TUSSEN OORLOGEN EN Plichten/ Fortis: Italië heeft een ontsnappingsroute om een bescheiden groei te vermijden
De oorlog tussen Israël en Iran opent een nieuw front voor de economie. Het is mogelijk om groei te stimuleren met investeringen.
De mogelijkheid van een escalatie van de oorlog tussen Israël en Iran wordt steeds concreter, met alle gevolgen van dien voor onze economie, ook gezien de groeiende Italiaanse export naar het Arabisch Schiereiland.
"Kijkend naar de gegevens van 2024 - bevestigt Marco Fortis , directeur van de Edison Foundation en hoogleraar industriële economie aan de Katholieke Universiteit van Milaan - bedraagt de Italiaanse export naar Saoedi-Arabië, de Verenigde Arabische Emiraten en Qatar 16,3 miljard euro, een waarde die hoger ligt dan die van goederen die naar China gaan (14,7 miljard). Dit zijn dus belangrijke markten, maar ik zie ze niet al te veel beïnvloed door het conflict tussen Iran en Israël of door het risico op escalatie ervan. De grootste zorgen betreffen daarentegen de levering van energiegrondstoffen in het geval dat de Straat van Hormuz wordt afgesloten, met de daaruit voortvloeiende prijsstijgingen en dus inflatie."
Gezien de reeds bestaande onzekerheden omtrent de taken, ziet het algemene beeld er niet erg positief uit…
De conflicten - laten we niet vergeten dat er in Oekraïne al een gaande is - vormen ongetwijfeld een verontrustend element voor de economische actoren in een niet bepaald rooskleurig kader, gezien de neerwaartse bijstellingen van de groei van de ontwikkelde landen, die ook het gevolg zijn van de onzekerheid met betrekking tot het handelsbeleid van de Amerikaanse regering.
Volgens Confcommercio blijft de koopbereidheid van gezinnen zwak. Bestaat het risico dat de internationale situatie de consumptie zal vertragen?
Dit risico bestaat, maar het baart me niet al te veel zorgen, in die zin dat de consumptie een relatief belangrijke bijdrage levert aan het bbp in de context van een bescheiden groei, waartoe alle belangrijke EU-landen en de Verenigde Staten tot op zekere hoogte gedwongen zijn. Hoe dan ook, de samengestelde PMI-index voor mei voor Italië (52,5) was de hoogste in de afgelopen 13 maanden en tevens de beste van de vier belangrijkste economieën van de eurozone.
Wat is de reden voor deze prestaties van onze economie?
De consumptie is trending, maar momenteel wordt onze economie gedreven door investeringen: ook de investeringen in machines zijn de afgelopen twee kwartalen weer gaan groeien. Er is ook een gegeven dat ik belangrijk vind in een periode waarin we het hebben over lage lonen en armoede in ons land.
Welke gegevens zijn dit?
De indicator van ernstige materiële deprivatie, gemeten aan de hand van 13 verschillende signalen, variërend van het onvermogen om onverwachte uitgaven te betalen tot schulden en het niet kunnen betalen van een fatsoenlijke maaltijd om de twee dagen: waren er in 2015, na de bezuinigingen van 2011-2013, 7.386.000 Italianen in deze staat, in 2024 waren dat er 2.710.000, oftewel 4,6% van de bevolking. Ter vergelijking: in Frankrijk leed vorig jaar 6,6% van de bevolking aan ernstige materiële deprivatie, in Spanje 8,3% en in Duitsland 6,2%.
Wat vertelt deze verbetering die al tien jaar aanhoudt ons?
Dat er sprake is van een versterking van de sociale structuur van ons land, die in combinatie met het aanhoudende herstel van de koopkracht kan bijdragen aan een stabiele consumptie, ook al kunnen we er zeker niet van uitgaan dat we daarmee een BBP-groei van 3% per jaar kunnen bereiken, ook al is de bevolkingsafname nog steeds niet bevorderlijk.
Bestaat er daarentegen een risico dat de energiekosten, die al zwaar op onze bedrijven drukken, zullen stijgen, zoals enkele weken geleden nogmaals werd benadrukt tijdens de jaarlijkse vergadering van Confindustria?
Dit risico geldt vooral voor energie-intensieve sectoren, zoals keramiek en staal. Ook deze sectoren zijn blootgesteld aan de gevolgen van mogelijke Amerikaanse importheffingen.
Wat kan Italië doen om de groei in deze onzekere fase te stimuleren?
Een land waar de bevolking krimpt, zou naar mijn mening moeten streven naar het versterken van de investeringscyclus en ook naar het versterken van de industrie, aangezien Transitie 5.0 niet naar behoren functioneert. Bovendien vind ik het belangrijk dat onze maakindustrie klaar is wanneer Duitsland begint met de implementatie van het mega-investeringsplan waarvoor het de hervorming van de schuldenrem heeft gelanceerd. Daarom zou er naar mijn mening een plan nodig zijn dat vergelijkbaar is met Industrie 4.0, en dat zich zou kunnen richten op het gebruik van kunstmatige intelligentie in bedrijven .
(Lorenzo Torrisi)
— — — —
Wij hebben uw hulp nodig om u te kunnen blijven voorzien van kwalitatieve, onafhankelijke informatie.
İl sussidiario
