Giuseppe Conte spreekt: "Schlein afwezig in Villa Taverna? Een vergissing om de alliantie met de VS te bespreken"

Cowboys, Trump-aanhangers, Amerikanen in Rome. President Giuseppe Conte , u was dinsdagavond aanwezig op het feest ter ere van de Onafhankelijkheidsdag in Rome. "Ja. Ik was aanwezig. En waarom zou ik niet zijn gegaan?" U deed het goed, natuurlijk. Maar uw aanwezigheid viel zeker op. Kortom, het was opvallend. Vooral door de vele afwezigen: te beginnen met die van de secretaris van de Democratische Partij Elly Schlein. "Het is de Onafhankelijkheidsdag van de Verenigde Staten. De partij van een heel volk." Precies. Dus degenen die deze gelegenheid overslaan omdat Trump Trump is, hebben het mis? "De Verenigde Staten zijn onze traditionele bondgenoten. Wat waar is, ongeacht wie er op een bepaald moment in het Witte Huis zit. Ik heb deze alliantie nooit in twijfel getrokken." Nee. Maar laten we de band terugspoelen.

Aan het firmament van sterren en strepen, woensdagavond, was de enige echte ster – die enigszins verrassend als een komeet op het gazon van Villa Taverna arriveerde – niemand minder dan hijzelf. Giuseppe Conte. Giuseppe, alias Giuseppi. Een stralende ster van Campo Largo die, als een komeet, met zijn staart van ionen aan zijn zij de Amerikaanse ambassade bereikte. Van Rocco Casalino, faunistisch tussen de struiken ("Tu sabes que te amo"), tot Roberto Fico, "gouverneur van Kentucky". De voorzitter van de Vijfsterrenbeweging was dus aanwezig waar alle andere oppositieleiders, zijn bondgenoten, afwezig waren. Hij had zich de dag ervoor al teruggetrokken. Conte van zijn kant zou geen twijfels hebben gehad. Misschien vanwege die oude genegenheid voor Donald, die hem tijdens zijn eerste regering (onvermijdelijk gelijktijdig met Conte I) verwende als "Giuseppi"; ofwel omdat – zoals Il Foglio meldt – de beslissing op het laatste moment werd genomen, dat wil zeggen nadat bekend was geworden dat hij, door daarheen te gaan, de enige aanwezige leider zou zijn.

Maar nu, en zonder enige kwade bedoelingen, keren we terug naar de kern van de zaak. De afwezigheid van de anderen heeft al snel een vraag opgeroepen, die ook tijdens het feest naar voren kwam en werd samengevat door een uitspraak van de dem Beatrice Lorenzin (ook aanwezig). Wat telt in deze gevallen meer? Zijn internationale betrekkingen of persoonlijke relaties belangrijker? Is de man of de instelling belangrijker? President Conte, wat zegt u? "Ik heb het gezegd: het Witte Huis is niet afhankelijk van zijn huurder." Dus degenen die, net als hun bondgenoten, dit niet begrijpen, hebben ongelijk? "We moeten altijd onthouden dat de alliantie met de VS onbetwistbaar is. Net zo onbetwistbaar is ons lidmaatschap van de NAVO." Maar iemand binnen de Beweging bespreekt het: de eervolle Dario Carotenuto heeft samen met Il Foglio een kritische redenering over de Atlantische Alliantie geformuleerd. "Nee. Ik merk eerder op dat we niet in staat zijn om serieus na te denken over de actualisering van de structuur, doelstellingen en doelen ervan. De Alliantie bestaat nu bijna tachtig jaar. Terwijl de hele wereld is veranderd." Hoe dan ook, het onderhouden van relaties met de VS is niet alleen een kwestie van principe. Maar misschien ook van politiek realisme. Met andere woorden: om een ​​echt alternatief voor Meloni te zijn, en dat is streven naar het besturen van het land, zou het niet nog gepaster zijn om buitenlandse relaties te onderhouden? "Natuurlijk. Internationale relaties zijn fundamenteel. Sterker nog, de strijd van de M5S tegen de haast om wraak te nemen, en tegen 5 procent van het bbp voor militaire uitgaven binnen de NAVO, is gebaseerd op de maximale loyaliteit en transparantie die tussen bondgenoten nodig zijn. Als je niet de moed hebt om openhartig te spreken, en je niet de moed hebt om uit te leggen dat deze doelstellingen voor ons objectief onhoudbaar zijn, dan ben je geen bondgenoten, maar onderdanen." Geen onderdanen, maar bondgenoten. Toch was Conte van The Donald bijna een vriend. "We hebben deze aanpak ook met mijn regeringen overgenomen." Wanneer? "Bijvoorbeeld toen ik Trump uitlegde dat de overeenkomst met Peking over de Zijderoute noodzakelijk was om onze handelsbalans met China te verbeteren en nieuwe markten te openen voor Italiaanse bedrijven in moeilijkheden." Andere tijden. "Ik geloof", vervolgt Conte, die nu in controverse is met de zittende premier, "dat je om een ​​G7-lidstaat te besturen en de geloofwaardigheid van je land te beschermen, alleen toezeggingen moet doen die echt duurzaam zijn. Het is te gemakkelijk om vandaag een toezegging te doen voor 445 miljard euro aan extra militaire uitgaven en die vervolgens door te laten gaan naar de volgende regeringen, zoals Meloni doet. Op een verdraaide manier, en met een flinke dosis lafheid, laat Palazzo Chigi mensen geloven dat de geloofwaardigheid van Italië afhangt van de ondertekening van deze toezegging van 5 procent, die voor sommige landen volledig duurzaam is. Maar niet voor ons." Nadat hij zich dus had gedistantieerd van zijn concurrenten aan de linkerkant, neemt Giuseppe Conte nu de strijd aan met de rechterkant.

Meer over deze onderwerpen: