De 'leugen om bestwil' van EM groeide uit tot aanklachten van seksueel misbruik, zo betoogt de verdediging tijdens het proces van voormalige junioren van de wereld

Slachtoffers van traumatische gebeurtenissen ‘hebben mogelijk geen complete en gedetailleerde herinnering aan de gebeurtenis’, stelt Humphrey, ‘maar ze hebben wel een overheersende en blijvende herinnering’ aan de gebeurtenis die hen angst aanjaagt.

Het feit dat EM getuigde dat het “jaren duurde om de gebeurtenis te verwerken” is niet geloofwaardig, voegt hij toe.

"Het duurt geen jaren om te verwerken dat je bang was", zegt Humphrey.

Hij vraagt ​​de rechter om rekening te houden met het feit dat EM in eerste instantie zei dat ze bang was toen ze haar civiele claim indiende, en stelt dat ze haar angst 'in scène heeft gezet' om haar rechtszaak te versterken.

Twee getuigen voor de verdediging, de toenmalige juniorenhockeyers Tyler Steenbergen en Brett Howden, verklaarden dat EM mannen vroeg om seks met haar te hebben en hen aanspoorde. Carter Hart (de enige beschuldigde man die de getuigenbank betrad) getuigde daar ook over, herinnert Humphrey de rechter eraan.

EM getuigde dat ze bang was en dat haar geest niet meer in contact stond met haar lichaam toen de mannen haar seksuele handelingen lieten uitvoeren.

Humphrey vertelt de rechtbank echter dat het "gek" en "absurd" is om te bedenken dat EM, toen ze bang was, meer deed dan alleen maar instemmen met wat de mannen zeiden.

Als je doodsbang bent, doe je het minimum om het kwaad te voorkomen. Je geeft toe aan eisen. Het is absurd om te zeggen: 'Ik heb deze toestemming bedacht om de kamer te verlaten en iedereen uit te nodigen om seks met me te hebben.'

Als EM echt bang was geweest in de hotelkamer, had ze dat rechercheur Stephen Newton tijdens haar eerste verhoor verteld, zegt Humphrey. (Newton leidde het eerste onderzoek, dat in 2018 begon en een paar maanden later zonder aanklacht werd afgerond.)

"Als ze bang was in de kamer, en dat was de echte reden voor haar deelname aan de seksuele handelingen, dan had ze dat wel gezegd", zegt Humphrey. "Ze zei niet dat ze bang of bang was, want ze was niet bang of bang."

EM vertelde de politie dat ze dronken was, maar in haar civiele rechtszaak zegt Humphrey dat ze "doodsbang" was, zo vertelt ze aan de rechtbank.

Volgens de advocaat van McLeod werd EM een "nationale beroemdheid" nadat haar rechtszaak met Hockey Canada werd geschikt en de zaak openbaar werd (als eerste gemeld door Rick Westhead van TSN).

De mannen wisten pas van de rechtszaak toen deze was afgehandeld en in het nieuws was verschenen. Humphrey zegt dat dit de verdediging jarenlang 'belastte' met een 'eenzijdig verhaal'.

"Ze heeft er belang bij het verhaal dat ze haar familie heeft verteld te ondersteunen en ze heeft een schikking met Hockey Canada weten te bewerkstelligen die nu bij iedereen bekend is. Het is die achtergrond die uwe edelachtbare haar bewijsvoering moet wegen," zegt Humphrey.

EM neemt "geen persoonlijke verantwoordelijkheid" voor haar daden en gebruikt "beweringen over dronkenschap en angst als rechtvaardiging voor al haar daden", zegt hij. "Ze is geen eerlijke of betrouwbare getuige" en heeft "een motief om te verzinnen".

Volgens Humphrey vertelde EM haar moeder een "leugentje om bestwil dat uitmondde in een strafrechtelijk onderzoek", omdat ze spijt had van te veel alcoholgebruik, haar vriend had bedrogen en "seksueel avontuurlijk" was geweest met een groep mannen.

