Een New York All-Ireland finale en Croke Park kampioenschapsbijeenkomsten - De geschiedenis van Kerry en Cavan
ALS CAVAN komende zaterdag in Killarney aankomt, is het de eerste kampioenswedstrijd tussen beide teams sinds 2013.
Ze delen geen legendarische rivaliteit. Er is niet zoveel over te vinden in de archieven.
Vóór die overwinning met zes punten voor Kerry in de kwartfinale van de All-Ireland League, kwamen ze in 1997 al tegenover elkaar te staan in de halve finale van de All-Ireland League, waar het koninkrijk ook zegevierde. En dan is er nog de finale van de All-Ireland League in 1947, die een belangrijk onderdeel is geworden van de GAA-geschiedenis vanwege het feit dat deze plaatsvond op een honkbalveld in New York. Het was zeker een ongebruikelijke locatie, en het zou niet de laatste keer zijn dat de Big Apple gastheer zou zijn van een Kerry-Cavan League-duel.
De ontmoetingen waren misschien niet frequent, maar de ontmoetingen die er waren, vormen een rijke en fascinerende geschiedenis tussen de provincies.
****
Finale All-Ireland 1947, Polo Grounds, New York: Cavan 2-11 Kerry 2-7
We beginnen met de meest gedocumenteerde gelijkspel van allemaal. De reden om de All-Ireland finale naar New York te halen, was om de 100e verjaardag van de Grote Hongersnood te markeren en de Ierse diaspora te eren die als gevolg daarvan naar Amerika vluchtte.
Een beroemde ontmoeting volgde, vereeuwigd door de woorden "nog maar vijf minuten" van de legendarische presentator Micheál O'Heir. Er waren technische problemen met het organiseren van de radioverslaggeving op de Polo Grounds voor de mensen thuis in Ierland, en O'Heir deed een dringend beroep op de ether om te voorkomen dat iemand de verbinding zou verbreken.
📸 Leden van de Cavan & Kerry-teams proosten aan boord van de RMS Queen Mary terwijl ze na de All-Ireland Football Final van 1947 vanuit New York naar huis varen 🚢 🗽 🤝 #GAA #Sportiviteit #Legenden 💙🤍 💛💚 pic.twitter.com/zlXN3l3din
— John Joe O'Reilly Memorial Monument (@johnjoememorial) 1 oktober 2022
Beelden van die wedstrijd zijn goed bewaard gebleven. De beelden zijn verfijnd en verbeterd. Eén shot legt vast hoe de Kerry- en Cavan-contingenten samen een drankje nuttigen aan boord van de Queen Mary tijdens de terugreis naar Ierland. Een boek van Mick Dunne, getiteld 'The Star Spangled Final', is zo'n bron die de wedstrijd en de gebeurtenissen eromheen vastlegt. Een andere is 'The Fairytale In New York' van de sportredacteur van Anglo Celtic, Paul Fitzpatrick. Hij legt uit hoe Cavan eerder dat jaar tegen Kerry speelde op een toernooi in Londen, rond dezelfde tijd dat het Congres een stemming hield om de All-Ireland finale in New York te spelen.
"Toen ze van het veld kwamen, zeiden de jongens van Cavan en Kerry: 'Kijk, we zien jullie in september in New York.'"
"Simon Deignan speelde als wingback voor Cavan en won drie All-Irelands. Hij was ook scheidsrechter. Hij floot de Munster-finale tussen Kerry en Cork. Een paar maanden later speelde hij tegen Kerry in de finale", zegt Fitzpatrick.
Vliegreizen stonden in die tijd nog in de kinderschoenen, maar de teams reisden per vliegtuig. Volgens Fitzpatrick duurde het 29 uur om de Verenigde Staten te bereiken en de vlucht was "ongelooflijk hachelijk". Leden van dat Cavan-team wonnen nog twee keer de All-Irelands in 1948 en 1952, maar hebben tegen Fitzpatrick gezegd dat de '47 hen allebei overtrof. Die ervaring stelde hen bloot aan een andere wereld van leven.
