Eurovisiesongfestival 2025: wat is dit in vredesnaam en hoe kan ik het kijken?
Aanstaande zaterdag is het zover: de grote finale van het Eurovisie Songfestival , het jaarlijkse, zang- en dansfestijn met een sprankelende wereldwijde muzikale extravaganza waar je van droomt, met name de dromen die je koestert nadat je NyQuil hebt gedaan. Honderden miljoenen mensen kijken er elk jaar naar, ontelbare duizenden geven kijkfeestjes en de gaststad wemelt van de bezoekende fans. Het Eurovisie Songfestival is wereldwijd enorm populair en het is een van die dingen, zoals universele gezondheidszorg of Robbie Williams , die in de Verenigde Staten nooit echt is doorgebroken. Maar er is een kleine, groeiende cultus omheen; als je een Amerikaanse vriend hebt die van het Eurovisie Songfestival weet, heb je een Amerikaanse vriend die maar niet ophoudt over het Eurovisie Songfestival. Sta mij vandaag toe die Amerikaanse vriend voor je te zijn. Hier is een korte uitleg en een voorproefje van wat je dit weekend zult zien, horen en voelen .
Wat is het Eurovisiesongfestival?Het is net als de Miss Universe-verkiezing, alleen dan met liedjes, en het speelt zich af in een wereld waar mensen helemaal losgaan op de Miss Universe-verkiezing. Het is net alsof de Super Bowl Europees was in plaats van Amerikaans, en ze de wedstrijd oversloegen en alleen de halftime show van drie uur deden. Het is popmuziek, plus geopolitiek, plus die sketches van SNL Art Dealers , vermeerderd met glitter. Het is alles.
Oké, ja, maar wat is het?Achtendertig landen in heel Europa (plus Australië, Israël en een handvol landen in de Kaukasusregio van Eurazië) dienen elk een nummer in. Na twee halve finales gaan 26 van deze nummers door naar de grote finale, die aanstaande zaterdag 17 mei om 15.00 uur Eastern Time wordt uitgezonden op Peacock. Een internationale jury kent punten toe, een wereldwijd publiek stemt via de Eurovisie Songfestival-app en het winnende land organiseert het evenement van volgend jaar.
Waar is het dit jaar?Het 69e jaarlijkse Eurovisie Songfestival vindt plaats in Bazel, Zwitserland, omdat het winnende nummer van vorig jaar "The Code" van Nemo was. Het nummer en de artiest geven antwoord op de vraag: wat als de legendarische precisie van de Zwitserse horlogemakerij zou kunnen worden toegepast op Troye Sivan?
Hier is het goede nieuws: Zwitserland heeft vier nationale talen, en geen daarvan is Engels. Het Eurovisiesongfestival schittert echt wanneer de gastlanden geen moedertaalsprekers van het Engels zijn. "We bereiden ons voor om erg enthousiast te zijn over de uitslag van vandaag," zullen ze zeggen. "Laten we samen de handen ineenslaan, ja?" Luister, het Engels van de gastlanden van dit jaar zal zeker beter zijn dan mijn Reto-Romaans (een van de vier nationale talen van Zwitserland, en een taal die ik net heb geleerd, is een ding), maar ik zal er toch om lachen. Zwitserland organiseerde de finale voor het laatst in 1989, het jaar nadat ze wonnen met "Ne Partez Pas Sans Moi" van Celine Dion.
Ik weet het. Zo gaat het soms. De Ierse inzending dit jaar was een vrouw uit Noorwegen die zong over een Sovjet-kosmonaut met een hond. In 2022 werd San Marino vertegenwoordigd door Flo Rida. Denk er niet te veel over na. Sterker nog, denk er niet over na; de enige verkeerde manier om van het Eurovisiesongfestival te genieten, is door te proberen je verstand te gebruiken.
Is hier niet een film over gemaakt?Dat deden ze. Eurovision: The Story of Fire Saga uit het vervloekte jaar 2020. Maar geloof me, het echte werk is zo campy en maf, zo oprecht en dwaas/serieus, dat Will Ferrell het zelf niet zou kunnen overtreffen. Eurovision maakt parodie overbodig.
Kan ik er meteen induiken?Eerlijk gezegd is dit misschien wel het beste jaar om dat te doen. We hebben er een paar goede verloren in de halve finales – het Australische "Milkshake Man" van Go-Jo was een pittige single-entendre zomerhit die niet echt een go-jo-hit werd, het eerder genoemde "Laika Party" uit Ierland werd al vroeg verslagen – maar de 26 inzendingen voor het Eurovisiesongfestival 2025 zitten boordevol knallers. Dit is het eerste deelnemersveld in lange tijd dat vrijwel helemaal open lijkt. Hier zijn een paar van mijn hoogtepunten.
