De eeuwige Siegfried op het podium van het Teatro alla Scala: ‘Het lijkt een satire, dan de tragedie’

Siegfried, een verloren jongeman die jarenlang onder de hoede van Mime is gehouden, ver van de wereld, ontdekt plotseling het leven en de liefde. Van 6 tot en met 21 juni wordt in het Teatro alla Scala Siegfried van Richard Wagner opgevoerd, tweede dag, derde titel na Erda, met Francesca Aspromonte als stem van de Waldvogel. Simone Young legt uit: "Een deel van de opera vertegenwoordigt isolatie; Wagner liet twaalf jaar verstrijken van de tweede naar de derde akte. De muziek verandert in de derde akte, terwijl er in de eerste twee aktes een uitbreiding van de Walküre is; het lijkt een satirische tekst; de laatste scène eindigt in C majeur, we voelen de tragedie die Siegfried zal treffen nog niet."

Wagner beschouwt Siegfried als de perfecte man, de Germaanse held , maar het personage voldoet noch aan de literaire beloften, noch aan de thema's van de mythe en zal niet opgewassen zijn tegen zijn taak. McVicar vervolgt: "De grootheid van de auteur ligt in de ontdekking, tijdens het componeren, van Siegfrieds vele zwakheden." Simone Young onderbreekt het gesprek en vertelt over de wisseling op het podium met Soddy.

"Het idee van de Ring is zo breed dat het lijkt alsof er binnen de cyclus vier werken van verschillende aard naast elkaar bestaan, die zeer verschillende aspecten belichten. De gemeenschappelijke factor is dat we hetzelfde begin- en eindpunt hebben, zowel in het werk met het orkest als met de zangers." McVicar zegt dat hij Siegfried altijd heeft beschouwd als "een niet-intellectuele Hamlet en, misschien omdat hij niet heeft geleefd, is hij ook een beetje dom." Klaus Florian Vogt, Siegfried beweert dat zijn hoofdpersoon de wereld ontdekt door de natuur, zijn eerste leermeester in het leven.

Camilla Nylund is de wonderbaarlijke Brunhilde, ook zij ontdekt haar menselijkheid, de door Wotan geliefde Walchirai , die sterfelijk wordt en de liefde leert kennen door Siegfried. "Op het podium slaap ik lang, ik word wakker met de stem van Siegfried. De muziek is prachtig en ontroerend, soms krijg ik er tranen van in mijn ogen." Simone Young en Alexander Soddy komen, net als Daniel Barenboim, van de piano; deze verenigt de drie dirigenten in het idee van verticaal geluid dat zich in de loop van de tijd horizontaal ontwikkelt.