"Het hele gedoe met New York was echt waanzinnig. In Ierland was er ook nog steeds rantsoenering. De spelers van Cavan zeiden allemaal dat ze niet konden geloven dat overal licht was, overal elektriciteit was en de winkels vol lagen met eten."
De honkbalvelden werden niet goed ontvangen door de spelers, omdat er weinig gras was, waardoor het moeilijk was om erop te spelen. Een ander ongemak was de aarden heuvel in het veld waar pitchers tijdens honkbalwedstrijden de bal opgooien. Maar Cavan won toch met vier punten verschil en werd All-Ireland kampioen na de finales van 1943 en 1945 te hebben verloren. Het team zat vol interessante figuren, waaronder Willie Doonan, die tijdens de oorlog voor het Britse leger diende.
“Ze kwamen uit alle lagen van de bevolking”, vervolgt Fitzpatrick.
John Joe Reilly, de centrale verdediger, was commandant in het Ierse leger en werd voor zijn dood benoemd tot toekomstige stafchef van het leger. En dan was er nog John Wilson, die later Táinaiste werd.
“Mick Higgins werd geboren in New York op de dag dat Michael Collins werd neergeschoten.”
In 1997, 50 jaar na de ontmoeting in 1947, keerden Kerry en Cavan terug naar New York om een wedstrijd in de National League te spelen op Randall's Island. Kerry won met 1-12 tegen 0-8, waarbij Maurice Fitzgerald 1-10 van Kerry's score voor zijn rekening nam. Een eerbetoonwedstrijd ter ere van de verjaardag van een andere eerbetoonwedstrijd. Een enorm publiek uit Cavan reisde af om een team te eren dat hen net een onvergetelijke zomer had bezorgd.
Halve finale All-Ireland 1997: Kerry 1-17 Cavan 1-10
In 1997 maakte Cavan een einde aan een 28 jaar durende hongersnood voor een Ulster seniorentitel. Hun U21-teams hadden het jaar ervoor een provinciale titel gewonnen voordat ze de All-Ireland finale mochten spelen. Interessant genoeg was Kerry hun tegenstander, want Cavan verloor met vier punten.
Martin McHugh, die in 1992 met Donegal de All-Ireland-competitie won, was net aangesteld als de nieuwe manager van Cavan. Na de verloren finale van Ulster in 1995 hielp hij hen de provincie te veroveren met een overwinning met één punt verschil op een team uit Derry dat de All-Ireland-competitie in 1993 had gewonnen.
"Cavan had de eerste ronde in Ulster zeven jaar op rij verloren, en toen kwam McHugh erbij", legt Fitzpatrick uit. "De opwinding in de county was waanzinnig.
"Het inspireerde waarschijnlijk een hele generatie. In 2020 [toen Cavan de Ulster-finale won] kregen ze dat niet, omdat het natuurlijk het hoogtepunt van de coronacrisis was, waardoor kinderen niet naar de wedstrijden konden. Ze hadden geen echte thuiskomst of zoiets."
Kerry maakte in die tijd een periode van droogte door. Ze waren al elf jaar bezig zonder bezoek van Sam Maguire. Dat is een eeuwigheid in hun wereld. En toen Fintan Cahill vlak voor rust een doelpunt binnenschoot, stond Cavan met 1-7 tegen 0-9 voor. Ze hadden nog verder voor kunnen staan als het schot van Peter Reilly niet door Declan O'Keeffe was gepareerd.
Kerry overleefde de schrik echter en een doelpunt van Mike Frank Russell kort na zijn invalbeurt zorgde ervoor dat het Koninkrijk met 1-17 tegen 1-10 won.
"Cavan verloor met zeven punten, maar dat was eigenlijk een compliment voor Kerry", zegt Fitzpatrick. "Ze scoorden aan het einde van de wedstrijd nog een paar punten. Het was Maurice Fitzgerald die Cavan die dag versloeg.
"Het werd gezien als een teleurstelling, want ik denk dat mensen toen al wisten dat het een ongelooflijke kans was. Kerry was al zenuwachtig genoeg, hij had al elf jaar niet gewonnen. Op dat moment had Cavan nog steeds een waanzinnige aanhang."