Eigenlijk wilde EM niet dat haar moeder erachter kwam dat ze dronken was geworden en seks had gehad, dus verzon ze een verhaal en stapte haar moeder en diens vriend naar de politie en Hockey Canada, zo legt Humphrey de zaak voor aan rechter Maria Carroccia.

"Ze wil dat mensen haar zien als een slachtoffer in plaats van als iemand die persoonlijke keuzes maakt", zegt hij. "Naarmate haar dronkenschap afnam, wilde ze misschien niet aan anderen of aan zichzelf toegeven dat ze die avond seksueel avontuurlijk was geweest met meerdere mannen in een hotelkamer, dat ze alleen maar mannen was."

David Humphrey, de advocaat van Michael McLeod, is de eerste advocaat van de beschuldigden die het pleidooi houdt. Hij zegt dat hij zich zal richten op de betrouwbaarheid en geloofwaardigheid van EM's getuigenis.

"Dit is een zaak waarin de verdediging over een overvloed aan rijkdom beschikt — een overvloed aan overtuigende twijfels over de geloofwaardigheid en betrouwbaarheid van de getuigenis van EM", betoogt Humphrey.

De zaak draait volledig om toestemming en het is aan het Openbaar Ministerie om de beschuldigingen te bewijzen. Er is een "onschuldige verklaring" om EM's verzinsels van wat er gebeurd is te verklaren, zegt Humphrey.

"Het was EM die ervoor koos om alle zelfbeheersing te laten varen", en ze was een gewillige deelneemster aan het drinken en dansen, en vervolgens aan de handelingen in de hotelkamer, betoogt hij.

Misschien had ze zo'n avond niet in eerste instantie gepland, maar haar 'remmingen werden verlaagd en haar seksuele interesse werd vergroot'.

Naarmate de nuchterheid terugkeert, komt ook de spijt en de “zorg om de persoonlijke reputatie” opzetten, vertelt Humphrey de rechtbank.

Goedemorgen. Ik ben Kate Dubinski, een verslaggever gevestigd in Londen, die dit proces vanaf het begin volgt.

Ook vanochtend stonden er weer aanhangers van EM buiten het gerechtsgebouw, terwijl de slotpleidooien begonnen. Er waren ook veel mensen aanwezig in zowel de grote rechtszaal als de overloopzaal.

Elk van de vijf verdedigingsteams zal als eerste een slotpleidooi houden en heeft aangegeven dat dit elk één tot twee uur in beslag zal nemen. Daarna is het de beurt aan de Kroon om haar conclusies te trekken.

Na weken van getuigenissen zullen de laatste argumenten die we vandaag gaan horen, allemaal neerkomen op voorbereiding, aldus Michael Coristine, een voormalig senior-officier van justitie die nu werkt als strafrechtadvocaat in Toronto.

"Deze advocaten hebben uren en uren, honderden uren, besteed aan het bestuderen van alle verklaringen, al het bewijsmateriaal," vertelde Coristine, die niet betrokken is bij de rechtszaak over seksueel misbruik in het juniorenhockey, me. "Er is geen sprake van een 'avondje improviseren'. Dit is allemaal zorgvuldig geconstrueerd en in elkaar gezet. De slotpleidooien zijn waarschijnlijk weken van tevoren geschreven, in afwachting van de kwesties."

De verdediging kan argumenten aanvoeren op basis van redelijke twijfel, bijvoorbeeld over de vraag of de spelers ten onrechte dachten of redelijkerwijs vreesden dat EM toestemming had gegeven, zei hij.

Ik zou me zeker richten op de sterke punten van het bewijs van mijn cliënt en het ondersteunende bewijs daaromheen, en wat minder op de schadelijke delen, maar die wel blijven confronteren. Je wilt immers geloofwaardig overkomen bij de rechter en altijd erkennen dat de Kroon wel degelijk bewijs had, anders waren we hier niet geweest.

Volgens Coristine hoeft de verdediging niets te bewijzen, maar moet ze wel twijfels uiten over deze factoren.

