Rangschikking van alle 20 aanvallers van Chelsea: van sterspeler Cole Palmer tot flop Mykhailo Mudryk en alles daartussenin

Chelsea's aanwinsten gaan onverminderd door. Sinds de overname door het consortium Clearlake Capital in de zomer van 2022 hebben ze 19 vleugelspelers, spitsen en aanvallende middenvelders definitief vastgelegd. In de komende dagen zou dat aantal moeten groeien tot de twintigste ronde. Jamie Gittens van Borussia Dortmund zal naar verwachting Joao Pedro volgen, die woensdag voor 69 miljoen dollar overkwam van Brighton & Hove Albion en in de slotfase van het WK voor clubteams zal spelen.

Al die uitgaven samen bedragen meer dan een half miljard dollar, alleen al in de aanval geïnvesteerd in de drie jaar dat ze onder leiding staan ​​van Todd Boehly en Behdad Eghbali. En wat misschien wel het meest opvallende is aan al die uitgaven, is dat ten minste een deel ervan noodzakelijk is gebleken. Discussieer zo veel je wilt over de spelers die Chelsea heeft neergezet, maar aan het einde van vorig seizoen was het duidelijk dat de ploeg van Enzo Maresca een linksbuiten nodig had om Jadon Sancho te vervangen, die begrijpelijkerwijs teruggestuurd werd naar Manchester United, zelfs ten koste van een strafschop, en een tweede senior spits om Nicolas Jackson te evenaren of te vervangen. Als Chelsea de sprong van Champions League-kwalificatie naar titelkandidaat wilde maken, zouden ze wellicht nog wat extra sterrenstof nodig hebben.

En toch, zoals zal blijken als we deze lange, lange lijst doornemen, is er nog veel meer om over na te denken dan alleen of de aanvallers die Maresca momenteel tot zijn beschikking heeft, de grootste prijzen zullen winnen. Wat is de markt voor Raheem Sterling, twee jaar na het aflopen van zijn salaris van $410.000 per week, wiens waarde kelderde door een teleurstellende uitleenperiode bij Arsenal? Zijn Deivid Washington en David Datro Fofana de volgende generaties van het leenleger uit Roman Abramovichs tijd, voorbestemd om het grootste deel van hun twintiger jaren op huurbasis de wereld rond te reizen, terwijl hun werkgevers hopen dat ze bij een club terechtkomen die verleid kan worden tot een definitieve overstap?

Er is veel om uit te pluizen, genoeg stof voor de ranglijst. Hoe we deze spelers precies onderscheiden, is meer kunst dan wetenschap. Het weerspiegelt hun belang voor Chelsea, maar ook de kwaliteit van hun prestaties de afgelopen seizoenen. Je raadt nooit wie nummer 1 is...

Cole Palmer is niet alleen Chelsea's beste speler, hij is ook een wandelend, hilarisch pratend voorbeeld van hoe het wervingsmodel op Stamford Bridge zou moeten werken. Paul Winstanley en Laurence Stewart schroomden er niet voor om flink wat geld uit te geven om Palmer voor zo'n 55 miljoen dollar van de rand van de selectie van Manchester City te halen, een bedrag dat ze gemakkelijk konden verdubbelen en misschien zelfs verdrievoudigen in het onwaarschijnlijke geval dat ze hem wilden verkopen. Op zijn hoogtepunt begin vorig seizoen was hij de beste aanvaller in de Premier League, afgezien van Mohamed Salah, en zelfs na een dipje later in het seizoen eindigde hij in de top 10 van de divisie voor zowel assists als doelpunten. Vanaf nu kun je je afvragen of Chelsea een speler heeft die een ster zou kunnen zijn in een kampioensteam. Niet met Palmer.