"Er was een stel dat die dag trouwde, en ze namen Seán Quinns helikopter naar Croke Park en gingen in hun trouwkleding naar de wedstrijd. Het is ongelooflijk. Het was die keer een gekkenhuis."
All-Ireland kwartfinale 2013: Kerry 0-15 Cavan 0-9
Na 1997 had Fitzpatrick het gevoel dat de heersende mening in de county was dat Cavan er was. Of, anders gezegd, dat ze waren teruggekeerd. Cavan was een dominante kracht in Ulster aan het begin van de 20e eeuw, en 1997 wekte de overtuiging dat er meer succes zou volgen. Maar afgezien van deelname aan de Ulster-finale van 2001, raakte Cavan steeds verder op de achtergrond.
Fitzpatrick noemt de jaren tussen 2009 en 2012 bijzonder grimmig. "Er ontstond een slechte cultuur" toen de county worstelde in Divisie 3. Maar in 2011 vond er een kentering plaats. De eerste Ulster Minor-titel in 37 jaar werd gevolgd door een vier-op-een-rij-overwinning voor Ulster U21 tussen 2011 en 2014. Enkele van die opkomende sterren stonden in de basis voor Cavan toen ze in Croke Park arriveerden om het op te nemen tegen Kerry. Onder hen was Killian Clarke, die als cornerback werd benoemd, en Dara McVeety die in de slotfase werd toegevoegd.
Velen voorspelden dat de doorbraak pas later zou plaatsvinden, maar Fitzpatrick was het daar niet mee eens.
"2013 was waarschijnlijk een even goede kans als alle andere, omdat Monaghan hen met één punt versloeg in de halve finale van Ulster en [Monaghan] Donegal versloeg in de finale. We kijken allemaal vooruit naar de komende jaren en dat was eigenlijk een enorme kans."
Nadat Cavan dat seizoen de oude kwalificatieroute had gevolgd, won hij van Fermanagh, Derry (na verlenging) en London. Eerder deze zomer versloegen ze Armagh ook al in het Ulster Championship. Maar bij rust tegen Kerry stonden ze met 0-11 en 0-2 achter.
Ze scoorden zeven punten in de tweede helft met een energieker optreden, maar waren slordig voor de palen. Kerry had ze altijd op afstand. Terry Hyland was destijds de manager van Cavan, en zijn verdedigende speelstijl beviel sommige Cavan-puristen niet.
"Het was logisch, want net als bij het huidige team lieten ze heel veel scores doorlekken", zegt Fitzpatrick.
Het probleem dat Terry had, was dat hij die stijl in de loop der jaren probeerde te verbeteren. Hij ging te ver de andere kant op. De supporters raakten in 2013 een beetje geïrriteerd.
"Een vriend van mij zat op de eerste rij van de Hogan-tribune [voor de wedstrijd tegen Kerry]. Ronan Flanagan wilde een bal vanaf de zijlijn pakken en schoot hem terug naar [Alan] O'Mara in het doel, wat natuurlijk vrij normaal is. Deze kerel voor hem leunde over de vangrail en gooide zijn programma naar Flanagan. Dit was net een oude rot uit Cavan die nog steeds in de vang-en-schopmodus zat."
Ondanks het optimisme rond hun succesvolle jeugd, stroomden de titels niet binnen. Ze moesten wachten tot die beroemde Covid Ulster-finale in 2020. Spelers zoals Pádraig Falkner, Gerard Smith en Ciarán Brady speelden mee, samen met Clarke en McVeety. Eindelijk een beloning. Er is enige teleurstelling over wat die spelers niet hebben gewonnen, maar er is ook veel dankbaarheid voor wat ze wél voor de regio hebben betekend.
"Tegelijkertijd hebben we enorm veel respect voor die jongens. Ze hebben ons van de onderste regionen naar Divisie 1 gebracht. We zijn nog steeds afhankelijk van waarschijnlijk acht jongens die op dit moment 100 caps in het eerste team hebben."
Dit weekend staat er weer een ontmoeting met Kerry op het programma. Een nieuwe aflevering in het archief.
The 42
