Ik woon in Singapore – Nigel Farage zou het als model moeten gebruiken voor het hervormde VK

MENING

Onder Farage zou Groot-Brittannië eindelijk Singapore-aan-de-Thames kunnen worden. Het post-Brexit-doel om Groot-Brittannië tot zo'n plek te transformeren, was altijd enigszins onjuist geformuleerd. Brexiteers die het model voorstonden, kozen selectief voor Singapore's lage belastingen en pro-businesscultuur als ambities voor het VK.

Maar omdat ik in de stadstaat woon, kan ik met zekerheid zeggen dat Singapore zoveel meer is dan dat. Het is schoon, veilig, goed geïntegreerd en gestroomlijnd. Het economische model is uiterst gunstig voor het bedrijfsleven, maar de overheid speelt ook een belangrijke rol in belangrijke economische sectoren. Als dit bekend klinkt, komt het ook opmerkelijk dicht in de buurt van wat Nigel Farage, leider van Reform UK, als zijn visie voor Groot-Brittannië heeft geformuleerd. Let op de recente doelstelling om het Britse staal te redden.

Het Singaporese model omvat ook tijdelijke werkvergunningen en selectieve toekenning van permanente verblijfsvergunningen, iets waar Farage ook naar verwees voor een hervormd Verenigd Koninkrijk.

Ook Farages plaatsvervanger Richard Tice , die onlangs een tijdje in Dubai heeft gewoond, waar zijn partner naartoe is verhuisd, heeft zich sterk gemaakt voor diens nultolerantie ten aanzien van criminaliteit en integratie-inspanningen als voorbeeld voor een hervormingsgericht Groot-Brittannië.

Als je in Singapore woont, besef je al snel hoe slecht het Verenigd Koninkrijk wordt bestuurd. Er is een groot tolerantie voor criminaliteit en asociaal gedrag, maar ook de grenzen zijn open en de integratie is gebrekkig.

Dit waren keuzes van nutteloze politici en opeenvolgende waardeloze regeringen. Farage heeft een kans om deze vicieuze cirkel van mislukkingen te doorbreken en heeft een kant-en-klaar model om in Singapore aan te halen.

Toegegeven, een Zuidoost-Aziatisch stadstaatmodel kan niet zomaar gekopieerd en geplakt worden op een land met 68 miljoen inwoners, maar er valt nog veel te leren en toe te passen.

De behoeften van de Britse arbeidsmarkt kunnen gemakkelijk worden vervuld met werkvergunningen. Nationaliteit kan worden bevorderd op scholen. Criminaliteit hoeft niet te worden getolereerd. De overheid kan strategische sectoren controleren en het geld van het land beheren voor toekomstige generaties.

Eerlijk gezegd verkeert het Verenigd Koninkrijk in de laatste kans-saloon, zowel economisch als sociaal. Reform weet ook dat politiek een marathon is, geen sprint, en dat er nog vier jaar momentum nodig is om de volgende regering te kunnen vormen.

De ideeën van Reform zullen nauwlettend worden onderzocht, evenals de toekomstige prestaties ervan binnen het lokale bestuur. Maar het presenteren van echte succesverhalen als voorbeelden om te volgen – zoals Singapore – zal de plannen van de opstandelingenpartij geloofwaardig maken.

Dit geldt vooral omdat Reform UK verder gaat dan de Thatcheristische herhaling en overstapt naar een nieuw economisch model. Daarmee neemt het een unieke plaats in het politieke landschap in, omdat het stemmen wint van zowel Labour als de Tories .

Singapore-aan-de-Thames kan een voorbeeld zijn voor Farage. Niet alleen vanwege de lage belastingen, maar vanwege het hele sociale model. Superveilig en met een metrosysteem dat de Tube prehistorisch doet lijken, is het Singapore-model het voorbeeld dat de hervorming zou kunnen gebruiken voor een nieuw en gerevitaliseerd Verenigd Koninkrijk.