Nicolas Jackson maakt supporters misschien gek op zijn slechtste dagen, maar of de bal er nu in gaat of niet, hij slaagt erin om datgene te doen wat elke topspits doet: zijn schoten raak schieten. Vorig seizoen scoorde hij gemiddeld 3,41 schoten op doel (zonder strafschoppen) per 90 minuten, exact hetzelfde aantal als Erling Haaland. Een xG van 0,55 (zonder strafschoppen) is ook zeer indrukwekkend, en wat uit de onderstaande schotgrafiek zou moeten blijken, is hoeveel van zijn schoten goed zijn; zijn xG van 0,163 per schot is een stuk hoger dan het gemiddelde van de Premier League. Het is ook de moeite waard om te vermelden hoe goed Jackson het met Cole Palmer kan vinden.

Er zijn vraagtekens over zijn kalmte voor het doel en zijn volwassenheid, waarbij het misschien de moeite waard is om op te merken dat hij pas 24 is. Aangezien hij een contract heeft tot net na zijn 32e verjaardag, is er nog tijd om de kinderziektes uit te werken die hem onderscheiden van een spits van het niveau van Victor Osimhen.

Sinds zijn komst naar Engeland bij Watford vijf jaar geleden, heeft João Pedro constant een zeer interessante speler geleken. De basis is aanwezig en het vermogen van de Braziliaan om schoten te creëren voor zichzelf en zijn teamgenoten en tegenstanders uit te lokken, spreekt boekdelen over een voetbalbrein dat zijn 23-jarige lichaam ver vooruit is. João Pedro is ingezet in de hele voorhoede, wat een teken kan zijn van zijn brede scala aan vaardigheden, of misschien omdat hij nergens genoeg presteert. Neem zijn doelpuntenaantal, 19 in de laatste twee seizoenen in de Premier League, klinkt goed, maar negen daarvan waren penalty's. Beoordeel hem als spits en hij doet veel minder spitsachtige dingen goed: assists geven, progressie maken, balbezit heroveren. Vergeleken met andere vleugelspelers, nou ja, hij krijgt genoeg kansen. Een tweener-aanvaller is geen slechte keuze in de selectie, maar misschien niet voor $ 70 miljoen.

Het duurde dan ook niet lang voordat we bij de twijfelachtige spelers kwamen...

Liam Delap is ook moeilijk te voorspellen, maar hij zag er vorig seizoen fantastisch uit in een Ipswich-team dat nooit echt kans op overleving had. Naast zijn twaalf doelpunten bracht hij een echte werklust naar de spitspositie, en als je het goed wilt doen, schoot hij vorig seizoen gemiddeld acht keer per 100 balcontacten, meer dan wie dan ook in de selectie van Chelsea, behalve Jackson. De ruwe kwaliteiten zijn aanwezig en hij heeft het goed gedaan op het WK voor clubs. Maar is hij iemand die de sprong naar de negende basisplaats voor een titelkandidaat zou kunnen wagen?

De enige op deze lijst die technisch gezien nog geen Chelsea-speler is, Gittens lijkt een overstap van Borussia Dortmund te kunnen veiligstellen na afloop van het WK voor clubteams. Wanneer hij arriveert, zal hij een handige snelheidsboost toevoegen aan Maresca's aanvalslinie en een echt vermogen om uit te gaan en langs zijn verdediger te vliegen. In de Bundesliga, een gebied met veel wisselspelers, zag Gittens er verwoestend uit, maar zijn acht doelpunten kwamen wel uit 3,6 xG. Om echt te schitteren in zijn thuisland, zal hij zich moeten verbeteren als zowel aanvaller als schutter. Met een prijs van $ 76,1 miljoen lijkt dit een gok, maar Gittens schiet goed en kan soepel worden ingezet als derde aanvaller in een 4-2-3-1-formatie. Dit zou wel eens goed kunnen uitpakken.

