De Rosa: «Nee tegen de groene revolutie zonder alternatieven»

Vanaf oktober 2025 treedt in verschillende Italiaanse regio's een verbod op de Euro 5-dieselvoertuigen in werking. Deze maatregel heeft al veel kritiek opgeleverd, met name vanwege de maatschappelijke en economische impact. We hebben het standpunt van Cavaliere Domenico De Rosa , CEO van de Smet Group , ondernemer en autoriteit in de logistieke sector, verzameld. Hij doet een hartverwarmende oproep: " Je kunt geen groene revolutie ontketenen zonder concrete alternatieven te bieden ."

Meneer De Rosa, wat is uw standpunt over het geplande verbod op Euro 5-dieselmotoren in oktober 2025?

" Het is wederom een ​​voorbeeld van een abstracte reguleringsdrift, die voortkomt uit theoretisch aanvaardbare aannames – zoals emissiereductie – maar die de Italiaanse sociaaleconomische context volledig negeert. Deze maatregel wordt van bovenaf opgelegd, in lijn met Europese richtlijnen, maar zonder rekening te houden met de werkelijke omstandigheden van gezinnen, ambachtslieden en handelaren. "

Zou de maatregel niet de ecologische transitie moeten bevorderen?

In theorie wel, maar in de praktijk vertaalt het zich in een bestraffende milieubeweging, die degenen die zich aanpassen niet beloont, maar degenen die dat niet kunnen, straft. De zwaarst getroffenen zullen niet de eigenaren van luxe elektrische of hybride auto's zijn, maar gezinnen met één inkomen, zelfstandigen en kleine bedrijven, vaak in stedelijke gebieden waar geen geldige mobiliteitsalternatieven zijn.

Is het probleem dan het gebrek aan concrete alternatieven?

Precies. In Italië is er nog geen efficiënt en wijdverbreid openbaar vervoersysteem, noch een elektriciteitsmarkt die voor de meerderheid toegankelijk is. Euro 5-dieselmotoren, die vaak nog perfect functioneren, zullen worden uitgesloten uit ideologische gehoorzaamheid, niet om technische redenen. Het is een shortcut die geen innovatie creëert, maar ongelijkheid en verarming.

Wat vindt u van de Europese drang naar een versnelde ecologische transitie?

Er is sprake van een kortzichtige uniformiteit in het Europese denken. Polen wordt behandeld als Denemarken, Italië als Nederland, zonder rekening te houden met de grote verschillen in inkomen, infrastructuur en industrieel concurrentievermogen. Italië zou de moed moeten hebben om een ​​ander, realistisch pad voor te stellen, dat ecologische duurzaamheid combineert met sociale stabiliteit.

Wat zijn volgens u de grootste risico's?

De eerste is de verwoestende economische impact op hele sectoren die verband houden met stedelijke mobiliteit en logistiek. De tweede, nog gevaarlijker, is het effect op sociaal vlak: milieuactivisme begint te worden gezien als een elitaire dwangmaatregel. Deze kloof tussen instellingen en burgers is een vruchtbare bodem voor wantrouwen en spanningen.

Wat moet de overheid doen om de koers te corrigeren?

" Stop met het beschouwen van elke Europese richtlijn als een onvermijdelijk lot. We hebben een autonoom nationaal beleid nodig, dat uitgaat van de concrete behoeften van het land en werkbare oplossingen ontwikkelt. Geen verboden meer: ​​laten we investeren in infrastructuur, openbaar vervoer en industriële innovatie. Alleen zo kan Italië weer een hoofdrolspeler worden in het Europese debat, in plaats van een passief slachtoffer te blijven. "

De reflectie van Cavaliere Domenico De Rosa bevat een duidelijke waarschuwing: de ecologische transitie is noodzakelijk, maar moet met intelligentie, eerlijkheid en respect voor de werkelijke omstandigheden van de Italiaanse samenleving worden gerealiseerd. Het negeren van dit evenwicht leidt tot sociale breuken en het risico op een algemene afwijzing van beleid dat juist verenigend zou moeten zijn. De toekomst van Italië hangt ook hiervan af: van het vermogen om duurzaamheid te combineren met sociale rechtvaardigheid.