De onverwachte hausse in vintage herenkleding

Vestiaire Collective, het platform voor de aan- en verkoop van tweedehandskleding, publiceerde onlangs zijn eerste rapport over circulaire herenmode, een categorie die duidelijk een groeistrategie laat zien. Tijdens de presentatie van het rapport bevestigde Maximilian Bittner, CEO van Vestiaire Collective, de sterke groei van het segment (+88 procent in de afgelopen drie jaar), een teken dat herenkleding binnen wat nu een miljardenmarkt is, geen secundaire sector meer is.

Is dit een echte innovatie, of gewoon een kwestie van platforms die zich aanpassen aan de smaak van mannelijke klanten? Naar mijn mening is deze toename waarschijnlijker te danken aan een combinatie van factoren, versterkt en geglobaliseerd door digitale makers die zich presenteren als ware adviseurs van "kwaliteits-, vintage- en luxemode" (bijvoorbeeld Elliot Duprey).

De laatste tijd was er tijdens de pandemie al een kleine hausse in tweedehands herenkleding te zien, dankzij de toegenomen tijd die binnenshuis werd doorgebracht. Online zoekopdrachten, te midden van talloze videogesprekken in pak en stropdas, en vaak ook in joggingbroek, hebben daarentegen velen geholpen de vreugde van het jagen op cultstukken te ontdekken. Belangrijker nog, ze hebben het stigma van 'tweedehands' omgevormd tot een onderscheidend kenmerk: vintage wordt niet langer gezien als de enige bron voor arme studenten, maar als het kenmerk van kenners, verfijnde kenners die op jacht zijn naar zowel een onvindbare Levi's als een vintage Louis Vuitton-reistas.

Voor dameskleding vond de evolutie van een niche en ietwat roekeloze aankoop naar een massafenomeen (gebruikte artikelen roepen bij velen nog steeds bedenkingen op) minstens twintig jaar eerder plaats, parallel aan de terugtrekking uit archieven en de mantra van erfgoed , waarvan zelfs modebladredacteuren, gewend aan stille gehoorzaamheid, nu verklaren dat ze die niet meer willen horen. De datering van een kledingstuk (de term "vintage" is afgeleid van vendange, wat oogst betekent, een begrip dat veroudering omvat als een factor van kostbaarheid) is daarom een ​​waarde geworden, ongeacht het – achteraf verworven – duurzaamheidslabel, een label dat met name wordt geclaimd door grootschalige platforms zoals Depop en Vinted, die desondanks bijdragen aan milieudegradatie met miljoenen verzendingen naar alle uithoeken van de wereld. Het succes van dit modesegment is te danken aan de mogelijkheid om stijlklassiekers terug te vinden, de perceptie van superieur vakmanschap en kwaliteit, of, omgekeerd, het vermogen om de meest eclectische trends te volgen van een mode die vaak gericht is op heropleving. Dit heeft echter de toch al rafelige paraplu van de term 'vintage' (de twintigjarige grens voor het kwalificeren van kledingstukken is vaak puur formeel) dramatisch uitgebreid. Daaronder vinden we alles, verwarrend en lukraak, allerlei soorten kledingstukken, en niet altijd van goede kwaliteit, qua vakmanschap of ontwerp. 'Tweedehands' herenkleding (een inmiddels veelgebruikte definitie die datingbeperkingen omzeilt) volgt een ander pad en is een nuttige input om ook de vrouwensector te resetten: het doel is niet emotionele of impulsaankopen, maar de zoektocht naar individuele stukken met specifieke kenmerken.

Los van de platforms weten speciaalzaken maar al te goed dat veel kledingstukken en accessoires uit de 20e eeuw al lang zeer goed verkopen, en in een breed scala aan stijlen: de ANGELO-winkel in Lugo di Romagna heeft een deel van zijn omzet gewijd aan vintage denim, terwijl vintage sportkledingmerken zoals CP Company – Stone Island, Filson en Spiewak legioenen liefhebbers, zo niet verzamelaars, hebben. Andere merken richten zich op klassieke blazers van fijne wol, smokingjasjes, Barbour-jasjes en Burberry-regenjassen, soms het resultaat van gerichte zoekopdrachten op maat en kleur, gebaseerd op de suggesties van klanten die op zoek waren naar een formele, vaag 'ouderwetse' stijl zonder een fortuin uit te geven.

Naast de groeiende aantallen is het vooral het concept 'selectie' dat opvalt in de vintage aankopen van mannen. Dat heeft weinig tot niets te maken met het statussymbool of de nostalgie die te lang als nieuwigheid voor veel damesmode is verkocht.

Selecteren is het tegengif voor onkritische en zinloze aankopen. En investeren (letterlijk: volgens Vestiaire Collective doen mannen 70 procent van hun aankopen met het oog op de mogelijkheid tot doorverkoop) in tijdloze stukken of persoonlijke cultstukken is een werkelijk duurzame en gezonde gewoonte voor je garderobe, zonder dat je het risico loopt dat het binnen een seizoen alweer saai wordt.

Meer over deze onderwerpen: