Penrose onthult 'enorme' rol die Tyrone All-Star speelde bij zijn terugkeer naar het voetbal na zijn coming-out

Voor Kevin Penrose, voetballer bij Tyrone, was zijn terugkeer naar het Gaelic football voor de club Aghyaran een emotionele ervaring.

Penrose nam een ​​paar jaar geleden een tijdje afscheid van het voetbal, omdat hij worstelde met een innerlijke strijd om zijn identiteit als homoseksuele Gaelic voetballer te accepteren.

Uiteindelijk zou Penrose in 2022 uit de kast komen tegenover zijn ouders , maar het was een moeizaam proces geweest, waarbij hij zich steeds ongemakkelijker begon te voelen in de kleedkamer van een Gaelic footballteam.

"Het is de periode waarin je jezelf toch al aan het ontdekken bent, als tiener, je weet niet echt wat er aan de hand is", vertelde Penrose ons tijdens een mediagesprek om SuperValu's nieuwe Pride-thema Bag for Life te promoten op woensdag.

"Je denkt zoiets van: 'Oké. Ik moet hier opvallen om erbij te horen, om aardig gevonden te worden.' Je hoort de woorden gewoon door de kleedkamer of op het veld suizen, en het brengt je terug in jezelf.

"Ik kon bijvoorbeeld in een hoekje van de kleedkamer zitten en denken: 'Oké, ik kan me niet zo gedragen, of hierover praten, of ik moet me per se met dit geplaag bemoeien om erbij te horen.'"

Het nieuws bereikte uiteindelijk Penrose's vrienden in zijn geboortestad, toen de man uit Tyrone door Azië reisde en het nieuws aan zijn ouders vertelde via FaceTime.

Hij sprak uitgebreid over zijn reis naar zijn coming-out in een geweldige aflevering van GAA Social eerder dit jaar , en een van de namen die in die podcast werd genoemd, was die van Ronan McNamee.

De fullback die in 2019 de All-Star-prijs won en in 2021 het All-Ireland-toernooi won, is een clubgenoot van Penrose en speelde een "enorme" rol in zijn overtuiging om terug te keren naar het Gaelic football-team.

LEES HIER: 'Oh The Lord!' - Lokale radio legde de wilde emoties van Mayo's verlies in Donegal perfect vast

LEES HIER: Oisín McConville brengt briljant eerbetoon aan Tyrone-ster na inspirerende terugkeer van blessure

Kevin Penrose vertelde woensdag hoe cruciaal Ronan McNamee van Tyrone was bij zijn beslissing om terug te keren naar het voetbal nadat hij in 2022 uit de kast was gekomen.

De twee waren schoolkameraden en McNamee nam na het nieuws contact op met Penrose om te vertellen dat het Aghyaraanse team wilde dat hij weer ging spelen en dat hij altijd welkom zou zijn bij de club.

Maar daar bleef het niet bij en Penrose schetst een verbazingwekkend beeld van de moeite die McNamee deed om hem weer op zijn gemak te stellen.

Het is enorm, weet je. We zijn samen opgegroeid. We speelden samen toen we nog minderjarig waren, gingen naar dezelfde scholen, weet je. We waren op dat vlak altijd heel close, weet je.

Weet je, Ronan is heel direct, hij vertelt je gewoon hoe het zit en ik denk dat dat is wat je op dat moment nodig hebt.

Maar om... als je eigen senior county-speler ook komt om die gesprekken met je te voeren, is dat bemoedigend. Het komt er weer op neer dat je het goede voorbeeld moet geven. Als Ronan McNamee je bondgenoot en pleitbezorger is, ben je al goed op weg. Het laat gewoon zien dat hij bereid is om die rol op zich te nemen, denk ik, weet je, en het moeilijke gesprek aan te gaan waar iemand anders misschien niet het vertrouwen voor heeft.

Dat hij me na een paar gesprekken een klein duwtje gaf, weet je, me geruststelde met: 'Niemand zal je veroordelen, je bent hier van harte welkom.' Dat maakt de terugkeer naar het voetbal een stuk makkelijker. En natuurlijk heeft hij uiteindelijk gelijk. Ik liep gewoon de eerste training binnen en het was gewoon normaal.

Weet je, het is gewoon zoiets van: 'Goed gedaan. Gefeliciteerd met je terugkeer. Hoe ga je terug de scene in? Laten we nu de kern van de zaak bespreken.' Weet je? Je laat dat bij de poort achter, en als je dan terugkomt, is iedereen er gewoon om te voetballen.

Lange tijd was ik daar niet om te voetballen. Ik zat daar maar wat te denken, maar nu ben ik daar gewoon om mezelf te zijn en me helemaal te verdiepen in het voetbal.

Het is een prachtige weerspiegeling van McNamee's karakter, en het is duidelijk hoeveel het voor Kevin Penrose heeft betekend om weer te gaan voetballen.

Er is nog een lange weg te gaan als het gaat om LGBTQ+-inclusie in de sport. Vooral in de mannensport speelt dit probleem nog steeds.

Penrose vertelt ons dat de overgrote meerderheid van de aanwezigen bij de GPA Pride Brunch eerder deze maand camogie- of damesvoetballers waren. Dit onderstreept het feit dat veel spelers in het mannenvoetbal zich nog niet op hun gemak genoeg voelen om zich publiekelijk als onderdeel van de gemeenschap te identificeren.

Maar er wordt vooruitgang geboekt. Tijdens de genoemde Pride Brunch sprak Mark Shields, winnaar van het Armagh All-Ireland team, openhartig over zijn identiteit als homo en werd daarmee de eerste actieve intercounty-speler sinds Dónal Óg Cusack die uit de kast kwam.

Het is een mijlpaal en Penrose hoopt dat het jonge spelers die met dezelfde problemen worstelen als hij vroeger, kracht zal geven.

Als ik er nu naar kijk, lijkt het wel alsof de kleedkamers compleet op hun kop staan.

Zelf had ik als kind geen rolmodel waarin ik mezelf herkende binnen de GAA-cultuur en -gemeenschap. Dat was waarschijnlijk een belangrijke reden waarom ik niet wist hoe ik in die periode van mijn leven moest omgaan.

Maar nu, snel door naar waar we nu zijn. Ik denk dat Mark zijn ervaringen vertelt en hoe het Armagh-voetbalteam, de voorbereiding en het verdedigingsteam het echt hebben opgenomen en hem op zijn gemak hebben gesteld... Ik denk dat het echt een bewijs van hun eigen kunnen is, weet je.

Ik denk dat het terug te voeren is op... op onszelf, weet je, in de kleedkamers, bij onze managers, in de backroom, bij de vrijwilligers. Ik denk dat het daar begint en dat dat dan het domino-effect is. Dan blijkt: als één club het kan, waarom kan elke andere club het dan niet voor iedereen doen?

Ik hoop dus dat zijn ervaringen, mijn eigen ervaringen nu, en het er zo open en vrij over praten, mensen echt kunnen inspireren en bemoedigen, zelfs iemand die worstelt met zijn of haar seksualiteit, of een voetbalmanager die er echt bij betrokken wil raken, maar niet weet hoe.

Ik denk dat het veel mensen zal helpen.