Rust in de plooi: een kijkje in de opkomst van Gwyneth Philips tot de basisplaats van de Ottawa Charge

Een paar dagen nadat meer dan 11.000 fans van het andere team haar naam scandeerden in het Xcel Energy Center in Minnesota, was Gwyneth Philips alleen in gedachten in het bos.

De debuterende keepster leidde haar Ottawa Charge naar de PWHL-finale tegen Minnesota Frost. Ottawa kwam in vier wedstrijden tekort tegen de regerend Walter Cup-kampioen.

Philips kon geen enkele schuld worden toegeschreven. De 25-jarige, die eerder dit voorjaar na een blessure van Emerance Maschmeyer in de basis werd gezet, was met een gemiddelde van 1,23 tegendoelpunten de beste keepster van het seizoen. Ze verloor geen enkele wedstrijd in de reguliere speeltijd van twee play-offrondes.

Haar prestatie leverde Philips de Ilana Kloss Playoff MVP Award op, ondanks het verlies van haar team. Uiteindelijk verdiende ze hiermee een basisplaats bij Ottawa, omdat het team ervoor koos haar te beschermen in plaats van Maschmeyer in de uitbreidingsdraft.

Maar dagen nadat haar eerste PWHL-seizoen was afgelopen, zat Philips alleen in een camper, een TAXA TigerMoth die ze twee maanden eerder via Facebook Marketplace van een man in Florida had gekocht. Haar moeder en tante hielpen met de betaling terwijl Philips in het buitenland was, en haar vader reed ermee naar hun huis in Ohio.

"Het is futuristisch en zo simpel," zei ze. "Alles is goed doordacht. Het is geweldig."

Het was de eerste grote aankoop die ze ooit op haar naam liet zetten.

Ze reed met de camper door Zion National Park in Utah, trotseerde de droge hitte van Death Valley en reed door Californië, helemaal tot aan Redwood National Park, vlak bij de grens met Oregon.

Ze beschreef een deel van de reis op TikTok, waaronder haar ontdekking op de eerste avond: ze was vergeten een kussen in te pakken.

"Het was een soort van helende ervaring, denk ik", vertelde Philips aan CBC Sports tijdens de PWHL Awards, een paar dagen nadat ze terugkwam van haar solokampeeravontuur.

Ik ben dol op buiten zijn en kamperen, en eerlijk gezegd vind ik autorijden ook erg leuk. De afgelopen maanden van dit seizoen zat ik in een lastige hoek. Het ging voor mij persoonlijk heel snel en ik denk dat ik even rust nodig had, zowel mentaal als fysiek.

Solo kamperen in de woestijn is misschien niet de manier waarop elke hockeyer na een lang seizoen tot rust wil komen. Maar Philips is niet zoals elke andere hockeyer.

Philips zal 's avonds na de training geen hockeywedstrijden kijken. (Als ze al tv kijkt, kijkt ze het liefst naar "hersenrot".) Ze heeft een balans gevonden tussen de ijsbaan en het leven daarbuiten, wat haar een rust geeft die zich lijkt over te slaan op de spelers voor haar.

Maar als ze op de baan staat, wil ze dolgraag de puck stoppen.

"Haar persoonlijkheid complimenteert haar competitiviteit, want hoe vrolijk ze ook is, ze houdt ervan om te winnen", aldus Pierre Groulx, keeperstrainer van de Ottawa Charge. "Ze houdt van competitie."

De back-up

Ik groeide op in een klein stadje in Ohio en zag geen sport op de Philips-tv thuis.

Hun stad, Athens, was de thuisbasis van de Ohio University, die een hockeyteam had. Dat bracht Philips' broer ertoe om hockey te gaan studeren, en ze wilde net als hij zijn. Ze speelden in hun jeugd voor dezelfde teams en gingen uiteindelijk naar dezelfde voorbereidende school.

Philips speelde voor een team in Pittsburgh toen de hoofdcoach van Northeastern University, Dave Flint, haar voor het eerst zag spelen op een nationaal toernooi voor spelers onder de 14 jaar.