Alleen al qua kwaliteit hoort Madueke thuis op die derde plek. De jonge vleugelspeler leek vorig seizoen een sprong voorwaarts te maken, met elf doelpunten en vier assists die misschien niet de consistentie weerspiegelen waarmee de 23-jarige op topposities terechtkwam. Gemiddeld drieënhalf schot per 90 minuten is een goed teken voor een vleugelspeler, des te beter wanneer hij de statistieken niet opvult met middelmatige schoten van afstand. Als Madueke zijn koers van 2024-25 voortzet, zou hij binnenkort wel eens een van de beste aanvallers van Engeland kunnen zijn.

Het is dan ook merkwaardig dat Chelsea bereid lijkt hem te laten gaan zodat ze elders kunnen rekruteren. Het doel zou moeten zijn om hun geld te verdubbelen, en als ze dat doen, is het moeilijk te beweren dat de aanwinst een overweldigend succes is geweest. Aan de andere kant, als je een speler op de rand van een gevaarlijke Premier League-aanvaller hebt gebracht, is het dan niet logisch dat hij in jouw kleuren zulke hoogten bereikt?

Nadat ze hun rivalen hadden weggevaagd met een deal van meer dan $ 70 miljoen, kreeg Chelsea meer van Pedro Neto dan ze redelijkerwijs hadden verwacht in één cruciale categorie: gespeelde wedstrijden. De 44 wedstrijden die hij in alle competities speelde, waren meer dan in de voorgaande twee jaar bij Wolves samen, maar het gaf wel aan dat Neto's probleem niet een gebrek aan wedstrijdritme was. Hij is gewoon niet een speler die zo vaak een eindproduct aflevert als hij zou moeten; zijn zes doelpunten kwamen uit slechts 3,8 xG. Een gecombineerde 0,33 verwachte doelpunten en verwachte assists per 90 minuten in de Premier League voldoet simpelweg niet aan de normen die Chelsea zou moeten stellen.

Het is natuurlijk onmogelijk om te voorspellen hoe de 18-jarige het zal doen als hij deze zomer van Brazilië naar Engeland verhuist, maar al op zeer jonge leeftijd was hij de baas in zijn thuisland, met 13 doelpunten en negen assists in zijn zestiende seizoen bij Palmeiras. Het is voorlopig nog moeilijk te voorspellen hoe Estevao Willian zich in Londen zal voelen, maar zijn indrukwekkende prestatie tegen Porto op het WK voor clubteams belooft veel goeds voor het leven aan de andere kant van de Atlantische Oceaan.

Een van de meest positieve aspecten van Chelsea's tijd in de Conference League was de speeltijd die het Tyrique George opleverde, die aan het einde van het seizoen zijn belangrijke speelminuten bij de schaduwelf wist te vertalen naar een rol als supersub in de Premier League. Er gaan geruchten dat de 19-jarige deze zomer op huurbasis zou kunnen vertrekken, een slimme zet aangezien hij klaar leek voor de reeks wedstrijden die Maresca hem mogelijk niet kan veroorloven.

Als het juiste bod binnenkomt, lijkt het onvermijdelijk dat Christopher Nkunku Chelsea verlaat. Vorig seizoen was een ongelukkig seizoen voor de voormalige Bundesliga-speler van het seizoen. Gezien het wisselvallige transferverleden onder de huidige eigenaar is het verleidelijk om te zoeken naar gebreken die al opgemerkt hadden kunnen worden toen de 27-jarige werd gecontracteerd. Waarschijnlijk was dit gewoon een geval van Nkunku die geblesseerd raakte terwijl hij klaar leek voor een topseizoen, en Palmer die hem zijn nummer 10-positie afpakte.

Je kunt simpelweg niet ontkennen dat Marc Guiu te goed was voor Shamrock Rovers, Astana en de rest van het veld in de Conference League. Wat dat betekent voor zijn langetermijnrol als spits bij Chelsea zal waarschijnlijk pas duidelijk worden nadat hij een seizoen of twee op huurbasis heeft gespeeld. Toch is er voor de Blues, met een aanwinst van $ 7 miljoen, relatief weinig risico op verlies in de ontwikkeling van de 19-jarige.