Een ‘spannende zomer’ van vrouwensport staat voor de deur

Ellie Kildunne, Niamh Charles en Sarah Glenn zaten samen te lachen en te kletsen op het cricketveld The Oval in Zuid-Londen. Ze zouden zomaar 25-jarigen kunnen zijn.

Maar het zijn professionele sportvrouwen die allebei een geweldige zomer tegemoet gaan in een Engels shirt.

Voetballer Charles hoopt dat hij de Lionesses kan helpen hun EK-titel voor vrouwen in juli in Zwitserland te verdedigen, terwijl Kildunne hoopt in september het WK rugby voor vrouwen in Engeland te winnen en Glenn in dezelfde maand hoopt op de overwinning op het WK cricket in India.

Vrouwensport staat deze zomer centraal bij de BBC en het is het ideale moment om de drie bij elkaar te brengen, verhalen met elkaar te vergelijken en te horen hoe de voorbereidingen verlopen.

Voetballer Niamh Charles: We weten dat de verwachtingen hoog zullen zijn na de overwinning in 2022. Het is een geweldig vooruitzicht, maar het is niet helemaal hetzelfde als een nieuw team.

Het vrouwenvoetbal groeit enorm. Alle andere teams zijn ook zoveel beter geworden. Het gaat erom wie er in het toernooi verschijnen.

We hebben geluk dat we al veel goede wedstrijden hebben gehad om ons voor te bereiden, dus ik denk niet dat we nu op het hoogtepunt van ons kunnen zijn. Maar voor het EK hopen we dat we al die wedstrijden hebben gebruikt om vanaf de eerste wedstrijd in een goede uitgangspositie te staan ​​en dan zien we wel wat er gebeurt.

Cricketer Sarah Glenn: We hebben een heel zware winter gehad [Engeland verloor met 16-0 van Australië in de Women's Ashes]. Deze zomer staat de Indiase serie op het programma, thuis, en die wedstrijden kunnen soms behoorlijk chaotisch zijn.

We zijn goede rivalen, we trekken veel publiek en uiteraard zal er die druk zijn.

Maar voor ons is het gewoon een geweldige kans om te laten zien hoe goed we zijn en om die overwinningen te behalen. En met de komst van Lottie [hoofdcoach Charlotte Edwards] en Nat Sciver-Brunt als nieuwe aanvoerder, zal het een verademing voor de groep zijn.

Het is een echt spannende zomer. Ik vertrouw op het proces en laat de uitkomst vanzelf komen.

Rugby union-speler Ellie Kildunne: Mensen verwachten veel van ons, omdat we een succesvol team zijn.

Maar de verwachting was dat we het laatste WK zouden winnen, maar dat deden we niet. Het is dus een heel groot toernooi.

Iedereen komt opdagen bij grote toernooien, dus het maakt niet uit wat de wereld van ons verwacht, wij weten dat er nog veel werk te doen is.

Het is heel tof en speciaal om te zien dat mensen zoiets groots van ons verwachten, maar we weten ook dat er nog veel werk aan de winkel is.

We willen nog steeds verbeteren, we kunnen nog beter worden en zolang we blijven streven naar beter en het beste, denk ik dat we in een goede positie verkeren voor dit WK.

Kildunne: Ik heb als kind veel aan sport gedaan en ik wist niet echt wat ik ermee aan moest, omdat ik gewoon van sporten hield.

Toen ik rugby speelde voor Gloucester, ging ik in de weekenden ook stiekem naar huis om te voetballen.

Toen werd ik gevraagd om rugby te spelen voor Engeland en kreeg ik een contract. Toen wist ik dat het een beroep kon zijn, en dat ik er fulltime aan kon werken.

We komen nu echt in een fase waarin de sport echt groeit. Er wordt meer in geïnvesteerd en je ziet die professionaliteit, en hoe dat de groei van de sport echt kan versnellen.

Glenn : Ik speelde cricket en hockey. Die twee combineren was best lastig en ik heb wel nagedacht over welke richting ik op wilde.

Ik speelde in 2017 in de Kia Super League en het was mijn eerste professionele toernooi. Het was echt inspirerend, want er kwamen veel mensen kijken en er kwamen jonge kinderen kijken, en we konden na afloop nog even met ze kletsen.

Toen ik mijn eerste contract voor Engeland tekende, was dat weliswaar fantastisch, maar er zat niet veel structuur in het nationale voetbal. Er stond enorm veel druk op dat contract voor Engeland, omdat ik anders ook nog een baan erbij zou moeten hebben.