Flint herinnerde zich dat de tiener slechts een paar doelpunten had tegengekregen tijdens het toernooi en haar team naar de nationale kampioenswedstrijd had geleid.

"Het was haar atletisch vermogen en de moeiteloze manier waarop ze langs het net kon bewegen", zei hij.

Op die leeftijd hebben kinderen hun lichaam meestal nog niet zo goed onder controle. Ze zijn nog steeds aan het proberen alles uit te zoeken. Maar zij was zo soepel en ze liet alles er gemakkelijk uitzien.

Haar team verloor dat toernooi, maar Flint bleef Philips volgen en uiteindelijk haalde hij haar over om naar Boston te komen en voor de Huskies te spelen.

Maar ze was niet meteen gegarandeerd de basisspeler van het team. Ze zou de nummer twee zijn achter een getalenteerde doelvrouw genaamd Aerin Frankel.

Philips bracht de eerste drie jaar van haar studietijd door achter Frankel, die nu de starter is bij de Boston Fleet. Ze daagden elkaar uit en Philips probeerde van de ultracompetitieve Frankel te leren.

Ze had naar een andere school kunnen gaan, waar ze gegarandeerd een starter zou zijn. Maar Philips bleef zitten, want hij zag de waarde in van de ingenieursopleiding die ze aan Northeastern behaalde.

Toen haar kans zich in haar vierde jaar voordeed, nadat Frankel was afgestudeerd, greep Philips die kans met beide handen aan.

"Ze heeft in haar hele carrière nooit meer dan drie doelpunten in één wedstrijd tegen gekregen, en dat zijn meer dan 90 wedstrijden", aldus Flint.

Ze is de NCAA-recordhouder voor het hoogste reddingspercentage in haar carrière, net vóór Ann-Renée Desbiens en Frankel van Montreal.

Philips haalde het Onder-18-team van haar land niet, maar haar prestaties op de universiteit trokken de aandacht van de scouts van USA Hockey. Ze speelde voor de VS in een Collegiate Series tegen Canada voordat ze het WK-team van 2024 haalde en een zilveren medaille won.

Ze had er altijd van gedroomd om in een Olympisch team te komen, maar toen ze op de universiteit niet veel speelde en geen nationale teams haalde, voelde ze die dromen vervagen. Maar terug zijn bij de beste van het land bracht ze terug.

"Het is niet alleen een enorme eer, maar eerlijk gezegd is het gewoon heel leuk", zei Philips. "Het is zo competitief. Als competitief persoon is het onverslaanbaar."

Diezelfde lente dat ze zilver won op het WK, werd ze als 14e gekozen voor de Ottawa Charge.

Een paar maanden later was Philips onderweg met haar acht jaar oude Franse bulldog, Paris, naar een nieuw thuis in een stad die ze niet kende.

'Ze is anders gebouwd'

Net als Flint merkte Groulx meteen Philips' atletische vermogen en bereidheid om te strijden om de puck, ongeacht of haar team won of verloor. Hij merkte hoe goed ze het spel voor zich kon lezen, wat haar een beetje deed denken aan een andere profkeeper die hij had gecoacht: Craig Anderson.

Buiten het ijs had ze altijd een glimlach op haar gezicht. Ze werkte hard op de ijsbaan en toen ze vertrok, liet ze het hockey achter zich.

"Ze is een echte keeper, wat enorm belangrijk is, want het raakt haar niet, of het nu goede of slechte momenten zijn", zei Groulx. "Ze slaat de bladzijde heel snel om en dan gaat ze met haar hond naar huis en vergeet ze de wedstrijd gewoon."

Philips' rol in Ottawa zou vergelijkbaar zijn met die in haar eerste drie seizoenen op de universiteit. Ze zou Maschmeyer vervangen.