MALTA: “Serveren”, Miriana ConteEr is hier dus wat controverse geweest. Dit nummer heette oorspronkelijk "Serving Kant", waarbij kant het Maltese woord is voor "zingen". Maar de a in dat woord wordt uitgesproken als "ah", dus zeg "serving kant" hardop, met dit in gedachten. Ja. Zie je? De organisatie van het Eurovisie Songfestival greep in, het k-woord is gemanipuleerd en nu heet het nummer gewoon "Serving", met een lege ruimte erna die het livepubliek vast en zeker zal invullen. Mijn gedachten en gebeden gaan uit naar het geluidsteam in de regiekamer van het Eurovisie Songfestival. Dit is een goedkope truc om aandacht te trekken, en ik vind het een beetje jammer hoe goed het werkt.
Zo nu en dan bereikt een puur, simpel, leuk popliedje de grote finale. Zo is het ook met dit nummer, een bitterzoet nummer over de Portugese jeugd die gedwongen wordt hun thuisland te verlaten voor betere banen elders. Het gebrek aan flair maakt het misschien wel bijzonder. Bovendien lijkt de leadzanger op een Tom Schwartz, waar je je geen zorgen over hoeft te maken, en de band is zo Portugees dat maar liefst drievijfde van hen João heet.
Zweden is altijd een kracht om rekening mee te houden in een competitieve popsongsituatie, wat je weet omdat je ABBA, Max Martin en Robyn hebt gehoord. Måns Zelmerlow won tien jaar geleden namens Zweden met de beste Eurovisiehit aller tijden "Heroes", en het leek erop dat hij zijn land dit jaar opnieuw zou vertegenwoordigen met het niet te evenaren "Revolution". Maar in een verrassende verrassing verloor hij Melodifestivalen van 2025 aan dit nummer. ( Hij nam het niet goed op .) "Bara Bada Bastu" betekent vrij vertaald "laten we gewoon naar de sauna gaan". Het is een eigenzinnige, pakkende ode aan de Zweedse saunacultuur, en het wordt gezongen door Finse mannen. Nogmaals, laat het gewoon tot je doordringen.
Zes landen slaan de halve finales over en gaan direct door naar de finale: het gastland en de Big Five: Frankrijk, Spanje, Duitsland, Italië en het Verenigd Koninkrijk. De Britse prestaties op het Eurovisiesongfestival waren niet geweldig, en Brexit heeft hen geen goed gedaan. Maar hun geluk keerde drie jaar geleden om, met Sam Ryders "Space Man" als tweede. Dit nummer gaat over wakker worden na een avondje stappen, en als de harmonieën goed klinken, verwacht ik dat het ver komt. (Bedenk dat maandag een trio West End-musicalveteranen speelt, dus de harmonieën zullen perfect zijn.)
Een hartstochtelijk nummer – zjerm betekent 'vuur' in het Albanees – over hoop in een verdeelde wereld. Het is een groeinummer en een goed argument om de finale te kijken: hoe zou je anders op zaterdagmiddag traditionele Albanese gothic-folk electro-kamerprotestpop kunnen horen?
Er is meestal ook een inzending die aan de onaangename kant van eigenzinnig is, en vaker wel dan niet worden ze in de halve finale gestopt. Dit jaar is dat zo, en dit jaar hadden we minder geluk.
Deze zangeres, wiens naam ik niet meer kan typen, vertegenwoordigde Polen voor het laatst op het Eurovisie Songfestival van 1995. Dertig jaar later heeft ze nog steeds een bereik van vier octaven en een fantastische muzieksmaak. Bovendien staat ze op de Forbes Poland-lijst van meest waardevolle entertainers. Zo komen we er allemaal achter dat Polen zijn eigen Forbes had.
En zo ontdekken we dat Letland zijn eigen Laatste Dinerfeestje heeft. Dit is een outsider, als outsiders al feeërieke vibes kunnen hebben.
Het haalde de finale niet, maar je moet opletten. "Milkshake Man" is ongeveer net zo subtiel als "Serving Kant", Go-Jo is een Australische voetballer die popster werd, en ik ben oprecht geschokt dat Amerika een Benson Boone heeft voortgebracht voordat Australië die van hen heeft gevonden.
esquire
