De Prato-zaak en de CGIL die er niet is
ANSA-foto
Hoofdartikelen
In de Toscaanse stad zijn de Cobas erin geslaagd de muur van stilte te doorbreken ter verdediging van de fundamentele rechten van werknemers, terwijl de grootste Italiaanse vakbond de anachronistische strijd tegen de Jobs Act voortzet
Over hetzelfde onderwerp:
De schijnwerpers zijn gericht op de referenda en de anachronistische strijd tegen de Jobs Act . De grootste Italiaanse vakbond spendeert zijn leider, zijn invloed op de samenleving, zijn reputatie en zelfs veel geld om zijn kracht en vermogen te demonstreren om de Italiaanse linkerzijde op afstand te controleren. Het zou interessant zijn als in de tussentijd slechts een deel van die schijnwerpers en een deel van de energie van de Cgil op Prato zou worden gericht. Daar, in het parallelle textieldistrict waar Chinees ondernemerschap hoogtij viert, gebeuren verschillende dingen die aandacht, mobilisatie en demonstratie van die kracht verdienen . Niet alleen wint de georganiseerde misdaad steeds meer terrein in een productiesysteem dat nog steeds grotendeels ondergedompeld is, maar zelfs alleen al het observeren van de acties van de vakbonden geeft stof tot nadenken.
De volharding van de zogenaamde Sudd Cobas heeft de muur van stilte weten te doorbreken en resultaten geboekt. Niet alleen in termen van agitatie, stakingen en protesten, maar ook in het bereiken van overeenkomsten die een aantal basisrechten hebben hersteld van Pakistaanse arbeiders die de magazijnen van de Chinese eigenaren bevolken. Zoals de achturige werkdag voor vijf, het recht op vakantie, ziekteverlof, enzovoort. De actie van de Cobas werd ondersteund door een proactieve houding van de lokale rechterlijke macht, die zich grote zorgen maakte over het gecombineerde effect van de opmars van de maffia en de slavernij . De grote afwezige is de confederale vakbond, die niet in staat is de draad van de kluwen te vinden en in een hoek te drijven. Het resultaat is dat de actie van de Cobas, die al aanwezig zijn in de logistieke en transportsector, wordt gelegitimeerd, maar ook dat de actie van een fundamenteel subject om stukjes sociale cohesie te herstellen, wordt gemist. Het is duidelijk dat onderhandelen vermoeiend is, zeker in de extreme omstandigheden van Prato. Ons bescheiden voorstel aan de Cgil kan echter als volgt worden samengevat: kunt u bij de volgende uitnodiging voor de zoveelste talkshow antwoorden met: "Nee, dank u, ik heb al toegezegd naar Prato te gaan"?
Meer over deze onderwerpen:
ilmanifesto
