Remo Salvadori, Ruimte en kunst. Een reis naar de 'kamers' van het denken

Een verhaal verteld in hoofdstukken, een uitgebreide tentoonstelling die zowel het Palazzo Reale als het Museo del Novecento en de kerk van San Gottardo in Corte (vanaf vrijdag) beslaat. Maar wandelen door de prachtige zalen van het Palazzo Reale, waar de eerste grote tentoonstelling gewijd aan Remo Salvadori plaatsvindt (tot 14 september, gratis toegang), is als wandelen door de "kamers" die het denken van de kunstenaar belichamen, suggereert Antonella Soldaino, curator samen met Elena Tettamanti. Voor bezoekers is het een reis door licht en ruimte; naast het genieten van het prachtige uitzicht op de Piazza Duomo, kunnen ze een diepere connectie leggen met Salvadori's poëzie en zijn werk met nieuwe, open ogen bekijken. Het is geen chronologische route, maar eerder opgebouwd rond thema's die hem dierbaar zijn. De installatie Continuo infinito Presente 1985 (2007) introduceert de wereld van Remo Salvadori. Deze installatie bevindt zich in het midden van de Sala dei Ministri en verschijnt als een cirkel, samengesteld uit een reeks ineengestrengelde stalen kabels. In de Troonzaal is No' si volta chi a stella è fisso (Geen Draai, Waarvan de Ster Vaststaat) uit 2004 (2025) te zien, een werk met een bijzondere betekenis. Het werk, gemaakt van gepolijst metaal, werd al gepresenteerd tijdens de preview van de tentoonstelling van de kunstenaar in de Sala delle Cariatidi in het Palazzo Reale. Het krijgt een andere uitstraling afhankelijk van de ruimte waarin het wordt tentoongesteld en belichaamt zo de concepten van veranderlijkheid en aanpasbaarheid die inherent zijn aan de taal van de kunstenaar. Salvadori, "behorend tot de generatie na die van de conceptuele kunst en de arte povera, stelt een hernieuwde formulering ervan voor", aldus Tettamanti. Het zal onbekend zijn voor een breder publiek, "maar dat was onze uitdaging", zeggen de curatoren. Het hele project brengt een corpus van meer dan 50 werken samen die de kunstenaar tussen 1969 en nu heeft gemaakt. "Het zijn altijd anderen die dingen opmerken, ik ben in mijn werk... het geeft me enorm veel plezier om mijn werken op zo'n mooie plek te bewonderen", zegt een serafijnse Remo Salvadori, terwijl hij tussen zijn "wezens" dwaalt. Hij houdt zonder uitzondering van ze allemaal, zoals van Milaan , zijn geadopteerde stad, die hij als Toscaan "fantastisch" vindt, ook omdat, zoals hij zegt, "ik op drie kilometer van Vinci geboren ben en het gevoel had dat mijn pad uitgestippeld was; ik volgde Leonardo." Daarom moet de schenking van het werk Alveare , dat deel zal uitmaken van de gemeentelijke collecties, worden opgevat als een teken van dankbaarheid aan de stad, "een genereuze gift aan de stad waarvoor ik de kunstenaar dank", merkte cultuurraadslid Tommaso Sacchi op. Tot slot is de Stanza delle Tazza uit 1986 , het resultaat van Salvadori's onderzoek naar de conceptuele dimensie van de cirkel als vorm die vragen kan oproepen, aan het einde van de tentoonstelling opnieuw bewerkt terug te vinden.