Nu zijn er meer contracten binnengekomen in onze nationale competitie. Ik kan Engeland en mijn land vertegenwoordigen, waar ik ook heel trots op ben. En dat was voor mij het grootste keerpunt. Wie ik ook was, ik kon van cricket mijn levensstijl maken.

Charles: Dat is altijd een discussiepunt. En ik zou zeggen dat de generatie die nu komt het nog beter zal hebben dan wij, en dat is waar we naar streven in het vrouwenvoetbal.

Als ik met Lucy Bronze spreek, vertelt ze dat ze twee banen heeft gehad en heel veel verschillende dingen heeft gedaan om nu op professioneel niveau te komen.

Ik zie haar in vergaderingen, waar ze pleit voor de enorme groei van het vrouwenvoetbal. De inkomsten zijn gestegen, de investeringen groeien en zij staat daarin echt voorop, omdat ze ervoor heeft moeten vechten.

Het vrouwenvoetbal is gegroeid en ik denk dat Lucy, 20 jaar oud, niet zou geloven wat het nu is.

Ze heeft een belangrijke rol gespeeld om het vrouwenvoetbal te laten meegroeien met de huidige situatie. Ze stimuleert het, maar komt ook op voor wat we verdienen en zorgt ervoor dat de groei duurzaam is.

Kildunne: Als team zie je niet echt een leeftijd. Ik weet dat er meiden zijn die al twee WK's hebben meegemaakt en voor sommigen is dit hun eerste WK. Dus we werken veel samen aan wat we kunnen verwachten.

We leggen veel verbanden met de vintage Red Roses over hoe vrouwenrugby is ontstaan. We herinneren ons de geschiedenis ervan en een van onze spreuken en waarden is: 'doe het voor de meiden'.

Het is voor de jongere generatie, de meiden in ons team en de meiden die vóór ons kwamen. En ik denk dat dat wat we doen net iets krachtiger maakt.

Je hebt nog steeds die innerlijke passie om meer te doen dan wat het is. Het spel draait niet alleen om winnen, het is veel groter dan dat.

Om dit te doen voor de meisjes die ons voorgingen, maar ook om de volgende generatie te inspireren en naar een hoger niveau te tillen dan ooit tevoren.

Glenn: Ik zat in het publiek toen het Engelse vrouwenteam in 2017 het wereldkampioenschap won. Ik was er echt als een grote fan bij en moedigde de meiden aan.

Ik vond het geweldig en ik had een moment waarop ik dacht: hier wil ik echt bij zijn. Ik trainde op dat moment hard, maar ik wist niet of ik het wel zou halen.

Ik was betrokken bij de Engelse jeugdacademie en toen ik begon te trainen met de seniorenmeisjes, trainde ik met Heather [Knight] en Katherine [Sciver-Brunt], die deelnamen aan dat WK.

Ze hebben gezien waar de sport stond en nu staat, en hoeveel ze de sport hebben laten groeien.

Ze hebben me echt als jonge speler opgenomen en nu heb ik het gevoel dat ik een van de senioren ben geworden, wat echt raar is om te zeggen. Het is geweldig om te zien hoe dat pad zich ontwikkelt.

Kildunne: Het was raar toen ik op mijn 24e de titel Wereldspeler van het Jaar kreeg. Ik wilde het toen eigenlijk niet, omdat ik nog niet het gevoel had dat ik op mijn best was, en dat heb ik nog steeds niet.

Ik heb het gevoel dat ik van wedstrijd tot wedstrijd leer, waarbij ik kan verbeteren en beter kan worden. Je kunt altijd beter worden. Ik denk niet dat ik ooit op mijn top zal zijn. Ik hoop nooit op mijn top te zijn, want ik denk dat je altijd kunt verbeteren.

Charles: De laatste dag voor mijn pensioen hoop ik op mijn best te zijn. Dan weet ik alles, heb ik alles al meegemaakt en ik denk dat ik elke dag nieuwe dingen over mezelf leer, bijvoorbeeld hoe ik beter kan worden in kleine dingen.

Dus ik vertel mezelf graag dat ik, naarmate ik ouder word, hopelijk steeds beter word. Het beste moet hopelijk nog komen.

Glenn: Ik heb absoluut geleerd hoe ik dingen aanpak. Wat mijn spel betreft, heb ik het gevoel dat ik nog zoveel meer in mezelf kan leggen.