Het compacte schema van de Grand Slam Track Philadelphia is een compromis dat niet op kwaliteit inlevert

Laten we eerst eens denken aan de verliezers van Grand Slam Track, die besloot om het evenement van dit weekend in Philadelphia, dat oorspronkelijk over drie dagen zou plaatsvinden, in twee middagen te proppen.

Je moet wel meeleven met iedereen die al kaartjes heeft gekocht voor de eerste dag en staat te popelen om een ​​paar spannende races te zien onder Franklin Fields Friday Night Lights, en met de huismussen die een weekendavond hadden gepland rond een Grand Slam Track-uitzending. Als je in Philadelphia bent, maak dan misschien van de gelegenheid gebruik om naar een cheesesteakplek te wandelen die de lokale bevolking vertrouwt, of ren de Rocky Stairs als een echte toerist . Ik zal die uren waarschijnlijk gebruiken om een ​​late start te maken met mijn zomermoestuin.

Ik leef ook mee met de hardcore atletieknerds die dit weekend negen uur hadden ingepland om naar professionele atletiek te kijken. Die onverwachte extra tijd kunnen ze gebruiken om contact te houden met vrienden en familie, of om zich te concentreren op de NCAA Regionals, die dit weekend ook van start gaan. Kies verstandig, atletiekfans.

Zoals we later zullen bespreken, zal deze beslissing je favoriete langeafstandslopers wat fysieke slijtage besparen, terwijl hun bankrekening ook wat schade zal oplopen. Maar het is ook een verstandig compromis, en we kunnen het afgeslankte evenement categoriseren als een van de groeipijnen die een gloednieuwe competitie onvermijdelijk zal ondervinden.

Ondanks alle tegenslagen aan het begin van het seizoen, hebben de eerste twee GST-evenementen ook een aantal ondubbelzinnige overwinningen opgeleverd. Hoogwaardige profwedstrijden in het voorjaar waren vroeger zeldzaam in de atletiek; nu kunnen we ze in onze kalenders zetten. Grand Slam Track heeft de ongrijpbare Sydney McLaughlin-Levrone ertoe aangezet om consistent te racen en jonge sterren zoals Melissa Jefferson-Wooden in de schijnwerpers van het begin van het seizoen gezet.

BAAN | Hoe zal McLaughlin-Levrone presteren op de korte horden bij GST Philadelphia:

Presentatoren Perdita Felicien en Aaron Brown reageren op het nieuws dat Sydney McLaughlin-Levrone de vlakke 100m en de 100m horden zal afleggen tijdens de derde Grand Slam Track wedstrijd in Philadelphia.

Als je betrokken bent bij de sport, het succes op de lange termijn en de mogelijkheid om een ​​breder publiek aan te trekken, dan zijn dat allemaal belangrijke feiten.

Toch is het te ambitieus om gewone sportfans, die buiten de Olympische Spelen zelden naar atletiek kijken en die misschien moeite hebben om vijf atletieksterren te noemen, zelfs als je ze Noah Lyles en Usain Bolt zou zien, te vragen om drie uur per dag, drie dagen achter elkaar naar atletiek te kijken. Een gestroomlijnd evenement in Philadelphia zal naar verwachting een sneller uitzendproduct opleveren, beter geschikt voor fans die langsrijden en jongeren met een korte aandachtsspanne.

Zal het werken? Niemand weet het zeker.

Maar de kans is groot, en die is groter dan de kans die de meeste competities in hun eerste jaar krijgen in een markt met veel sportuitzendingen.

Maar het basisprincipe – atleten van wereldklasse die het op een vast schema tegen elkaar opnemen – blijft hetzelfde. Laat je dat uitgangspunt varen, dan loop je het risico huidige en potentiële kijkers te vervreemden.

En wanneer zullen deze veranderingen plaatsvinden?

Zo dicht mogelijk bij het ideaal.

