Ultimo en zijn werelden in San Siro: “Toen ik zei dat ik me alleen voelde met mijn dromen om mijn nek...”


Niccolò Moriconi, 29 jaar oud, ook bekend als Ultimo, beleeft een magisch moment
Milao, 5 juli 2025 – Ultimo en zijn werelden. In de show die de Romeinse singer-songwriter vandaag en maandag terugbrengt naar het kloppende hart van de "Meazza" , opent die catwalk, vergelijkbaar met het sleutelamulet dat om zijn nek bungelt, het slot van dromen dat in zijn liedjes gevangen zit voor fans.
"Zolang jij bij me bent, zal ik hier niet weggaan", had Niccolò Moriconi tijdens de eerste etappes gezegd om de viscerale band met het applaudisserende publiek van zijn extra grote baden te benadrukken. En de tijd heeft die band niet losser gemaakt, zoals blijkt uit de maandenlange verpletterende kaartverkoop, ook voor deze nieuwe onderneming. Hij staat op een podium van 65 meter breed en 24 meter hoog, dat zich juist kenmerkt door de lange strook waarop hij kan rennen, dansen en knielen tussen het publiek dat zingt "Wij zijn sterren voor altijd dichtbij in een stukje hemel" onder een waterval van slingers.
Een reis die vanaf “Dove il mare finita” leidt naar de toegift van “Sogni appesi” zonder zaken als “Colpa delle favole”, “Peter Pan (voglia volare con me?), “Rondini al guinzaglio”, “I tuoi particolari”, “Planeti”, “Il ballo delle incertezze”, “22 Settembre” weg te laten, noch een medley waarin zaken als “Tutto diventa normale” voorkomen, “Quella casa che eravamo in mente”, “Paura mai”, “L'eleganza delle stelle”, “Occhi lucidi”. En dan te bedenken dat Niccolò, denkend aan Victor Hugo, graag Miserabil e had willen heten. “Miserabili” was tenslotte de bijnaam die wij, vrienden uit het park, elkaar noemden”, geeft hij toe in interviews.
Denkend aan Jean Valjean zou het gebruik van "Mérable" als artiestennaam literair zijn geweest, maar het zou waarschijnlijk niet op radio en tv werken. "Ultimo" daarentegen leek me meteen de juiste keuze. Een goed visitekaartje." Zo was het. De rest werd verteld in de documentaire "Vivo coi sogni appesi" (Ik leef met dromen), waarin de jongen uit San Basilio zegt: "Ik ben blij met de momenten waarop ik schreef over het gevoel alleen te zijn, omdat ik mezelf voorbereidde om niet langer alleen te zijn."
De geboorte van Enea, de zoon die hij kreeg van zijn partner Jacqueline Luna Di Giacomo , de tweede van Heather Parisi ("Wanneer je binnenkort aankomt in deze kooi van gekken die de wereld heet, wil ik dat dit lied er al voor je is en dat je voor altijd weet dat ik je alleen in een lied het beste deel van mezelf kan achterlaten", schreef hij als welkomstcouplet), het duet in het Olimpico van "Perfect" en "Piccola stella" met Ed Sheeran , zijn voor Moriconi twee bijzondere momenten in een jaar dat ook werd gekenmerkt door de release van het eerste livealbum "Ultimo Live Stadi 2024" , dat uiteraard ook verschillende momenten uit deze bijlage uit 2025 bevat, want, zoals hij zegt, het sprookje gaat door... en het lijkt niet meer te kunnen stoppen.
© Reproductie voorbehouden
Artikeltags
ConcertenIl Giorno