Maar de nipte overwinning van Reform in de tussentijdse verkiezingen in Runcorn en Helsby – en de verovering van honderden raadszetels en twee burgemeesterszetels – bewijst dat ze nu niet meer gedreven wordt door hype, maar door echt momentum.

Cruciaal was dat de verkiezingen in mei aantoonden dat Reform kiezers naar de stembus kan krijgen. Parlementsleden van andere partijen hadden gehoopt dat Reform niet over de intelligentie en de grassroots-organisatie zou beschikken om zijn stemmen te trekken. Reform bewees dat het mensen naar de stembus kan lokken, en de gegevens over waarschijnlijke kiezers zullen tegen de tijd van de volgende algemene verkiezingen nog beter zijn.

Sir Keir neemt een risico door Farage frontaal aan te vallen. Een van de traditionele regels in de campagne is dat je de naam van je tegenstander niet noemt uit angst voor publiciteit – iets wat de voormalige leider van de Ukip nooit heeft ontbroken.

Het is mogelijk dat Sir Keir een sluwe strategie hanteert om hervormingen te promoten en de stemmen van rechts te verdelen, zodat hij opnieuw een overweldigende meerderheid kan behalen met minder dan 34% van de stemmen. Hij hoopt wellicht dat paniek in conservatieve kringen een nieuwe leiderschapsverkiezing zal afdwingen, waarmee Kemi Badenochs pogingen om de Conservatieven af ​​te schilderen als een stabiele partij teniet worden gedaan.

Maar het is net zo goed mogelijk dat hij zich echt zorgen maakt over de hervorming en de opmars ervan wil stuiten. Labour wordt geplaagd door de nachtmerrie van Schotland – een land waarvan de politieke kaart ooit rood gloeide – dat de partij in 2015 in de steek liet. Ed Miliband zag Labour vervolgens 40 van haar 41 zetels verliezen toen de SNP een democratische opstand leidde tegen het Schotse establishment.

De nachtmerrie voor Sir Keir en zijn kameraden is dat de hervorming een vergelijkbare politieke transformatie in Engeland en Wales teweegbrengt. Een belangrijke test zal volgend jaar komen met de verkiezingen voor de Senedd, het Welshe parlement.

Labour heeft altijd de Welshe regering geleid, maar er zijn grote zorgen dat kiezers die Boris Johnson niet kon overtuigen om Conservatief te stemmen, niet zullen aarzelen om hervormingen te steunen. Ondanks de sterke linkse tradities van het land stemde een meerderheid voor Brexit en hoopt Farage te profiteren van de vele lokale frustraties.

Als Reform Wales wint, zal Labour een grootschalige noodoperatie starten om de Rode Muur te redden. Aanhangers in zetels waar ze generaties lang stemmen hebben gewogen, zullen snel nieuwe trucjes moeten leren.

Anders zou de meerderheid van Labour als glas kunnen versplinteren.