"Als de rechter schouderophalend zegt: 'Kijk, ik heb het gevoel dat er in deze kamer dingen zijn gebeurd die niet eerlijk of onconventioneel waren en misschien zelfs niet met wederzijdse instemming, maar ik kan het niet zeker weten', dan is dat een overwinning voor de verdediging. Dat is altijd zo, in elke zaak."

Terwijl de verdediging met haar slotpleidooien begint, volgt hier een korte inleiding over het concept van “redelijke twijfel”.

"Redelijke twijfel is een belangrijk principe in het strafrechtsysteem in het algemeen", zegt Lisa Dufraimont, hoogleraar aan de Osgoode Hall Law School in Toronto die niet betrokken is bij de zaak van het wereldkampioenschap juniorenhockey.

"Er wordt aangenomen dat een beklaagde onschuldig is en dan is het aan de Kroon, de officier van justitie, om buiten redelijke twijfel te bewijzen dat hij schuldig is en dat hij alle elementen van het misdrijf heeft begaan", voegt Dufraimont toe.

"Wat dat werkelijk betekent, is dat als er een aannemelijke visie is, een redelijk verhaal dat op basis van het bewijsmateriaal kan worden aanvaard dat de persoon niet schuldig is, deze dan zal worden vrijgesproken."

Volgens Dufraimont is het een norm waaraan de Kroon in welke strafzaak dan ook moeilijk kan voldoen.

"In zaken van seksueel misbruik", zegt ze, "is het bewijzen van bewijs zonder redelijke twijfel bijzonder lastig, omdat er vaak sprake is van kwesties rond toestemming."

Dat betekent vaak dat de rechter met een aantal factoren rekening moet houden bij de beoordeling of de klager wel of niet toestemming heeft gegeven.

"We moeten kijken naar wat de aanklager destijds zei en deed. Er kunnen geloofwaardigheidsproblemen zijn met betrekking tot de beweringen van de aanklagers, andere getuigen of de verdachte die aanwezig was in de zaal met betrekking tot de toestemmingskwestie. Het is dus een heel lastige kwestie om te doorgronden als het gaat om bewijsvoering buiten redelijke twijfel", zei ze.

Een rechter, zegt Dufraimont, moet kijken naar het directe en indirecte bewijs dat in beide richtingen weegt en bepalen of het voldoet aan de bewijsstandaard zonder redelijke twijfel. Ze kan er ook voor kiezen om een ​​deel, niets of alle getuigenissen van een getuige te accepteren.

"Het is makkelijker gezegd dan gedaan", zei ze. "Uiteindelijk is het aan de Kroon om de zaak onomstotelijk te bewijzen. Als de rechter niet weet wie hij moet geloven, worden de verdachten vrijgesproken."

De laatste getuige in het proces, een rechercheur van de London Police Service die leiding gaf aan het onderzoek uit 2022 dat resulteerde in aanklachten tegen de vijf verdachten, beëindigde zijn getuigenis afgelopen maandag.

Kate Dubinski, mijn collega die het proces vanaf het begin volgt, was in de rechtbank in Londen om te horen wat rechercheur Lyndsey Ryan te zeggen had.

In dit verhaal vat ze Ryans getuigenis samen . Lees het verhaal om te zien waar de procedure eindigde voordat de slotpleidooien vandaag beginnen.

Het is een paar dagen geleden dat we een live verslag van het proces hebben gehad. Dat komt omdat de laatste getuige op 2 juni zijn getuigenis heeft afgerond en de rechtbank de rest van de week heeft geschorst zodat de advocaten hun pleidooien konden voorbereiden.

Het proces heeft drie maanden geduurd en er hebben zich in de rechtszaal veel dramatische gebeurtenissen voorgedaan.

Om u op de hoogte te stellen van de stand van zaken, heeft mijn collega Katie Nicholson een nuttig weekoverzicht samengesteld van de getuigenissen en de belangrijkste momenten.

Je kunt het hier bekijken .