KIJK | De Grasse eindigt als vierde op de 200m bij zijn Grand Slam Track-debuut in Miami:

Kenny Bednarek uit de Verenigde Staten wint de 200 meter voor mannen en wordt daarmee Grand Slam Track Miami-kampioen korte sprint. Zijn landgenoten André De Grasse en Jerome Blake eindigen respectievelijk als 4e en 6e.

Halverwege seizoen één heb je de kans gehad om te zien wat werkt (races op hoog niveau tussen gemotiveerde concurrenten) en wat niet (uitzendingen met lege stoelen op de achtergrond). Je probeert interesse en loyaliteit bij de fans op te bouwen die je kunt meenemen naar seizoen twee, maar het publiek is nog niet zo gefixeerd op het format dat ze niet met wat aanpassingen overweg kunnen.

De uitdaging is, zoals altijd, om nieuwe fans aan te trekken zonder de originele fans af te schrikken. En dat evenwicht vinden is lastig voor een competitie die net begint in een nichesport met mainstreamdromen.

Maar als een nieuwe professionele sportorganisatie voet aan de grond wil krijgen in Noord-Amerika in het algemeen en de VS in het bijzonder, moeten ze rekening houden met een publiek dat niet zoveel zin heeft in lange, langzame uitzendingen.

We maken jaarlijks een uitzondering voor de Super Bowl ( gemiddelde uitzendduur : 3 uur en 37 minuten), een concert met reclame, gekoppeld aan een American footballwedstrijd. En wekelijks is American football op Amerikaanse universiteiten ( gemiddelde uitzendduur : 3 uur en 24 minuten) succesvol op tv, ondanks de overdreven kijkervaring. Maar elke andere sport lijkt meer op Major League Baseball, dat een reeks regelwijzigingen heeft doorgevoerd om het tempo van de wedstrijd op te voeren en elke wedstrijd in een korter uitzendvenster te laten passen.

KIJK | De nieuwe professionele baancompetitie, de Grand Slam of Track, uitgelegd:

De verkorte versie van Grand Slam Track die dit weekend op de agenda staat, voldoet waarschijnlijk aan dezelfde criteria.

Voor mensen die het evenement volgen, betekent dit minder vaak naar de website gaan om te kijken welke twee van de drie dagen elke atleet meedoet. Ze lopen allemaal één keer op zaterdag en één keer op zondag.

Behalve de langeafstandsgroep. De vrouwen lopen de 3000 meter op zaterdag, de mannen op zondag. Geen 5000 meter meer. Dat paste niet binnen het tweedaagse format.

Wordt er door het nieuwe schema te weinig tijd besteed aan langeafstandslopers?

Financieel gezien helpt het niet. Als freelancer die per verhaal betaald wordt, ken ik de hoofdpijn die het met zich meebrengt als je je financiën opnieuw moet berekenen wanneer een opdracht van je kalender verdwijnt. Het is niet leuk.

Het is gemakkelijk voor besluitvormers op competitieniveau om meer van atleten te eisen, ongeacht optimale, of zelfs haalbare, doorlooptijden. De NFL heeft onlangs het reguliere seizoen verlengd tot 17 wedstrijden, en de competitie zou dolgraag een 18e willen. Donderdagavonden, kerstmiddag, Black Friday – het staat allemaal in het schema, ook al werken korte rustperiodes de veiligheid van de spelers en de kwaliteit van het product in de weg.

Grand Slam Track nam eigenlijk de lastigste beslissing. In plaats van halfslachtige races op twee opeenvolgende dagen te verplichten, zorgt het compacte schema ervoor dat langeafstandslopers zich kunnen concentreren op hun beste wedstrijd, in één keer.

Deze atleten lijken misschien bovenmenselijk, maar ze zijn nog steeds mensen.

Schemawijzigingen betekenen compromissen. De organisatoren hadden de kans om te bezuinigen op kwaliteit, maar kozen ervoor dat niet te doen. Dit garandeert niet dat de veranderingen op de lange termijn succesvol zullen zijn, maar ze gaven zichzelf een kans.