Onder de Loggia del Lionello een dansvoorstelling met Parkinsonpatiënten en anderen

De voorstelling is ontstaan ​​binnen het Dance Park-project van de sociale promotievereniging FareTra, gecureerd door Luisa Amprimo – projectpartners zijn ook de vereniging Arearea, de ASUFC (Azienda Sanitaria Universitaria Friuli Centrale) en de gemeente Udine – een wekelijkse dansworkshop, met name gericht op mensen met de ziekte van Parkinson en hun mantelzorgers. De lessen vormen een nuttig hulpmiddel bij de revalidatie van de neurologische aandoening, maar zijn er in de eerste plaats op gericht om een ​​artistieke benadering van lichaam en beweging te bieden in een sfeer van creatieve uitwisseling. De workshops, die plaatsvinden in Lo Studio di Arearea (via Fabio di Maniago 15, Udine), zijn voornamelijk gebaseerd op hedendaagse danstechnieken en worden afgestemd op de kenmerken van de groep.

De voorstelling maakt deel uit van het AREADANZA 2025 festival en omvat een ochtend vol performatieve restituties en het delen van de laboratoriumpaden die zijn gestart binnen het Arearea Dance Library project, gecureerd door Arearea, met als doel de gemeenschap en het publiek te betrekken en terug te geven wat er is voortgekomen uit het collectieve werk.

De ziekte van Parkinson is een neurodegeneratieve ziekte die voornamelijk bepaalde functies aantast, zoals bewegingscontrole en evenwicht. Helaas treft de ziekte steeds meer mensen, van wie velen nog in de werkende leeftijd zijn. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, treft de ziekte van Parkinson niet alleen ouderen (de ziekte kan zich ook vóór de leeftijd van 40 jaar openbaren) en gaat het niet alleen om tremoren. Het is een ziekte die vaak weinig bekend is, ondanks de vele symptomen die de patiënt, samen met zijn omgeving, moet leren herkennen en proberen te beheersen.

Epidemiologie van de ziekte van Parkinson en parkinsonismen bij FVG: volgens sommige studies (2011 en 2016) wordt de incidentie geschat op 300/330 nieuwe gevallen per jaar en de prevalentie op 4400/4600 mensen met deze ziekte. Farmacologische interventie is niet voldoende om de symptomen te bestrijden; lichaamsbeweging is essentieel en dans, als creatieve en stimulerende activiteit, kan bijdragen aan het verbeteren van de levenskwaliteit van mensen die met de ziekte moeten leven. Hoewel Parkinson wijdverspreid is, verbergen mensen die eraan lijden zich vaak, praten ze er niet over, isoleren ze zich soms en wordt het steeds moeilijker om het huis te verlaten.

En daarom draagt ​​een voorstelling als deze ook een belangrijke boodschap met zich mee. Ze laat op een concrete manier zien dat het leven niet ophoudt bij een diagnose, dat het mogelijk is jezelf te laten zien, ook al ben je kwetsbaar, en dat je door de taal van kunst en beweging jezelf op het spel kunt zetten door de grenzen die het leven ons stelt, wat die grenzen ook zijn, een stukje verder te verleggen.