"[Maschmeyer] was een geweldig persoon om achter te staan gedurende het seizoen en van te leren," zei Philips. "Ik wilde gewoon de beste versie van mezelf zijn, klaarstaan voor Masch als ze een wedstrijd rust nodig had, en tegelijkertijd een gezonde drive creëren om haar hard te laten werken. Zij is het type persoon dat dat niet echt nodig heeft, maar het hoort bij de rol van reservekeeper."

Philips werd gevraagd om Maschmeyer te vervangen toen zij in maart midden in de wedstrijd geblesseerd raakte.

Toen ze hoorde dat Maschmeyer langdurig uitgeschakeld zou zijn, wist Philips dat ze de taak aan moest kunnen.

Hoewel het leek alsof het haar niets kon schelen toen ze Ottawa naar de eerste play-offplek loodste, gaf ze toe dat ze "zeker heel zenuwachtig" was.

"Ik had niet veel ervaring, maar mijn team heeft me enorm geholpen," zei Philips. "Masch, die met een blessure kampte, was er de hele tijd om me te steunen. Met de andere keeper, Logan [Angers], werden we goede vrienden. Ze was altijd een grote steun."

Terwijl ze opklom tot basiskeeper bij Ottawa, kwam ze terecht in Tsjechië, waar ze Frankel verving in het Amerikaanse team.

Toen Frankel in de tweede periode van de wedstrijd om de gouden medaille in een spannende wedstrijd tegen Canada ten onder ging, hield Philips stand en wonnen de Amerikanen na verlenging met 4-3.

"Niet veel mensen kunnen dat," zei Groulx. "Maar ze is anders gebouwd en haar persoonlijkheid past daarbij."

Playoff MVP

In het Xcel Energy Center bleven de Charge-spelers op het ijs en keken ze hoe de Frost het Walter Cup-kampioenschap vierde voor hun eigen fans.

Philips snapte niet waarom haar teamgenoten niet terug naar de kleedkamer gingen.

"Ik kijk niet veel naar hockey, dus ik weet niet wat ze doen," zei ze.

Groulx vertelde haar dat ze voor haar zouden blijven omdat ze was uitgeroepen tot MVP van de play-offs.

Philips zei tegen haar teamgenoten dat ze het ijs moesten verlaten. Ze wilde niet dat ze de tegenpartij, ondanks hun pijn, moesten zien juichen.

"Ik zei: nee, je verdient dit," herinnerde Groulx zich. "Ze zijn er voor je. Ze geloven in je en ze willen er voor je zijn."

Na de wedstrijd vertelde Philips aan verslaggevers dat haar individuele prijs was overschaduwd door het verlies van haar team. Na een moment van bezinning, alleen in het bos, voelt ze trots op wat haar teamgenoten die avond hebben gedaan.

"Ik vond dat heel ondersteunend, maar ik vond het vreselijk om hun gezichten te zien," zei ze. "Ik wilde gewoon dat ze konden gaan zitten en voelen wat ze wilden voelen, zonder in de schijnwerpers te staan. Maar dat is nou net het soort kleedkamer dat we hadden, waar we elkaar steunen, ongeacht hoe we ons voelden."

Nu Maschmeyer in Vancouver zit, zal Philips volgend seizoen de startende speler van de Chargers zijn.

Ze krijgt ook de kans om deel uit te maken van Team USA en naar haar eerste Olympische Spelen te gaan, en Frankel zelfs te pushen voor deelname – een dynamiek waar ze beiden zeer vertrouwd mee zijn. Het duo zou wel eens Canada's ergste nachtmerrie kunnen worden in een wedstrijd om de gouden medaille.

Onderweg probeert ze de rust te behouden die haar teamgenoten in Ottawa zoveel vertrouwen gaf tijdens hun playoff-race.

Ze weet dat haar gedrag een groot effect kan hebben op de spelers voor haar. Daarom probeert ze zich te concentreren op hobby's die haar uit de baan en haar gedachten bij het spel houden.

"Misschien gaan de dingen niet zoals we willen, maar als je keeper niet in paniek raakt, is dat meestal een goed teken", zei ze.